شاید این کتاب و این سری کتاب ها بتونن این باور رو که ((مسیر همه انسان ها در رسیدن به موفقیت یکسان و تکراری است )) رو بشکونه !
ما میدونیم یک سری اصول نوشته و نانوشته تو رسیدن به  موفقیت تو هر زمینه ای هست (مثلا تلاش مستمر و کافی ) اما زندگی جمعی مان برخی اوقات ما را به سمت این سوگیری می کشاند که ((عدم قطعیت )) ر در زندگی طبیعی مان به فراموشی بسپاریم .از همان ابتدای کتاب داستان های واقعی افرادی به تصویر کشیده میشود که شاید ناظر سوم شخص(!) هیچ ردی از موفقیت در زندگی این افراد -در آن برهه های حساس زمانی -نبیند اما دلایلی همچون ((کامیابی)) بعدا اثبات میکند که راه و روش رسیدن به موفقیت همیشه نباید ((استاندارد)) باشد.
      

        ابتدای داستان اینطوری شروع میشه :((بگذارید از همین اول بگویم که تصادف کرد کل ماجرا نمی شد از این تصادفی تر هم باشد )) 
و شما رو همراه میکنه ...
از همان ابتدای کتاب شخصیت ((میک هارته)) با مرور خاطرات در ذهن خواننده شکل میگیرد ...بچه ای کم سن و سال و شر و شور که سخت با خواهر خود کنار می آید .
فیبی _خواهر میک هارته-از فصل دوم با اتفاقات پس از مرگ برادرش مواجه میشود . کم کم مزه تلخ ((از دست دادن)) را احساس میکند .
البته شاید چون فیبی هم کم سن و سال است دقیقا نداند که چگونه باید با مقوله ((سوگ)) مواجه شود .او نشانه هایی از غم پدر و مادرش را میبند .اولین بار گریه های پدرش را می شنود و این برای او سخت است .رفتار مادر  فیبی هم کمک حالش نیست چون او بیشتر از همه تاثیر پذیرفته .
دو اتفاق هم در میانه های داستان قابل توجه است :
1- لج و لجبازی فیبی با مادرش:جاهایی از داستان فیبی شروع میکند به یادآوری خاطرات برادر از دست رفته اش برای مادرش آن هم به گونه ای که باعث رنجش او شود 
2-عذاب وجدان فیبی بابت برادرش:فیبی در آخر داستان خطاب به پدرش میگوید که روز حادثه میتوانسته برادرش و پدرش او را قانع میکند که صد ها ((ای کاش )) وجود دارد که میتوانسته آن روز نگذارد برادرش از دست رود 
اواخر داستان به گونه ایست که گویا خانم باربارا این کتاب را به سفارش یکی از شرکت های دوچرخه سازی برای تبلیغ کلاه ایمنی هایشان نوشته ! البته نباید فراموش کرد که عمده مخاطب این کتاب نوجوانان هستند و شاید مواجه شدن این دسته مخاطب از ((سریع و آنی بودن مرگ)) نیتی خیرخواهانه باشد که خانم پارک به خوبی به آن توجه کرده ....
      

        یه سری موضوعات و کتاب ها هستند که به قدری بدیهی هستند که شاید حرف زدن در موردشون زیاد پرمخاطب نباشه. و البته این خودش یه اشتباهه.این کتاب و این سری موضوعات باید زیاد بحث بشوند تا جایی که به یه چیز ثابت و مشخص برسیم .((چگونه کتاب بخوانیم)) یه  نهضته برای اینکه توجه بکنیم که حتی یاد نگرفته ایم که چگونه یاد بگیریم !
      

        از اون کتاب هایی هستش که دیدگاه رو نسبت به یه موضوعی عوض میکنه .به نظرم خوندنش ضروریه حتی در این حد که امیدوارم محتوای این کتاب روزی در کتاب درسی هامون جاری بشه .شاید یه کمی حجمش زیاد باشه اما نمایه ها و فهرست موضوعی و همچنین پاورقی ها  کار رو براتون آسون تر میکنه
      

        خیلی من رو تحت تاثیر قرار داد واقعا باورم نمی شد یه چنین شخصیتی تو چنین کتابی اینقدر برام جالب باشه ....
ادواردو باید معرفی بشه به جامعه خیلی ها نمی‌شناسنش!!!
      

        کتاب چیز خاصی برای ارایه نداشت 
مارکوس سجویک نویسنده توانایی هستش
و  کتاب «کتاب روزهای مرده» رو خیلی دوست داشتم و به معنی واقعی کلمه تونسته بود تاثیر گذار باشه
مارکوس سجویک هم به نظرم مثل پدری که تو این کتاب نویسنده بود نتونسته ایده خاصی رو داشته باشه
اما یک ویژگی مثبت کتاب این بود که فهمیدم زیگموند فروید تو بحث «تصادف» ورود کرده!
      

        اصلیترین ویژگی این کتاب عوض شدن روایت ها بین شخصیت ها هستش یعنی به نوعی انگار روایت های شخصیت های مختلف در نقطه ای به هم می‌رسند البته این روایت ها تا جایی که یادم میاد(خیلی وقت پیش خوندمش!) در زمان های حال و گذشته مدام عوض میشه و این ممکنه یکمی خواننده رو اذیت بکنه
و به نوعی همین ویژگی ممکنه باعث بشه کتاب رو  تموم بکنین یا برعکس خیلی براتون لذت بخش و جالب هم باشه...
      

        جز معدود کتاب هایی که چند بار خواندمش و چندین بار هم در آینده خواهیم خواند.‌‌...

      

        این کتاب بحث های خودش رو داره 
اما چیزیکه مشخص هستش اینه که مدال نیوبری رو برنده شده و همین برام کافیه تا به شدت بهتون توصیه اش بکنم!
      

        کتاب های رولد دال واقعا نیاز به تعریف و بحث و بررسی نداره...
چون در نوع خودش واقعا بی نظیره و تو هر بازه سنی هم اگر باشین به نظرم قراره خیلی براتون الهام بخش باشن 
بعضی کتاب هایش را حتی چند بار خوانده ام هر بار که کتاب هایش را ورق میزنم حس خوبی بهم دست میده😁🌱
      

        کتاب های تری دیری  رو نباید از دست داد
روایت متفاوت او از اساطیر یونانی شاید نزدیک به نگاه ریک ریوردن باشد البته با چاشنی طنز کمتر!
      

        یکی از کتاب هایی که به شدت تاثیر گذار بود و هیچ وقت فراموشش نمیکنم...
      

        این طراحی چقدر خوبه...😁
تله آمریکایی!
      

        فکر کنم دوازده سال بیشتر نداشتم که پدرم مرا با کتابخانه آشنا کرد همان زمان ها بود که کتاب برایم تبدیل به یک عادت شد یادم می آید اوایل با همین کتاب ها خودم را سرگرم می کردم را برت لارنس استاین ( به اختصار آر ال استاین ) از نویسندگانی هستش که در ژانر وحشت می نویسد البته بیشتر کتاب هایش برای قشر سنی کودک و نوجوان هستش کتاب ها عموما کم حجم اند ( نهایتا ٢٠٠ صفحه ) و در قطع های کوچکتر چاپ می شوند و به نظرم از دید ژانری اگر نگاه بکنیم کتاب های او آنچنان بن مایه وحشت ندارند بلکه بیشتر حالت (( معمایی )) و (( اسرار آمیز )) به خود گرفته اند امروز چند صفحه از کتاب های استاین رو ورق زدم و خاطره بازی کردم 😁🌱