برای بار دوم کتاب و خوندم و لازم بود بعد چند سال با نگاه و طرز فکری جدید بخونمش...
همان اندازه که بار اول با شخصیت ها همراه شدم این بار هم همراهشون بودم و با رنجهاشون رنج کشیدم با خشمشون خشمگین شدم و با اشکهاشون اشک ریختم...
      

        از وقت گذراندن با مردم جزیره پرنس ادوارد خیلی لذت می برم🥰
ولی یه مشکلی با ترجمه داشتم تا اندازه ای لذت خواندن کم می کرد
چرا اسم مناطق و محله ها ترجمه شده اسم ها خیلی تو ذوق میزد
فانوس تپه, ملکه کنار,دریاچه کنار,بیشه تپه به نظرم بدون ترجمه عین کلمه قرار می‌گرفت بهتر بود(بازم نظر منه شاید اهل فنش نظرشون این باشه که کار کاملا درستیه و باید ترجمه میشد.)
      

        یکمی نسبت به کتاب اول کیفیتش پایین اومده بود  کند پیش می‌رفت و اینکه جملات تکراری زیاد داشت ولی در کل قشنگ بود و ارزش خواندن داشت.
      

        در ابتدا جا افتادن اسمهای شخصیت های داستان  در ذهن  کمی سخته ولی رفته رفته درست میشه.
داستان روان و در صورتی که  موضوع کتاب با سلیقه هماهنگ باشه سریع پیش میره 
کتاب برای من یادآور کتاب کتابخانه نیمه شب بود.
در کل که دوست داشتنی بود.
      

        داستان کتاب به شکلیه که خواننده رو همراه می‌کنه  و داستانی غم انگیز و در زرورقی از هنر , رقص و موسیقی به خواننده ارائه میده 
این طوری از حجم تلخیش کاسته میشه و بی وقفه جلو میری و سرگرم میشی و در انتها غافلگیر میشی و .... داستانش و دوست داشتم ولی داستانی نیست که خیلی برایم ماندگار بشه و از شدت هیجان بخواهم به همه بگم وااااای یه کتاب خوندم و......و تا مدت ها درگیری داستانش باشم .