یادداشت عرفان صادقی

        این کتاب، عجیب خسته کننده بود. اوایل کتاب هیچ کششی نداره، چون نه جنایت مشخصی وجود داره و نه کارآگاهی. انگار افتادی وسط یه دعوای خانوادگی بخاطر ارث و میراث که کلافه کننده‌ست.🤦‍♂️

تا ۶۰درصدِ اولِ کتاب بیشتر درگیریه خانوادگی جلب توجه میکنه و نه قربانی و جنایتکار و کارآگاه و هرچیزی که مربوط به جنایت بشه. تقریبا ۴۰درصدِ پایانی، جذاب میشه و اون ‌کششی که از اول دنبالش بودید پیدا میشه. روند خوندن داستانش اینجوری بود که تقریبا ۱۵ روز توی نیمه‌ی اول کتاب گیر بودم و فقط توی یه روز نیمه‌ی دوم کتاب رو تموم کردم!

 اون اواخر کتاب خیلی گیرایی و پیچش‌های خوبی داره و انگار آگاتا کریستی تازه یادش اومده داره یه داستان جنایی می‌نویسه نه سرگذشت خانوادگی! 

پایانش هم خوب بود چون خیلی غیرقابل پیش بینی بود. اما عالی نبود چون دور از منطق و واقعیت بود. حتی واسه‌ی من یکم مضحک بود. اگه به غافلگیری بیشتر از واقع‌نگری در پایان داستان اهمیت میدید حتما واستون جذابه.

تا الان دوتا کتاب از آگاتا کریستی خوندم("و سپس هیچکس نبود" به علاوه‌ی همین کتاب) ولی خیلی خوشم نیومده از قلم این نویسنده و انگار سلیقه‌ی من نیست، هرچند کتاب "و سپس هیچکس نبود" جذاب‌تر از این بود. به‌نظرم نقطه‌ی قوت آگاتا، نقطه‌ی ضعفشم هست! یعنی بخاطر پیچش‌های ناگهانی و پایان‌های غیرقابل پیش‌بینی، افراطی عمل میکنه و از واقعیت دور میشه. در کل قلمش جوری نیست که از اول تا آخر  کتاب ذهن شما رو درگیر خودش کنه و اون جذابیتش از اواخر کتاب شروع میشه. خوندن دوتا کتاب‌ واسه انتقاد از یه نویسنده‌‌ی بزرگ یکم بی انصافیه ولی من با یه کتاب از "آنِ پری"، "فریدریش دورنمارت" و "کانن دویل" مجذوب قلم‌شون شدم اما "آگاتا کریستی" رو نه!
      
778

53

(0/1000)

نظرات

سمیرا

سمیرا

1404/1/8

منم این کتاب رو با یه کتابهای دیگشو خوندم و خوشم نیومد از قلمش، تصمیم گرفتم یکی از کتابهای معروفترشو که بیشترین امتیاز هم داره بخونم بعد درموردش نظر قطعی بدم
البته اگه اینو به طرفدارای آگاتا بگیم فحشو میگیریم بهمون😂 ولی باید قبول کنند که نویسنده های خیلی بهتری توی  ژانر جنایی داریم
6

1

فکر کنم اگه معروف‌ترین کتابشم بخونی خوشت نیاد چون معلومه مثل من سلیقه‌ت توی جنایی اصلا به سبک آگاتا نمیخوره ، مگه اینکه آگاتا بعضی کتاباش رو متفاوت نوشته باشه(که فکر نمی‌کنم.)
به نظرم اگه کسی میخواد یه داستان جنایی رو بخونه که فقط آخر کتاب از غیرقابل پیش‌بینی بودنش لذت ببره، حتی به قیمت دور شدن از واقعیت، آثار آگاتا کریستی براش خوبه(کلا آثار آگاتا من رو یاد فیلم هندی میندازه😂). ولی اگه کسی شخصیت منطقی و واقع‌نگری داشته باشه،  همچنین بخواد چندتا مفهوم فلسفی و روانشناسی یاد بگیره و فکرش تا مدت‌ها درگیر کتاب بشه، اصلا گزینه خوبی نیست. مثلا کتاب "قول" با اینکه پایان خارق‌العاده‌ای نداشت ولی من عاشقش شدم.
کتابای آگاتا مثل یه لذت زودگذر میمونن که وقتی کتاب رو تموم میکنی واقعا تموم میشه. ولی بعضی کتابا وقتی تموم میشه تازه توی ذهن تو شروع میشه! 

1

سمیرا

سمیرا

1404/1/8

آخه من کتابهایی که به قول شما مثل یه لذت زودگذرن هم خوندم و واقعا اون لحظه اینقدر هیجان بهم تزریق میشد و غرق داستان میشدم که حتی اگه چیزی هم یاد نمیگرفتم به عنوان یه تفریح واقعا توی زندگیم خوب عمل میکرد و حالمو خوب میکرد مثل کتابهای مک فادن
ولی خب کتابهای آگاتا حتی هیجان کافی رو نداره که حتی بشه بهش بگیم لذت زودگذر🥲
فیلم هندی رو خوب اومدید😂 تازه این کتابش بهتر از اون یکی بود که من خوندم(چرا از ایوانز نخواستند) چون اون کتاب اصلا هیچ منطقی پشتش نبود انگار یه بچه نشسته بود نقشه قتل کشیده بود.
@Erfansa 

0

درسته، بعضی کتابا رو که آدم میخونه از اول تا آخرش لذت و هیجانِ خالصه. ولی آگاتا قشنگ خسته و کلافه‌ت میکنه بعدش اگه صلاح دید شاید یکم هیجان بهت تزریق کنه🤦‍♂️
پس بهتره دیگه دور کتابای آگاتا کریستی رو خط بکشم😂
@samirash 

0

کاش اول میرفتین سراغ کتابایی مثل قتل های الفبایی یا قتل در قطار سریع السیر شرق یا قتل در زمین گلف، بعد میومدین سراغ اینایی که جنایی‌شون کمتره..🫠
1

1

اگه شد قطار سریع‌السیر شرق رو میخونم چون خیلی تعریفشو شنیدم 

1