تو کتاب دوم شهر هلالی، هنوز داریم با شخصیتا دنبال معماهایی می‌گردیم که دانیکا جا گذاشته. بعد از اتفاقای جلد قبلی، برایس و هانت سعی می‌کنن با آستری‌ها کنار بیان و یه زندگی آروم واسه خودشون بسازن، ولی خب اوضاع همیشه اون‌جوری که می‌خوان پیش نمی‌ره و یهو خودشون رو وسط یه ماجرای شورشی پیدا می‌کنن.
این بار شخصیتای بیشتری وارد داستان می‌شن، ولی بیشترشون از قبل برامون آشنا هستن. با این حال، حس می‌کردم که نویسنده خیلی اجازه نمی‌ده ما به درون شخصیتا نفوذ کنیم. دیالوگا معمولی و سطحی بودن و اون حس عمیقی که ازشون انتظار داشتم، نداشتن. تنها چیزی که افکار شخصیتا رو نشون می‌داد، همون متنه. اگرچه که در طول داستان، اطلاعات شخصی زیادی از شخصیت‌ها (حتی شخصیت‌های فرعی) به دست می‌آوردیم، ولی فکر می‌کنم به خاطر تعداد زیادشون نویسنده به اونا عمق نمی‌بخشید. در کل شخصیت‌پردازی قوی‌تری داشت و 1008 صفحه وقت داشت که به مشکلات شخصی و زندگی هر کدومشون بپردازه و حتی درمورد شخصیت‌های قدیمی (جلد 1) دید جدیدتری به ما بده.
علاوه بر این، به خاطر تعداد بالای شخصیتا، چندتا خط داستانی مختلف همزمان پیش می‌ره و همش تو فکر بودم نویسنده چطور می‌خواد اینا رو تهش جمع کنه که برخلاف جلد اول، داستان این جلد تموم نمی‌شه و مستقیم توی جلد سوم می‌ره. برای همین پیشنهاد می‌کنم تا وقتی جلد سه نیومده، خوندنشو شروع نکنین.
از نظر داستانی و پلات، خوب بود و ایده‌ها جایی که مخاطب واقعا انتظار نداره، یهو ظاهر می‌شدند و غافل‌گیرش می‌کردند. متن و توصیفات کشش لازم رو دارن که شما رو به ته کتاب برسونن.
و نکته آخر، ته کتاب داستان به دنیای موازیِ سری درباری از خار و رز اشاره می‌کنه و انگار جلد سوم قراره تو اون دنیا اتفاق بیفته. حالا این که چقدر لازمه اون سری رو بخونین یا نه، مشخص نیست.

*کتاب علاوه بر داستان هانت و برایس، داستان تاریون، دانیکا، ران، ایتن و در وهله بعدی سلستینا، هیپاکسیا، بکسیان، فرشته‌‌ها و... رو تا حدی زیادی پوشش می‌ده.
        

          کتابای جی‌ماس تازه قشنگیشون رو تو جلد دوم به بعد نشون میدن...
و بله، پایان جلد دوم شهرهلالی. حقیقتا این جلد هم موضوعش هم عناصر داستانیش خیلی بهتر از جلد اول بود و چون خواننده با دنیای شهرهلالی آشنا شده بود بهتر می‌تونست با فانتزی این کتاب ارتباط برقرار کنه. مثل همیشه تو این جلد ما اضافه شدن تعداد زیادی کارکتر رو شاهد هستیم و تمرکز از روی کاپل داستان برداشته میشه. پلات توییست‌های قوی و خوبی داشت و صادقانه بگم، خیلی جاها واقعا غافلگیر کننده بود.
فقط حیف که پایان این جلد باز و و به جلد سوم انتقال داده شده اونم در حساس‌ترین جای ممکن؛ دیالوگ آخر کتاب اینه" سلام برایس، اسم من ریسنده"
ادغام دو دنیای فانتزی احتمالا ایده بسیار خفنیه؛ بی‌صبرانه منتظر جلد بعدیم!
        

          و امااااااا جلد دوم مجموعه‌ی شهر هلالی، سرای آسمان و نفس.
اولین چیزی که باید بدونید اینه که جلد دوم تفاوت‌های زیادی با جلد اول داره. توی جلد اول ما با یه داستان  جنایی و کارآگاهی و تا حدودی فانتزی طرفیم. همچنین با  دنیای خیلی خیلی خفن کتاب آشنا می‌شیم و آروم آروم معما رو حل کنیم.(فراموش نشه که اون وسط به مقدار قابل توجهی هم گریه می‌کنیم!)
جلد دوم روند خیلی آروم‌تری داره. در حقیقت...خیلی خیلی آروم‌تر.  تا هفتاد درصد کتاب اتفاق خیلی خاصی نمیفته و بیشتر درمورد شخصیت‌ها و روابط بین اون‌ها می‌‌خونیم.(البته رمز و رازهایی آشکار می‌شه‌ها ولی اینجوری نیست که بزنی توی سر خودت بگی یاااااااااااخداااااا!)  احتمالا به خاطر همینه که این جلد برای یه سری از مخاطب‌ها به اندازه‌ی جلد اول جذابیت نداره. در نتیجه اگر  از کسایی باشید که شخصیت‌پردازی براتون حرف اول رو بزنه و شخصیت‌های کتاب رو مثل دوستای خودتون بدونید از داستان لذت بیشتری می‌برید اگر هم نه که...یکم باید با صبوری کنید.
        

          میخواستم سه بدم، ولی به خاطر صد صفحه‌ی آخر نظرمو عوض کردم.
خیلی کشش داد، خیلی زیااااد.
می‌تونست با ریتم تندتر و اروتیک کمتر بنویسه و انقدر وقت تلف نکنه