یه کتاب کوچولو و قابل خواندن در یک نشست .
ژانر درام و رازآلود،  کمی هم جنایی، و از ادبیات فرانسه هست .
مکان روایت و اتفاقات کتاب آلاسکا و در زمستانی سرد است .
کتاب ، روایت داستانی و خطی  و  راوی ثابت نداره ، بلکه از زبان شخصیت های کتاب و با بیان رازها و سرگذشت های خودشون هست که کم کم ماجراها و اتفاقات قابل درک میشه و تبدیل به یک داستان در ذهن ت میشه  ، سیر زمانی هم بین  گذشته و حال  گریز داره .
هر چند صفحه هم به ترتیب توسط یکی از شخصیت ها ی کتاب روایت میشه .
ماجراجویی های کتاب و حس دست یافتن به راز شخصیت هاست که ایجاد کشش میکنه و باعث میشه کتاب رو ادامه بدی .
در کل کتاب خوشخوان و خوبی بود .
        

          داستان با صحنه ای آغاز میشه که بس، پسر رو گم کرده. وسط کولاک برف و حیوانات وحشی، مشخص نیست چه بلایی قراره سر بس و بچه بیاد. اصلا بس با بچه‌ی ده ساله  وو اون برف بیرون چیکار میکردن؟ این هم در آخر مشخص میشه.
صحنه ی اول که شروع شد منو کشوند تا صفحه ی اخر که ببینم این بچه چیشده که با چیز های بیشتری مواجه شدم.
درد، خشم، رنج، تقلا برای زنده موندن و زندگی کردن و محبت چیزهایی در کتاب بود که توجه منو جلب کرد‌. 
داستان سراسر هیجانی زیرپوستی داره و نویسنده آروم آروم ما رو با حقایق و نقش شخصیت ها آشنا میکنه و همین یواش توضیح دادن مسئله خیلی بهم چسبید و تایم خوبی خوندمش، وقتی هوا داره گرم میشه.
این کتاب مخصوص تابستونه، وقتی خیلی گرمه و داری شربت لیمو میخوری ♡
 دغدغه های نویسنده رو دوست داشتم ولی بهشون اشاره نمیکنم چون ممکنه اسپویل بشه داستان.
        

          کتاب جمع و جوری که میشه حتی تو یه نشست خواند.
داستانی با چند راوی که بین گذشته و حال در جریانه.
ماجرا  از گم شدن یه پسربچه و پرستارش در یک کولاک در آلاسکا شروع و به اتفاقات بزرگتری ختم میشه.
        

          کتابی که تنها از روزی جلد انتخابش کردم.
کولاک،
برف،
درخت های سر به فلک کشیده،
 آسمان سرخ، 
و آدمیزاد.
آدمیزادی  که در حالیکه میخواد با طبیعت اخت بگیره علیه طبیعت میشه.
شاید هم این طبیعت باشه که علیه آدمیزاد بلند میشه؟
طبیعتی که تنها یک چهره داره. 
کولاک و طوفان، صخره های یخی و حیوانات شکاری.
همه میدونن باید مراقب بود. باید جنگید. باید ترسید.
اما در مقابل انسان چند چهره چطور؟
شاید به همین دلیل طبیعت هیچ گاه دلش نمی‌خواست انسان رو درون خودش بپذیره.
داستان درباره‌ی آدم هایی هست که هر کدوم از گوشه از جهان گریخته بودند.
از تمدن، 
از دیگر آدم‌ها،
و از داستان های خودشون. 
آدم هایی که توی فرار از همه ی اینها موفق بودن اما در فرار از کابوس ها،فرار از فریادهای ذهن،فرار از حسرت ها و پشیمونی هاشون، شاید نه.
آدم هایی که انگار سختی برف و سرما و زندگی در آلاسکا رو گاهی مثل بهشتی در مقایسه با جهنم بین آدم ها درنظر میگرفتن و گاهی جهنمی برای مجازات خودشون.
داستانی که فقط در چند ساعتِ آخرین طوفان زمستان رقم میخورد.
طوفانی که وقتی همه چیز رو زیر لایه های برف پنهان میکرد، راز ها، سایه ها و داستان آدم ها رو آشکار میکرد.
داستانی که از نظر من سفری بود که  مسیر جذاب تری از مقصدش داشت
و به شما این توانایی رو میداد که هم سفر هر کدوم از مسافرها بشین،
سوار ماشینشون بشین ،منظره هایی که اونها با دست نشون میدن رو تماشا کنین و داستانشون رو بشنوین.
برای تجربه چنین سفرهایی پیشنهاد می‌کنم این داستان رو بخونین.