به نام خدا 
اوایل کتاب، هیجانش یکمی پایین بود و کم کم موارد کنار هم قرار گرفت و ۴۰ درصد پایانی کتاب بهتر شد.  پایانش واقعا غافلگیر کننده بود به هیچ عنوان حدسی درمورد قاتل نزدم و یه لحظه هم در طول داستان به این نفر شک نکردم اما یکمی  به نظرم  عجیب و شاید  کمی غیر منطقی بود؟ 🤔 
هوش پوآرو واقعا تحسین برانگیزه! پیدا کردن قاتل واقعا سخت بود ولی خیلی خوب تونست تشخیص بده‌. 
        

          حقیقتا پایان غیر قابل حدس و غیرمنتظره ای بود
        

          این کتاب، عجیب خسته کننده بود. اوایل کتاب هیچ کششی نداره، چون نه جنایت مشخصی وجود داره و نه کارآگاهی. انگار افتادی وسط یه دعوای خانوادگی بخاطر ارث و میراث که کلافه کننده‌ست.🤦‍♂️

تا ۶۰درصدِ اولِ کتاب بیشتر درگیریه خانوادگی جلب توجه میکنه و نه قربانی و جنایتکار و کارآگاه و هرچیزی که مربوط به جنایت بشه. تقریبا ۴۰درصدِ پایانی، جذاب میشه و اون ‌کششی که از اول دنبالش بودید پیدا میشه. روند خوندن داستانش اینجوری بود که تقریبا ۱۵ روز توی نیمه‌ی اول کتاب گیر بودم و فقط توی یه روز نیمه‌ی دوم کتاب رو تموم کردم!

 اون اواخر کتاب خیلی گیرایی و پیچش‌های خوبی داره و انگار آگاتا کریستی تازه یادش اومده داره یه داستان جنایی می‌نویسه نه سرگذشت خانوادگی! 

پایانش هم خوب بود چون خیلی غیرقابل پیش بینی بود. اما عالی نبود چون دور از منطق و واقعیت بود. حتی واسه‌ی من یکم مضحک بود. اگه به غافلگیری بیشتر از واقع‌نگری در پایان داستان اهمیت میدید حتما واستون جذابه.

تا الان دوتا کتاب از آگاتا کریستی خوندم("و سپس هیچکس نبود" به علاوه‌ی همین کتاب) ولی خیلی خوشم نیومده از قلم این نویسنده و انگار سلیقه‌ی من نیست، هرچند کتاب "و سپس هیچکس نبود" جذاب‌تر از این بود. به‌نظرم نقطه‌ی قوت آگاتا، نقطه‌ی ضعفشم هست! یعنی بخاطر پیچش‌های ناگهانی و پایان‌های غیرقابل پیش‌بینی، افراطی عمل میکنه و از واقعیت دور میشه. در کل قلمش جوری نیست که از اول تا آخر  کتاب ذهن شما رو درگیر خودش کنه و اون جذابیتش از اواخر کتاب شروع میشه. خوندن دوتا کتاب‌ واسه انتقاد از یه نویسنده‌‌ی بزرگ یکم بی انصافیه ولی من با یه کتاب از "آنِ پری"، "فریدریش دورنمارت" و "کانن دویل" مجذوب قلم‌شون شدم اما "آگاتا کریستی" رو نه!
        

          خانم آگاتا کریستی با این کتاب شخصیت بسیار محبوب آقای پوآرو را به همه مردم جهان معرفی کرد.  این شاید سومین کتابی بود که درباره ی پوآرو خوندم ولی کاملا معلوم بود که اولین کتاب نویسنده است.  
هرچند خودم تونستم قاتل را پیدا  کنم اما واقعا از خوندنش لذت بردم. 
        

          هوراااااا🎉
اگر فکر کردید این خوشحالی برای اینه که فهمیدم قاتل کیه، کاملا اشتباه میکنید، من فهمیدم هلن تو مراسم تشییع چی فهمیده😁
        

          به تازگی دارم کتاب های آگاتاکریستی رو میخونم ..‌. در وصف خوبی داستان ها واقعا نمیتونم چیزی بگم .. هرچقدر در مسیر داستان جلو میری فکر میکنی تونستی حدس بزنی نقش اول داستان کیه اما در نهایت می بینی حدست اشتباه بوده .. 😐😐 به نظر من همینه که باعث میشه کتاب رو یک نفس بخونی .. :)
        

          پس از تشییع جنازه
- پس از تشییع جنازه ی مرگ ناگهانی آقای ابرنتی همه ی اقوام متوفی در خانه ی او جمع می شوند در این بین ناگهان خواهر آقای ابرنتی عبارتی میگوید : مگر ریچارد به قتل نرسیده است ؟ و این شروع ماجراست!

- ژانر: کارآگاهی_جنایی | کارآگاه پوآرو

- نقاط مثبت: قاتل به طرز دیوانه‌واری حدس زدنش سخت بود پیچش داستانی واقعاً جذاب بود!! و این کتاب به معنای واقعی ذهنتون رو به تکاپو میندازه!

_ نقاط منفی: البته این منفی نسیت ولی وای! همیشه آقای پوآرو سر نخ هاش رو در اختیار ما می ذاره ولی ارتباطشون بهم کار رو سخت می‌کنه همچنین در کنار اون سرنخ ها چند تا راه گم کنی هم می چینه و اذیت می‌کنه ما رو ! چرا ته همه ی کتابهای آگاتا کریستی دوتا زوج بهم میرسن یا بچه دار میشن؟😂

- احساسم به کتاب؟ فقط وقتی معما حل شد یه نفس راحت کشیدم.

امتیازم به کتاب ۵ از ۵
        

          اولین کتابی بود که از آگاتا می‌خوندم و نميدونم همه ی کتابهاش به این صورته یانه ولی از روند داستان خوشم نیومد. 
خیلی کند پیش رفت و حاشیه های زیادی داشت. مثل بقیه ی کتاب های جنایی_معمایی آدم ترغیب نمی‌شد هرچه سریعتر ادامشو بخونه و مشتاق باشه ته داستانو بفهمه.
اخر داستان هم با اینکه غیرقابل حدس بود ولی شوکه نشدم، انگار شور و هیجان کافی رو به داستانش تزریق نکرده بود که خواننده واقعا اون جنبه ی جنایی_معماییشو حس کنه و همین نکته به نظرم سطح کتاب رو نسبت به بقیه ی کتابهای این ژانر آورده پایین.
آگاتارو قضاوت نمی‌کنم و کتابهای دیگشم می‌خونم و بعدش دیدمو نسبت بهش قطعی می‌کنم.🫣😂
        

          محوری داستانی عالی با شخصیت‌های خاص در جنگ پول و مثل همیشه تو قاتل رو پیدا نمی‌کنی تا جاییکه پوآرو برات ردیفش می‌کنه!
هر سری که میام آگاتا شروع کنم میگم این سری قاتل رو پیدا می‌کنم اما به هرکی شک می‌کنم معصوم در میاد
        

          بنظرم یکی از بهترین کتاب های آگاتا کریستی پس از تشییع جنازه است. کتابی که پایانش واقعا غیر قابل پیش بینیه، و نکته ای که بیشتر از همه دوست دارم اینه که اطلاعات لازم برای حل معما توی خود کتاب هست و خواننده هم به اندازه ی پوارو شانس اینو داره که قاتل رو پیدا کنه.
        

          به لحاظ درگیر کردن فکر و این‌که مدام ذهن آدم رو پاس می‌ده به جهت‌های مختلف که از معما پرده برداره جذابه، البته آگاتا کریستی کلاً در این زمینه چیره‌دسته. داستانِ این کتاب، این طوریه که در بخش‌هایی یه حدس‌هایی از این‌که چه کسی قاتله می‌شه زد، ولی داستان طور دیگه‌ای پیش می‌ره.