چند وقتی است وقتی کتاب می خوانم از قسمت هایی که نویسنده زیاد به آنها نپرداخته و نسبت به موضوع کتاب حاشیه محسوب می شود بیشتر استفاده می کنم یا شاید بیشتر به آنها توجه می کنم از این جهت خیلی از این کتاب هم استفاده کردم
        

          به نظرم هركسى كه مى خواهد ائمه را از زاويه اى درست بشناسد بايد حتما يك بار اين كتاب را بخواند.
هرچند كتاب مجموعه اى از يادداشت هاى  پراكنده است اما الحق و الانصاف عالى تدوين شده است. 
شرحى از تاريخ اسلام، توصيف شخصيت ائمه و توضيحاتى كه كليشه اى و تكرارى نيست همه اين ها اين كتاب را منحصر به فرد كرده است.
من حقيقتا از خواندنش لذت بردم و صفحه صفحه اش را با جانِ دلم خواندم.
        

          این کتاب مجموعه ای از سخنرانی ها و ... است که به شکل حرفه ای جمع آوری و منسجم شده. این کتاب را دوست دارم، فهمیدم که چقدر نمی دانم راجع به مهمترین خانواده تاریخ بشریت. بعضی داستان ها که به عنوان روشن کردن خط مشی ائمه گفته شده بود، به طور کامل برایم جدید بود و خواندنشان شیرین. حتی اگر با کتاب گریه کنید، باز هم در انتها احساس خوبی خواهید داشت، چراکه یک قدم (هرچند کوچک) برای آرامش روحی و رشد فردی تان برداشته اید. حداقل احساس من این طور بود. کتاب در حد یا بیشتر از یک کتاب انگیزشی (که این روزها بسیار متداول شده اند) برایم ارزشمند است. به شدت علاقه مند شدم که حلقه سوم را بخوانم و به نظرم یک روایت مدرن و سودمند از قسمتی از تاریخ شیعه است که درک و فهمیدن جزئیات آن کمک زیادی به بهبود زندگی ما میکند. در اینجا مقصودم از بهبود زندگی به معنای شناختن تکلیف در برابر امام زمان و کمک به ظهور هرچه سریعتر ایشان است. خودخواهانه معتقدم (بر اساس این کتاب )  اگر به خوشبختی و آسایش خودمان علاقه مند هستیم، شناختن ائمه برای کمک به ظهور آخرین منجی باید حیاتی ترین هدف ما باشد.
        

          وقتي خواستم اين كتاب بخونم كامنتهاي دوستان رو خوندم و اكثراً خيلي به به و چه چه كرده بودندو نوشته بودند تا بحال با اين ديد زندگي ائمه طاهرين عليهم‌السلام رو نديده بودند، يعني واقعاً انقدر كم ائمه رو مي‌شناختند تا اين كتاب رو خوندند؟؟؟
اين كتاب براي كسي خوب هست كه بخواد يه مرور كلي رو زندگي ائمه طاهرين داشته باشه، چون همونطور كه در مقدمه اين كتاب هم اومده بسيار فهرست وار به زندگي ائمه پرداخته شده.

پيشنهاد مي كنم دوستاني كه ميخوان كاملتر و جامعتر زندگي ائمه رو بشناسند كتاب‌هاي "اسرار آل محمد" و "مناقب آل ابي‌طالب" و "زندگي‌نامه ائمه معصومين" بخونند.
        

          ساختن ترکیب اولیه‌ی یک دارو حق است، آن‌چه ظلم است آن است که به نام داروی نهایی راهی بازارش کنیم و خلقی را گرفتار عوارض نامشخص آن سازیم.
مقدمه:
کتاب انسان ۲۵۰ ساله را -با آن نام وسوسه‌انگیزش- در چاپ اول از ویرایش دوم خواندم. خواندنش به گمانم ۵ روز طول کشید که ۲ روزش البته در بهت گذشت! یعنی تقریبا رسیده بودم به دو ثلث از کتاب که دیگر نتوانستم تحمل بیاورم و غم بر جانم مستولی شد و در بهت فرو رفتم. ۲ روز بعد که کمی خودم را پیدا کردم توانستم دوباره بروم سراغ کتاب و تمامش کنم. اعتراف می‌کنم وقتی داشتم کتاب را می‌بستم هیچ امید نداشتم این غم‌های مبهم و سؤالات ریز و درشت به این زودی‌ها دست از سر جانم بردارند. غم‌ها و شبهات گوناگونی که شرح‌شان به این سادگی‌ها هم نبود. چند ماهی نگذشت که شبهات همگی شکست‌خورده پا به فرار گذاشتند. چطور شد که شبهات گریختند بماند… اما غم‌ها هم‌چنان مانده‌اند. شاید این نوشته هم ناله‌ای باشد برای تسکین آن دردها.
خلاصه:
اگر بخواهم دو گزاره‌ی اصلی از کتاب به دست بدهم این‌ها را می‌نویسم:
- ائمه‌ی اطهار یک انسان واحد هستند و تفاوت عملکردهایشان همان تفاوت عملکرد یک انسان با هدف واحد در برهه‌های مختلف زندگی است و از این حد فراتر نمی‌رود.
- ائمه‌ی اطهار در طول حضور خود به شیوه‌های مشخص و سازمان‌دهی شده‌ای و مطابق ماهیت مقطع زمانی و شرایط جامعه دست به نبردهای سیاسی می‌زده‌اند.
می‌ماند یک گزاره‌ی فرعی خطرناک که در طول کتاب مکرر به چشم می‌خورد و آن این که:
- هدف ائمه تشکیل حکومت اسلامی بوده است.
تناقض:
این گزاره‌ی فرعی نه تنها با واقعیت‌های تاریخی بلکه با دو گزاره‌ی اصلی خود کتاب نیز در تناقض است. چهار مقطع تاریخی را نام می‌برم که با این گزاره‌ی فرعی در تناقضند.
مقطع تاریخی اول: شورای شش نفره‌ی پس از مرگ عمر بن خطاب است. امیرالمؤمنین (علیه السلام) در آن لحظه در یک قدمی حکومت قرار دارد اما آن را پس می‌زند. چرا؟ آیا مسئله فقط حذف شرط بیعت بر اساس سنت شیخین بوده؟ مگر نه این است که پذیرش حکومت از سوی امیرالمؤمنین (علیه السلام) عین مصلحت اسلام است؟ بر اساس قاعده‌ی فقهی تزاحم بستن چنان پیمانی -که اصلا خود به خود مخدوش است.- برای حفظ مصالح اسلام نه تنها بی‌اشکال که حتی واجب است! اما امیرالمؤمنین (علیه السلام) از پذیرش آن سر باز می‌زند و حکومت و سرنوشت سال‌ها زندگی مردم را به دست عثمان می‌سپارد. چرا؟ البته برای این چرا جوابی محکم و عقلانی وجود دارد. ولی حالا مجال شرحش نیست. این واقعه اولین مقطع تاریخی است که نادرستی آن گزاره‌ی فرعی را نشان می‌دهد. و نشان می‌دهد به دست آوردن حکومت حتی از سوی انسان والا و بی‌مانندی همچون امیرالمؤمنین (علیه السلام) نیز اصالت ندارد و هدف غایی نمی‌تواند باشد. و چیزهای بسیار اصیل‌تری از حکومت و نظام اسلامی وجود دارد که باید در پی آن‌ها باشیم.
مقطع تاریخی یک ممیز یک: نیز پس از کشته شدن عثمان است. که حضرت خطاب به مردم می‌فرمایند:«دَعُونى وَالْتَمِسُوا غَيْرى… وَ اعْلَمُوا اَنّى اِنْ اَجَبْتُكُمْ رَكِبْتُ بِكُمْ ما اَعْلَمُ، وَلَمْ اُصْغِ اِلى قَوْلِ الْقائِلِ وَ عَتْبِ الْعاتِبِ. وَ اِنْ تَرَكْتُمُونى فَاَنَا كَاَحَدِكُمْ وَلَعَلّى اَسْمَعُكُمْ وَ اَطْوَعُكُمْ لِمَنْ وَلَّيْتُمُوهُ اَمْرَكُمْ. وَ اَنَا لَكُمْ وَزيراً خَيْرٌ لَكُمْ مِنّى اَميراً.- رهايم كنيد و غير مرا بخواهيد… بدانيد اگر خواسته‌ی شما را پاسخ دهم بر اساس آن‌چه خود مى‌دانم با شما رفتار مى‌كنم، و به گفتار هيچ گوينده و سرزنش هيچ سرزنش كننده‌اى توجه نمى‌كنم. و اگر رهايم كنيد مانند يكى از شما خواهم بود، و شايد شنواتر و فرمانبردارتر از شما براى كسى باشم كه حكومت خود را به او مى‌سپاريد. و من براى شما به وزارت بنشينم بهتر از قيام به امارت است. (خطبه‌ی ۹۱)» که جملات خود گویا هستند.
مقطع تاریخی دوم: حادثه‌ی کربلاست. سخنان حضرت ابا عبدالله (علیه السلام) از مدینه تا کربلا را بخوانید. محاجه‌های ایشان با شخصیت‌های بزرگی را که برای آن حضرت دلسوزی می‌کرده‌اند ببینید. همه نشان می‌دهد حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) از آن‌چه در انتظارشان بوده با خبر بوده‌اند. نه تنها ایشان که هر فرد آگاهی به خوبی می‌دانسته چنین سفری بی‌بازگشت خواهد بود. ارجاعتان می‌دهم به صفحه‌ی ۱۸۹ ویرایش دوم کتاب، پاراگراف وسط. در آن‌جا ناچار به این تناقض اعتراف می‌شود:«اگر قیام امام حسین (علیه السلام) به این شکل نبود، حدس بر این است که پس از او و در آینده‌ای نزدیک امکان حرکتی که حکومت را به شیعه بسپارد وجود داشت. البته این سخن بدین معنا نیست که قیام امام حسین (علیه السلام) باید انجام نمی‌گرفت بلکه شرایطی که در قیام امام حسین بود، شرایطی بود که ناگزیر باید قیام در آن هنگام انجام می‌گرفت و در این هیچ شکی نیست.» ترجیح می‌دهم توضیح اضافی ندهم.
مقطع تاریخی سوم: دوران حیات امام علی بن موسی الرضا (علیه السلام) است. ایشان از پایگاه مردمی بسیار قدرتمندی برخوردار بوده‌اند. در تاریخ طبری آمده:«خبر عباس بن موسی بن جعفر علوی و آن‌چه مردم کوفه را بدان فرا می‌خواند به آن‌ها برسان. بگو بسیاری دعوت وی را پذیرفته‌اند و دیگران نیز بدو گفته‌اند: اگر ما را به مأمون و سپس برادرت فرا می‌خوانی ما را با تو کاری نیست لکن اگر به برادرت، برادران دیگرت یا خودت فرا می‌خوانی در رکابت هستیم.(تاریخ الأمم و الملوك الطبري/ ج۸ ص۵۶۰)» مثال آن‌چه ما از استقبال مردم نیشابور از حضرت علی بن موسی (علیه السلام) شنیده‌ایم پیش از آن در بصره و کوفه نیز رخ داده بوده. یکی از دلایل عمده‌ای که مأمون حضرت را نزد خود فرا می‌خواند خارج کردن ایشان (علیه السلام) از میان پایگاه مردمی‌شان و کنترل تحرکات آن حضرت است. رفتاری که در قبال ائمه‌ی پس از ایشان هم ادامه و افزایش می‌یابد. همین رفتار حکام با امامان هفتم تا یازدهم (علیهم السلام) نشان دهنده‌ی حجم پایگاه مردمی آن حضرات (علیهم السلام) و آمادگی شدید جامعه برای اقبال سیاسی به آن‌ها (علیهم السلام) است. با این حال وقتی مأمون از امام علی الرضا (علیه السلام) می‌خواهد حکومت را بپذیرند حضرت زیرکانه پاسخ می‌دهند اگر این مسند توست حق نداری دیگری را بر آن بنشانی و اگر از آن تو نیست نیز حق نداری چیزی را که از آنت نیست به دیگری ببخشی! و این گونه از پذیرش حکومت سر باز می‌زنند.
مقطع تاریخی چهارم: امروز است! امروز اگر حضرت صاحب (عجل الله تعالی فرجه) ظهور کنند حکومت برای ایشان مهیا است و زمام امور حد اقل در ایران به ایشان سپرده خواهد شد. ایشان نیز یکی از همان ذوات مقدس و استمرار همان انسان ۲۵۰ ساله هستند. اگر هدف فقط به دست گرفتن حکومت است که حکومت مهیاست.
ولی این طور نیست.
مؤخره:
ساختن ترکیب اولیه‌ی یک دارو حق است، آن‌چه ظلم است آن است که به نام داروی نهایی راهی بازارش کنیم و خلقی را گرفتار عوارض نامشخص آن سازیم. ایده‌ی یک‌پارچگی زندگی ائمه‌ی اطهار (علیهم السلام) یک مسئله‌ی کلامی و ثابت شده و مقبول نزد شیعه است. در این که تشکیل حکومت اسلامی یا به عبارتی علوی خواسته‌ی ائمه‌ی اطهار (علیه السلام) بوده نیز هیچ شکی نیست و این کتاب پژوهش خوب و عالمانه‌ای در این باب است. اما این که هدف غایی ائمه (علیهم السلام) تشکیل حکومت اسلامی بوده ادعایی نادرست است که شواهدی‌ش هم به عرض رسید. این کتاب همان ترکیب اولیه‌ی یک دارو است. باید توجه داشت که حجم قابل توجهی از محتوای کتاب مربوط به ۳۰ تا ۴۰ سال قبل یعنی دهه‌های ۵۰ و ۶۰ شمسی و بحبوحه‌ی انقلاب اسلامی است. پس نباید آن را با یک داروی استاندارد اشتباه بگیریم و لاجرعه سر بکشیم. کتاب را اثر روحانی مجتهد مجاهدی بدانید در دهه‌ی پنجم زندگی‌اش. نه بیش‌تر و نه کم‌تر.
راستی شاید بپرسید پس هدف غایی چیست؟ هدف غایی -تا آن‌جا که بنده فهمیده‌ام.- ایجاد جامعه‌ی اسلامی است و البته حکومت یکی از شؤون آن. جامعه اگر در مسیر تعالی، اخلاق و عقلانیت باشد ساختارهای سیاسی را به خدمت می‌گیرد و آن‌چه را لازم نیست حذف و آن‌چه را جایش خالیست بنا می‌کند. اما اگر در نشیب قهقرا، بی‌اخلاقی و بی‌خردی باشد ساختارهای سیاسی هیچ نفعی نخواهند داشت و هزار نهاد و بنیاد و چشم‌انداز و بخش‌نامه موجب تحول نخواهند شد. این جان‌ها هستند که اصالت دارند نه قالب‌ها. این جملات و هر آن‌چه خواندید را یادداشت‌های جوان جسوری بدانید که چندی است دهه‌ی سوم زندگی‌اش را آغاز کرده. نه بیش‌تر و نه کم‌تر!
        

          تاریخ دو قرن اول اسلام
پیرامون ائمه شیعه
از لحاظ سیاسی!
آنچه که ائمه در راستای رسیدن به حکومت و برقراری عدل انجام دادند...
زیبا روان و دلنشین
همراه با نکات زیبا و کارآمد اخلاقی
        

          بسیار کتاب شیرینیه. با خوندنش زاویه ی دیدم به زندگی امامان و منطق تصمیم گیری هاشون بسبار عوض شد. انگار قبلا تو ذهنم یک کلاف در هم پیچیده بود که با خوندن این کتاب گره هاش یکی یکی باز شد.
        

          یک کتاب ساده و روان از روش سیاسی و مبارزاتی ائمه (ع) هست از بعد از رحلت پیامبر (ص) تا زمان شهادت امام حسن عسکری (ع) که ۲۵۰ سال طول کشید .
 هدف همه ی آنها یکی بود که نسبت به شرایط راه های متفاوتی داشتند و آن هدف هم زنده نگه داشتن اسلام و تشیع بود و هم مهیا کردن مقدمات برای برپایی حکومت الهی در زمین .

 اگر تلاش ائمه و معصومین نبود تا به امروز اسمی هم از اسلام باقی نمانده بود .
به امید روزی که آخرین ذخیره الهی برای تشکیل حکومت الهی ظهور کنن 🙏
        

          تا الان فکر می کردم حداقل دوازده امام را میشناسم تا حدودی. خوب اشتباه می کردم.
هر سال محرم، در عزاداری ها، فکر می کردم می دانم چرا امام حسین علیه السلام قیام کرد. خوب نمی دانستم.
هیچی دیگر. کلی چیز از این کتاب یاد گرفتم . 

 بیشتر کتاب به حرکت 250 ساله ی ائمه اختصاص دارد. که کلا دیدم را تغییر داد.
تا به حال به هر امام و فعالیتشان به صورت جدا نگاه می کردم. و خیلی از جنبه های زندگی ایشان را ندیده بودم

بخش کوچک و پایانی کتاب هم به غایت این حرکت 250 ساله پرداخته. ظهور...جالب توصیفاتی که کتاب بر اساس روایات از دوران ظهور ارائه داده بود، خیلی هایش به گوشم هم نخورده بود.

خدا غرورمان را کم و علم و بصیرتمان را زیاد کناد:)

 نه فقط پیغمبر ما ،بلکه عیسی و موسی و ابراهیم و همه پیغمبران الهی برای سیاست و برای تشکیل نظام اسلامی آمده اند.
        

          بررسی زندگی سیاسی ائمه. یسری از نکاتش خیلی خوب بررسی شده بودند و یسری هم در حد کد دادن بود. در مجموع اما جالب و نگاهی نو بود.
بعد از دومین خواندن:
حالا که بعد از خواندن حلقه سوم، دوباره حلقه دوم را خواندم ترکیب این دو اثر را بهتر حس میکنم
این کتاب برای پیدا کردن دید کلی نسبت به زندگی سیاسی اجتماعی و اهداف کلان اهل بیت کتاب خیلی خوب و مفیدیه وکدهای زیادی دارد که باید هرکدام را مجزا جستجو کرد تا پازل زندگی اهل بیت در ذهنمان تکمیل شود
        

          در این کتاب، شیعه به عنوان یک گروه مبارز با حکومت‌های ناحق معرفی شده است. گروهی که توسط ائمه معصوم تشکیل شده و در نقاط دور و نزدیک جهان بزرگ اسلام پخش بوده است. این گروه علاوه بر نظام فکری، برای خود سازماندهی، ارتباطات پنهانی، پشتیبانی مالی مردمی و ... دارد. البته به دلیل شرایط خفقان آن دوران، مستندات زیادی در این مورد در دست نیست و این تحلیل بر اساس شواهد موجود ارائه شده است.

با این نگاه، قیام مردم ایران نیز در ادامه همین مبارزه طولانی مدت است و حاکمیت قانون الهی، آرزوی هزار ساله شیعیان بوده است. در راه رسیدن به این آرزو، جان‌های زیادی نثار شده و ما در جمهوری اسلامی داریم به سمت این حکومت آرمانی حرکت می‌کنیم.

یکی از نکات جالب کتاب برای من، تفسیر امروزی مفهوم شرک بود. علامه مجلسی می‌گوید که ظاهر آیات شرک در قرآن درباره بتها است و باطن و تأویل آن در مورد خلفای جور و اطاعت از طاغوت است.
        

          ایدهٔ این کتاب خیلی جذابه و خروجی کار هم خوب از کار دراومده.

یه نکتهٔ جذاب کتاب هم پرداختن به امامانی هست که اصولا خیلی کم ازشون می‌دونیم و به خاطر همین اطلاعات کم فکر می‌کنیم کلا کار خاصی هم انجام نمی‌دادن...

من کلا کارای صهبا رو خیلی دوست دارم و واااقعا متفاوته با کتابایی که صرفا اومدن یه سری فیش کنار هم دیگه چیدن که خیلیاش هم تکراریه!

https://taaghche.com/book/51895
        

          ایشان می فرماید: «لا تمنعکم رهایه الحق لاحد عن اقامه الحق علیه»؛ یعنی اگر کسی انسان مومنی است، انسان مجاهد فی سبیل الله است، زحمات زیادی داشته، جبهه بوده و کارهای بزرگی کرده، رعایت حق او بر شما واجب است.اگر در جایی این شخص تخطی و حقی را ضایع کرد، شما که مدیر و مسئول هستید، نباید آن حق واجب، مانع بشود از اینکه در موردی که تخطی کرده، حق اجرا نشود.بنابرین مسایل را از هم جدا کنید. 
صفحه 85
        

          من چرا حلقه اول این کتاب رو نمیتونم پیدا کنم؟
        

          ایده کلی این کتاب عالیه و دید خوبی نسبت به زندگی و عملکرد ائمه اطهار علیهم السلام میده.
بخشهای مختلفی از سخنرانی ها و مکتوبات حضرت آقا توی این کتاب گردآوری شده ولی پیوستگی مطالب هم خوب و قابل قبوله.

«انسان ۲۵۰ ساله (حلقه دوم)» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/51895
        

          این کتاب دید من رو نسبت به زندگی ائمه تغییر داد. آنچه از ائمه و سبک زندگیشون در مدارس و دانشگاه ها به ما آموختند تنها بخش کوچکی از همه تلاش های این بزرگواران بوده. کارهای تشکیلاتی بسیار پیچیده و گسترده که حاصل اونها جمعیت شیعیان در سرتاسر جهان اسلام شدند که امروزه هم ادامه همون تلاش ها رو میتونیم ببینیم. 
اما علت امتیاز پایین تکرار بعضی مطالب در طول کتابه که علتش جمع کردن سخنرانی هاییه که هرکدوم در زمان های مختلف ایراد شده وگردآورنده خیلی گزینه ای نداشته، کاش کسی برای هر فصل و با همین استراتژی و عمق تحلیل سیاسی تاریخی بتونه کتاب هایی بنویسه
        

          روایتی تخصصی و برای مشتاقان به تاریخ ائمه!
داستان زندگی سراسر زحمت و تلاش امامان برای تحقق آرمان تشکیل دولت اسلامی.
و این کتاب کاملگر مطالب حلقه ی اول و دوم انسان ۲۵۰ ساله میباشد.
        

          یه مرور اجمالی و کلی و شسته رفته به زندگی ۱۴ معصوم. البته ای کاش پاورقی ها یا ترجمه ها بهتر نوشته شده بودن
        

          به طور مشخص از یک‌سوم انتهایی کتاب بیشتر استفاده کردم. مشخصا تخلیل راهبرد ائمه از زمان امام باقر(ع) به بعد برای مخاطب تازگی داره و جذابیت.
        

          نمی‌دانم بار چندمی که بود به واسطه‌ی‌ جمع خوانی این کتاب ارزشمند را مطالعه کردم.
اما هر بار که می‌خوانم برایم تازگی دارد و کلی نکته‌ی‌ جدید برداشت می‌کنم‌. قبل از مطالعه‌ی‌ این کتاب احساس می‌کردم زندگی این بزرگواران آنگونه که شنیده‌ایم نیست. گاها اطلاعات متناقض و منابر تکراری آزارم می‌داد. با انسان ۲۵۰ ساله گمشده خودم را یافتم‌. شناختم از اهل بیت بعد از خواندن این کتاب زیرو‌رو‌ شد‌.