نامه ای به کودکی که هرگز زاده نشد

کتاب حاضر، داستانی است که توسط یک زن جوان که گویا «اوریانا فالاچی» (نویسنده) است، روایت می شود. راوی داستان برای کودک خود که هنوز زاده نشده است از سختی ها و ملامت های دنیا سخن می گوید تا او را آگاه سازد، حس دوگانگی زاییدن و سقط کردن در یک زن تک سرپرست باعث می شود تا مخاطب حس ناب و عمیق مادر بودن را در این داستان احساس نکند. فالاچی از حقوق بشر، حقوق زنان، آزادی، درآمد، اشتغال، برابری جنسی، پدران ناپیدا، عشق های یک ساعته و... برای کودکش صحبت می کند.