به او گفتم: این قاصدکه شانه اش را بالا انداخت و گفت: میدونم. بعضی هاعلف هرز می دوننش؛ بعضی ها به چشم گل می بیننش. چشم انداز ها فرق میکنه.

یه یاد شعری می افتم که بچه های رک گو موقعی که فکر می کردند حواس کسی به آن ها نیست می خواندند: "بین پنج تا بخش، بدجنس ترین دلیران اونان که دوستاشونو بی سر می خوان..." هیچ وقت تا این اندازه به مفهوم این شعر پی نبرده بودم.