اونقدر طنز نیست ولی بدم نیست
        

          با اینکه کتاب از آقای داوود امیریان بود اما به دل ننشست طنزش جذب کننده نبود وفور شخصیت ها باعث سردرگمی خواننده میشود.
و نتونستم کتاب رو ادامه بدم.
        

          کتاب خیلی جالبی بود....
خاطراتی از چندتا پسر نوجوان که در زمان جنگ میرن آموزش نظامی میبینن و در اون راه کلی اتفاقات باحال و مختلف براشون میفته.
البته به نظرم نویسنده باز هم جا داشت که بتونه جذابیت کتاب رو بیشتر کنه.
        

          ((بسم الله الرحمن الرحیم))
از کودکی تا به الان همیشه از کتاب های داوود امیریان لذت بردم و از خواندنشان سیر نشدم.
این کتاب روایت طنز و جذابی از زمانی که خود نویسنده در حال آموزش در دوران جنگ می دید، داشت‌ و واقعا من خواننده را با کتاب همراه می کرد طوری که من احساس می کردم همه ی شخصیت های کتاب را سال هاست می شناسم.
        

          نویسنده با زبان طنز از دوران آموزشی قبل از رفتن به جبهه و جنگ تعریف کرده، در شصت سکانس همه اتفاقات را بیان کرده؛ از سخت گیری‌ فرمانده‌ها، تا شوخی و خنده داوطلبان، تنبیه‌های جمعی، عشق به شهادت و ..
همه اتفاقات حقیقی است..
طوری که خواننده هم کلی می خندد و هم با فضای سربازان داوطلب برای جبهه آشنا می‌شود.
        

          یک روز در نوجوانی سرما خوردم و به مدرسه نرفتم. یادم می‌آید که صدای خنده‌هایم از سرفه‌هایم بلندتر شده بود.
        

          واقعا که داستان های خیلی زیبایی بود.
        

          پیشنهاد خوبیه برای نوجوان‌ها برای آشنایی با حال و هوای جبهه و دفاع مقدس. نثرش روانه، داستانش دلنشینه، طنز هم که هست؛ دیگه چی از این بهتر 😁
        

          کتاب را حوالی ده سالگی خواندم. فراموش نمی کنم که چقدر عمیقا و از ته دل با خط به خط آن خندیدم و البته که دلم نمی خواست تا این فضایِ خوش و شیرین تمام شود.
نویسنده، هم طنز پرداز کم نظیری است و هم موفق در فضا سازی.
اگر نوجوان و یا حتی کودکی کتابخوان در منزل دارید، حتما خواندن آن را پیشنهاد میکنم.
        

          یادش بخیر از دکه سینما سپید خریدمش داستان و محتواش جالب بود البته برای سن و سال نوجوانی که تازه به عرصه کتاب پا گذاشته مناسب تره 
پیشنهادم برای افراد بزرگتر «حکایت زمستان » هستش
        

          دوران نوجوانی کتاب را خواندم و رویداد هایی که نشنیده بودم در کتاب برایم خنده هایی را به ارمغان آوردند که ندیده بودم .


        

          یک روایت نوجوانانه و جذاب از زمان جنگ و اردوگاه آموزشی افرادی که میخواهند به جبهه بروند و باید دوره آموزشی خود را در محلی در تهران بگذرانند.
        

          برای پسر بچه های نوجوان ۱۳-۱۴ساله
        

          چقدر با نثر امیریان خنده ام/خندیده‌ایم