در یه کلمه باید بگم این کتاب عالی بود و پایان غیر منتظرش هنوز منو توی شک گذاشته .
من فیلم کتاب رو قبل از این که بدونم کتابش وجود داره  دیدم و الان خیلی پشیمون هستم چون اگر داستان کتاب رو نمیدونستم میتونست از چیزی که هست هم اتفاقات غیر منتظر کتاب جذاب تر بشه .
واقعا عاشق فضا و داستان کتاب شدم و همون طور که پر واضحه همیشه خوندن کتاب خیلی خیلی بهتر از فیلم هست با این که واقعا باید بگم فیلم از نظر من یکی از بهترین اقتباس های کتابی هست فیلم خیلی به داستان اصلی کتاب پایبند بوده و حتی کوچیک ترین جزئیات کتاب رو هم به پرده سینما کشونده .
اماااا... 
بی شک در هر شرایطی کتاب به چیز دیگه هست .
واقعا عاشق کتاب شدم تقریبا اواسط جلد دوم بودم که متوجه شدم داستانی که توی کتاب در جریانه چقدر منو یاد افسانه قدیمی مینوتور و جزیره کرت میندازه داستانی که در آن  هر سال آتنیان مجبور بودن تا چهارده جوان رو به عنوان غرامت شکست در جنگ به جزیره کرت بفرستند تا غذای مینوتور هیولای لابیرنت دایدالوس شوند هفت دختر و هفت پسر. و اما اینجا کاپیتال نقش مینتور هیولا تشنه بخون رو بازی میکرد و دوازده منطقه که مجبور بودن هر سال یک دختر و پسر رو به مجازات شورشی که خیلی از اون ها در هنگام وقوعش حتی وجود هم نداشتند به کام مرگ بفرستند.
این کتاب و ژانر دیستوپیای که درش در جریانه آدم رو شیفته خودش می‌کنه، و نافرمانی و شورشی که به فضای کتاب سایه انداخته من رو مجذوب خودش قرار داده .
این مجموعه خیلی ...وای خیلی خوبه و پایان این جلد باعث شد جیغ بزنم. با بوی که از آتش سوختن  یک حکومت دیکتاتور در هوا برخواسته آخرین صفحات جلد دو بازی های گرسنگی اشتعال به پایان میرسه...
        

          اشتعال جلد دوم عطش مبارزه
خلاصه:
لحظه ای که کنتیس توت های سمی را رو کرد کاپیتول از آن متنفر شد .
نظر شخصی:
واقعیتش هیچ خلاصه ای به ذهنم نمی‌رسه. چقدر این جلد قلبم رو به درد آورد ... نویسنده خیلی جذاب از پانمی حرف میزنه که مثالیه از جهان امروز آدم هایی که اینقدر مصرف گرا هستن که توی مهمونی ها وقتی دیگه نمی تونن غذا بخورن با عرض معذرت استفراغ می کنند و مناطق دیگه که اینقدر غذا ندارن سو تغذیه میگیرند از مسائل اجتماعی که بگذریم شما اصلا نمی تونید فیلم رو کنار کتاب بذارین خدای من چقدر توصیفات جذابه چقدر قلم قوی هست که تو تمام پلات های کتاب رو میدونی ولی همچنان مشتاقانه کتاب رو می خونی این قدرت خیلی بالایی می خواد
از این همه که بگذریم معمولاً توی کتاب هایی که مثلث عشقی هست شخصیت دختر خیلی احمقانه رفتار می‌ کنه ولی کنتیس کاملاً منطقی بود حداقل برای هر اتفاقی یه دلیل داشت و مثلث عشقی اونجوری که توی فیلم نشون میداد نبود توی فیلم خیلی رو مخ مسخره بود در واقع 
شخصیت پیتا قلبم برای این بچه فشرده میشه اینکه قرار تو جلد بعد چه بلا هایی سرش بیاد بعضی اوقات کنتیس درموردش اغراق می‌کنه ولی کلاً از اون دسته شخصیت هایی که دوست ندارید زجر کشیدنش رو ببینید 
شخصیت بعدی هیمیچ توی این جلد خیلی جزئیات بیشتر درمورد شخصیتش بهمون میگه و همچنین اینکه چرا الکلیه و... به بقیه بازیکن ها هم می پردازه
 قسمت جذاب ماجرا باز هم مادر کنتیس و دوست کنتیس که بهش گل‌سینه زاغ مقلد رو بهش داد و ارتباطشون بهم که خیلی همه چیز رو با تقدس نشون داد و مادر  کنتیس واقعا خیلی توضیح درموردش هست ادراک و حس کنتیس رابطه اش با مامانش 
یکی دیگه از مواردی که این مجموعه کتاب رو برام جذاب می‌کنه ذهن تاریک کنتیس و مشکلاتش اینکه نویسنده نشون میده همه می تونن قهرمان بشن به شیوه ی خودشون و ملموس بودن کنتیس که از همون آدمای معمولیه فقط یه نشونه امید برای دیگرانه خیلی خاص متفاوت نیست یه مهارت و استعداد داره و ازش استفاده می‌کنه و تمام اینها دست به دست هم میده تا یه شاهکار دیستوپیایی خلق بشه 
        

          کتنیس بعد از نجات پیدا کردن از بازی‌ها حالا تبدیل به نمادی برای مبارزه شده. در جشن بعد از مسابقه و رفتن به مناطق دیگر خبرهایی از شورش دریافت می‌کند. تمرکز کتاب هم حالا بیشتر روی خود کتنیس و این ویژگی است. یعنی کسی که باید منجی باشد و انگار بازیچۀ آدم‌های دیگری شده و اگر بمیرد یا اتفاقی برایش بیفتد انگار کل یک اتفاق (انقلاب) از بین می‌رود. حس نزدیکی که با آدم‌ها داریم و شباهت کاپیتول به اوضاع ما شاید قصه را تلخ‌تر کند و همین از زبردستی و چیرگی نویسنده می‌آید. دلایل دوباره آوردن کتنیس به میدان بازی‌ها، تلاش بقیه برای زنده نگه داشتن او و خود بازی، و موارد دیگر بسیار هیجان‌انگیز نوشته شده است و تلاقی خوبی بین جلد یک و سه است که ماجرا به پایان خواهد رسید و می خواهیم پایان این ماجرا را بدانیم.