من خیلیییییی زیاد از این کتاب خوشم
دوشیزه پرگیرین یکی از شخصیت‌های مورد علاقه من توی تمام کتابایی که خوندم هست🤗
        

          خیلییی قشنگ بودد، فضاسازی و قلمش عالی بود، ارزش خوندن رو داشت🌚🙏🏻
        

          کتاب جالب و پرکششی بود. مخصوصا این ایده عکس‌ها که واقعا خوب از آب درآمده بود. فضای داستان و لحن روایت را دوست داشتم.
این که از هر موقعیتی برای بیان مظلومیت یهودیان استفاده می‌شود، برایم جالب و عجیب است. این هم از رمان نوجوان که در آن پر است از مظلوم نمایی یهودی‌ها.
        

          کتاب نثر روان و ترجمه‌ی خوبی داشت، اول داستان کمی کند پیش می‌رود که لازمه‌ی کتاب بود.
ایده جدید بود و دوست داشتم، مطمئنا سراغ جلدهای بعدی می‌روم و پیگیر داستان می‌شوم. 
زمان مطالعه باید این رو در نظر داشت که این کتاب بیشتر مناسب سنین نوجوان هست باید با این دید شروع به خواندن کرد و انتظار کتاب‌های بزرگسال رو نباید از آن داشت.
        

          ترجمه این نشر چطوره؟
        

          دوستش داشتم، صد البته، اما بیشتر برای این که دوست داشتن مامان اجباری است، نه این که از آن دست آدم هایی باشد که اگر توی خیابان میدیدمش دارد قدم زنان پایین می‌آید از او خیلی خوشم بیاید.


این یه بخش از کتاب بود
احساسات تو این کتاب همین‌طوری قل می‌زدن می‌اومدن بالا
همونقدری که فکرشو می‌کردم عاشقش شدم
        

          در عین سادگی  داستان جالب دارد.  و از فیلمش قشنگ تر است. 

        

          داستان در دنیایی کاملا شبیه دنیای امروزی ما که دریچه هایی به زمان های مختلفی از گذشته همین دنیا دارد، میگذرد. علت ایجاد این دریچه ها هم محافظت از بچه های(!؟) عجیب و غریب با توانایی های خاصی است که جز جمع خودشان نه کسی به ان باور دارد و نه کسی قبولش دارد تا چشم سفید ها و گذر زمان ان ها را از بین نبرند.
شخصیت اصلی کتاب جیکوب است که بی انکه خودش بداند یکی از این عجیب و غریب هاست و به واسطه مرگ پدربزرگ عجیبش به یکی از این دریچه ها راه می یابد و مسیر زندگی اش کن فیکون می شود!
کتاب هم دو مجموعه سه جلدی است که تا به حال، تنها مجموعه اولش به فارسی ترجمه شده.

https://taaghche.com/book/77623
        

          4/5

The pictures were amazing, I loved the use of them, made the whole experience exciting as hell. (the 4 stars rating is mainly because those beauties, and it's hard to believe that they, most of them, were real.)

First 100 pages weren't that good, for me they were slow and boring, but then the real story began and solved the problem.

I can't believe I finally read this, it had been on my TBR for ages :)
        

          ❗این یادداشت رو خیلی وقت پیش نوشتم ولی چون می‌خواستم یه چیزی رو امتحان کنم از بین مرورهای قدیمی برای انتشار انتخابش کردم 😄 ❗

همون اول از کتاب خوشم اومد. یه لحن طنزآلود کنایه‌آمیز (sarcastic) خیلی باحالی داشت! ولی وقتی داستان وارد خونهٔ خانم پرگرین و بچه‌های خاص شد به نظرم خیلی افت کرد.
اول اینکه لحن طنزش کمتر شد، یه سری جاها هنوز بود ولی خب نه به اندازهٔ قبل (که البته تا حدی طبیعیه که تو صحنهٔ مرگ و زندگی طرف دیگه چرت و پرت نگه 😅).

نکتهٔ مهم‌تر اینکه وقایع به نظر خیلی ساده‌انگارانه روایت می‌شد. مثلا جیکوب کلا تا قبل از این یه زندگی کاملا راحت و بی‌دردسر داشت، بعد یهو در عرض چند ساعت تبدیل شد به قهرمانی که راحت می‌ره تو دل خطر تا بقیه رو نجات بده! یعنی سیر رشدیش اصصصلا به نظرم قابل باور نبود. کلا تقریبا تمام وقایعی که بعد از مشخص شدن قضیهٔ هالو‌ها اتفاق افتاد خیلی به نظرم مصنوعی می‌اومد. البته اواخرش باز یه کم بهتر شد ولی دوباره چند تا صحنهٔ مصنوعی دیگه داشتیم 🚶🏻‍♀️

شخصیت‌پردازی‌ها هم به نظرم جالب نبود. مخصوصا شخصیت اِما بسیار بسیار ضعیف بود. شخصیت‌ها هم طوری نبودن که ازشون خیلی خوشم بیاد، یعنی اون ویژگی دوست‌داشتنی بودن رو اصلا نداشتن (برای من البته).

کلا وقتی این جلد رو تموم کردم هیچ انگیزه‌ای برای شروع جلد دوم نداشتم، آخرش هم جلد دوم رو بعد از ۲۶ درصد رها کردم چون به نظرم به شدت مسخره و سطحی و غیرمنطقی می‌اومد 😅 (یکی از اولین تعجب‌های بزرگم در زمینهٔ اختلاف سلیقه تو دوست داشتن کتاب‌ها مربوط می‌شه به همین مجموعه... چیزی که به نظر من بسیار بی‌نمک و بی‌منطق می‌اومد برای دوستم، که اصولا کتاب‌های موردعلاقهٔ مشترک کم نداریم، یکی از مجموعه‌های بسیار جذاب و دوست‌داشتنیه....)

یه چند تا نکته هم دارم که می‌ذارم بعد هشدار افشا.

🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅

⚠️ هشدار افشا ⚠️


یه مسئله‌ای که خیلی باهاش مشکل داشتم رابطهٔ بین جیک و اما بود. بابا این دختره تا همین یه دقیقه پیش فکرش پیش ایب بود و نامه‌هاش رو نگه می‌داشت بعد یهو عاشق جیک شد؟‌ حتی جیک هم اولش به این موضوع فکر کرد که اما در واقع من رو یه جایگزین برای ایب می‌بینه و نباید به چنین رابطه‌ای پا داد ولی انگار خیلی زود این قضیه کاملا فراموش شد! و من انتظار داشتم خیلی بیشتر از اینا طول بکشه که اما بخواد جک رو ببوسه و این حرفا...

اینکه اینا چرا هنوز شبیه بچه رفتار می‌کردن هم برام سواله. نمی‌دونم در ادامه جوابی به این می‌ده یا نه ولی تو این جلد اصلا مشخص نکرد که چرا وقتی ۸۸ سال زندگی کردی هنوز مثل یه نوجوون فکر و رفتار می‌کنی! و اینکه کلا چطور میشه این همه تکراری زندگی کرد؟ البته هی می‌گفت که همه از این تکرار خسته شدن ولی چیز خاصی نشون نمی‌داد. مثلا فرض کن دیگه چقدر یه نفر باید درس بخونه؟ این خانم پرگرین هنوز داشت به اینا درس می‌داد و حتی یه جا به گرامر اما گیر داد و گفت فردا باز ازت می‌پرسم! (و اشکال گرامری بسیار ضایعی هم بود!)

سوال دیگه اینکه وقتی اصلا یه چیزی به اسم نقشهٔ حلقه‌ها وجود داره و مثلا همین حلقهٔ خانم پرگرین توسط n نفر دیگه قبلا استفاده شده چطور این وایت‌ها در موردش نمی‌دونستن و نیاز داشتن جیک رو تعقیب کنن؟

اینم برام سواله که چرا عکس‌هاش اینقدر وحشتناک بودن! مثلا اینکه چرا همه مثل غم‌زده‌ها به دوربین زل زده بودن؟ یه سری عکس هم بود که جدا نمی‌تونستم تصور کنم کی ثبتش کرده و چطور!
البته آخر کتاب گفته بود که این عکس‌ها رو از بقیه جمع کرده و گویا از قبل بودن...