روند داستان مسخره بود ولی پایانی کوبنده داشت
        

          خوب بود اما جذبم نکرد 
        

          دومین کتابی که از این نویسنده می خونم، بعد از پشت درهای بسته
کمی تا قسمتی من رو یاد کتاب هیچ وقت دروغ نگوی مکفادن می انداخت، ولی به اون کتاب نمیرسه
در عین حال از خیلی از نوشته های مکفادن بهتر بود
هم این هم پشت درهای بسته رو دوست داشتم و خوب بودن
با اینکه توی این کتاب انتظار درمانگری بیشتری داشتم..
✌️
        

          درمانگر 
نام کتاب: درمانگر
نویسنده: بی ای پاریس
مترجم: اطلسی خرامانی 
تعداد صفحات: ۳۴۴
ژانر: جنایی معمایی 
خلاصه داستان: 
الیس و لئو زوجی که برای شروع و مستحکم کردن رابطه‌شون خونه جدیدی داخل مجتمعی رده بالا میخرن. همه چیز به ظاهر عادیست تا مرد غرببه‌ایی به عنوان همسایه وارد خانه می‌شود و باعث افشا شدن راز و دروغی که لئو به الیس گفته میشود. داخل این خانه روان درمانگری که صاحب قبلی خانه بوده به قتل رسیده. حالا الیس در شک این خبر و در پی کشف حقیقت دست و پا میزد.

بررسی: 
کتاب درمانگر با دیدگاه اول شخص از زبان الیس و فصلهای کوتاه و کم از گذشته، روایت میشه. 
شخصیت پردازی کتاب برای شخصیت الیس قابل قبول بود. دختری که خانواده و از همه مهمتر خواهرش رو از دست داده بود و نمیتونست با این غم کنار بیاد و توی رابطه هم با مردی رابطه داشت که متوجه میشه بهش دروغ گفته و شک و تردید به دلش راه میندازه و حالا در گیر پرونده قتلی شده که اسم مقتول و خواهرش یکیه.
و هیچ کدوم از شخصیت‌های دیگه  عمق نداشتن و قابل درک نبودن.( کلا مشکلی که من توی کتابای بی ای پاریس مییینم همینه. انگار فقط شخصیت اصلی مهمه نه بقیه، توی کتاب پشت درهای بسته دقیقا همین کار رو با شخصیت مرد کرد و انگار نه انگار شخصیت مهمی بود بدون هیچ حرفی و فقط با گفتن بچگی بابام اینجوری بود اونجوری بود، مثلا دلیل رفتار داد و غیره حقیقتا جالبه بدونم اگر فروید این نظریه رو نداده بود که ریشه مشکلا به کودکی برمیگرده میخواستن دلیل کار شخصیتشون رو چی بنویسن؟ 
اینجا هم دقیقااااا همین اتفاق برای شخصیت قاتل میوفته منتها اینجا انگار کلا از بچگی مریض بوده) 
نویسنده طبق معمول ( دو کتاب قبلی) یه جاهایی رو انگار داره نوار خالی پر میکنه و باعث شده فقط داستان طولانی تر بشه. 
روند داستان برای من قابل پیش بینی بود یعنی نویسنده تلاش می‌کرد پایان هر فصل رو یه شک به خواننده بده اما از وسط فصل مشخص بود قرار به کجا برسه.
و اما قاتل داستان، جدی نویسنده فکر میکنن اینکه رو همه مانور میدن باعث میشه ذهن مخاطب نسبت به کسی که پاک و منزه نگهش داشتن همونطوری بمونه؟ 
( متاسفانه انقدر ضایعه بود که همون اولین جایی که وارد داستان شد فهمیدم قاتله و احتمالا هرکس دیگه هم بخونه میفهمه، و هرچی نویسنده دست و پا میزد که بقیه رو قاتل کنه تو ذهن خواننده بیشتر مطمئن میشدم قاتل خودشه )
در کل با کتابی راجع به قتل و دروغ و از خود نگذشتن  با روایت قابل قبول و بعضا توضیح اضافه و داستان شاید قابل حدس رو به رو هستید.
        

          کتاب خوبیه ولی نمیشه گفت در ژانر خودش عالیه و بی نقص ولی همین که داستان ما رو به خودش جذب میکنه خوبه و از نظر من اگه کتابای زیادی از این ژانر خونده باشی پایان قابل حدسه 
        

          کتاب خیلی خوبی، قلمش عالی بود و درکل داستان خوبی داشت و واقعا یه سری صحنه ها دلهره اور و هیجان انگیز داشت که لذت میده به خواننده
ولی فقط یه سوال برام موند(حاوی اسپویل)
آخرش نفهمیدم تمزین چطور از مکالمه الیس و لونار امروز با خبر شده بود که اومد دعوا کرد؟ 
        

          کتاب جالبیه .داستان جالب و جدیدی داره. اسم ها یه مقدار اولش گیج کنندست . ولی بعد عادت میکنید . ولی پایانش رو دوست نداشتم. ساده و تکراری بود. 
سناریویی که خودم چیده بودم جذاب تر و غیر قابل پیش‌بینی تر بود😂🫠
ولی ارزش خوندن داره 
بخونیدش:)
        

          خوشبختی مثل پروانه ست، هر چی بیشتر دنبالش باشی ازت دورتر میشه؛ اما وقتی رهاش کنی،می آد و آروم میشینه روی شونت...
        

          یه مقدار شروع بشدت کندی داشت و اصل ماجرا ۱۶۰ صفحه آخر اتفاق می افته و اوج میگیره . و یه جاهایی شخصیت اصلی یه حدس هایی میزد که معلوم بود فقط برای حواس پرتی بوده و احمقانه بود . اما ایده جالبی داشت . اما در ژانر خودش قطعا بهترین نیست ولی از خوندنش پشیمون نیستم .