زمانی که ایبسن تصمیم گرفت شخصیت های آثارش به کلام منظور سخن نگوید،چون شعر را دیگر زبان خدایان می دانست،نبوغ را در معبد مدرنیته قربانی کرد،از عرش به فرش آمد و کوشید با مدرنیته به عنوان یک دگرگونی اجتماعی سیاسی و فلسفی از در گفت و گوی رک و راست در آید او میخواست از مدرنیته و مردمی که درگیر ان بودند سر درآورد همین است که در دشمن مردم با نشان دادن ریا کاری مطبوعات در دوران مدرن از آیین باستانی قربانی کردن برای رهایی جمع از شر نقیضی ساخت،ابزاری که اینک به انک اشاره ای میتواند یک فعال اجتماعی را به صلیب بکشد در روسبرسهولم ایبسن با دید بازتری به نقش مطبوعات در پریشان کردن ذهن مردم و جامعه به نفع ریاکاری و جناح بازی برای بسیج مردم میپرازد.
روسبرسهولم را نمایشنامه ای می دانند که به نروژ می پردازد اما این اثر کنایه ای به شیلر و گوته برنامه ی روشن گری ان ها مبنی بر آموزش و تعالی و بخششی جامعه از راس هرم اندیشه ورزان نیز هست از این گذشته این اثر توصیه ای است به اروپای مسیحی که برای زیستن در مدرنیته یعنی برای گریز از خشونت و جناخ بندی های رایج مذهبی و سیاسی،باید در معادلات خود شنال،جنوب،چپ و راست را به بازی بگیرند.