کتاب بسیار جالبی دررابطه با مرگ، 
همیشه سعی در کشف حوادث بعد از مرگ و کنار آمدن (هرچند زوری) با این حقیقت محض زندگی است.
اما در این کتاب نویسنده به مرگ با دیدی متفاوت می‌نگرد که لازمه‌ی وقوع آن را به هزاران دلیل بیان می‌کند
        

          درود
در سه یا چهار روز این کتاب را خواندم ، کتاب مانند موج دریا فراز و نشیب های بسیاری داشت ، فراز ها تنها انگیزه ای بودند تا به خواندن ادامه بدم ، مرگ متوقف می‌شود و بحث درباره این است که بعد از این اتفاق دولت ، دین ، علم و فلسفه چگونه با این توقف برخورد می‌کنند .
دقیقا اولین فراز همین ایده کتاب بود که من را جذب کرد اما تنها تا صفحه 50 با اشتیاق خواندم ، می‌خواستم کتاب را کنار بگذارم و درباره آن نظری بنویسم و بگویم: بسیار کسل کننده .
چرا؟ زیرا کتاب بیش از حد به مسائل کلان بعد از مرگ پرداخته بود .
سعی کردم خودم را قانع کنم و به خواندن ادامه دهم و خب به صفحه 100 که رسیدم گفتم : خداروشکر متوقف نکردم خواندن رو چون مطمئننا پشیمان می‌شدم .
رویه کتاب از صفحه 100 به بعد راجع به خود مرگ پرداخت و به نظرم  ناقص بود و کمی کسل کننده بود ، بحث درباره جزئیات بی اهمیت ، ایجاد ابهام ها و سوال های بی شمار  و دیگر چیز ها .
من یک ستاره را به خاطر فراز اول یعنی ایده و ستاره دوم را برای فراز دوم می‌دهم که من را از انصراف از ادامه دادن کتاب منصرف کرد .
نمی‌توانم پیشنهاد بدهم شما هم بخوانید ، چون نیمه اول بسیار به مسائل کلان و نیمه دوم بسیار به مسائل خرد پرداخته شده .
        

          به طور خلاصه، اثری با کیفیت عالی اما نثری که درک آن در ابتدا بسیار پیچیده است.  البته پاداش صبر، پشتکار و تمرکز ما کتابی پر از موقعیت های جالب برای تحلیل خواهد بود.  کتابی درباره زندگی، مرگ و عشق، که مطمئناً برای قرن‌های بسیار، در صدر کتاب‌های کلاسیک ادبیات جهانی باقی خواهد ماند.  کتاب بسیار توصیه شده
        

          اولا آشنایی من با این کتاب از کتاب مبل بنفش ولیو تالتسوی بود
دوم ، این هست در جهان آخرت مرگ وجود ندارد پس قدر همدیگر بدانیم
        

          کتاب خوبیه...به نظرم این کتاب  میخواد وجهه ی افسرده مرگ(مرگ های در اطراف و جامعه) ، غم انگیز مرگ(مرگ نزدیکان) و ترسناک مرگ(مرگ خود فرد) رو در ذهن خواننده کم رنگ کنه... و اینکه میخواد به خواننده کمک کنه به پذیرش حقیقته مرگ در زندگی خودش... و سعی داره  خیلی رک و بدون پرداختن به حاشیه انجام بده... واین کارو اول با بیان مشکل نبوده مرگ در سطح کلان جامعه و بعد در خانواده ها و همچنین شوخی های ظریف با شخص فرشته مرگ انجام میده... درقسمت  انتهای کتاب هم میخواد بگه میشه انسان  مرگ رو در نزدیک ترین حالت به خودش داشته باشه و شاید دوستشم داشته باشه... وهمچنان به زندگیش ادامه بده... (شخصی) 
        

          داستان از جایی شروع می‌شود که مرگ سراغ مردم یک سرزمین نمی‌روه و تا مدتی هیچ مرگی اتفاق نمی‌افتد و این مساله با واکنش‌ها تازه‌ای همراه است. ساراماگو خیلی جالب به مسئله مرگ پرداخته و در داستان مردم به جای میرسند که ارزوی مرگ میکنند ... بنظرم جالب بود و اینگه چقدر مرگ‌میتونه اتفاق خوبی باشه برای ما ادما ... دقیقا صادق هدایت خیلی جالب میگه که اگر مرگ نبود همه آرزوش را میکردند و فریادهای ناامیدی به اسمان بلند میشد و به طبیعت نفرین می فرستادند ...
        

          این کتاب برای من سه بخش بود.

☆ یک سوم ابتدایی: یک‌ونیم ستاره

 شروع قدرتمندی داشت و طرح کلی هم جذاب بود؛ کشوری که در اون، پس از یک روز خاص دیگه هیچ کس نمی‌میره. رفتار مردم، اشکالات فلسفی، اقدامات دولت و کلیسا و مشکلاتی که پس از چنین اتفاقی رخ میده خیلی جالب بازگو شده بودند. یک سوم ابتدایی رو دوست داشتم.

☆یک سوم میانی: نیم ستاره

کتاب به شدت افت کرد. بیشتر مکالمات تکرار‌های بیهوده و حوصله سر بر بود. می‌شد کل این قسمت میانی که حدود ۷۰ صفحه‌س رو تو بیست دقیقه بخوانید و هیچ چیزی رو از دست ندید. وقتی میگم تکرار منظورم چنین چیزیه:
+می‌خوام با وزیر کشور صحبت کنم
-الان نمی‌تونید
+اما من باید باهاشون صحبت کنم
-گفتم که نمیشه
+ولی حتما باید باهاشون حرف بزنم.
-امکانش نیست.
و به همین شکل حدود دو صفحه ادامه بدید....


☆ یک سوم پایانی: صفر ستاره

واقعا ناامیدم کرد. انتظار از ساراماگو خیلی بیشتر از این حرف‌ها بود. انگار اصلا نمی‌دونست چجوری باید داستان رو تمام کنه. هیچ فکری روی پایان‌بندی نشده بود.
کاملا حس می‌کردم که دارم رمان کودک یا حداکثر نوجوان می‌خوانم.
آخه نامه‌نگاری مرگ؟
مرگ عاشق می‌شود؟
این داستان عاشقانه‌ی مسخره چی بود اون وسط؟
این چه پایان فیلم هندی‌ای بود؟
چرا جناب ساراماگو؟ چرا این کار رو با من کردی؟ چرا با خودت این کار رو کردی؟
        

          کتاب خوبیه اما آخرش واقعا مسخره تموم میشه 

        

          آخرش نفهمیدم چه اتفاقی بین شخصیت اصلی داستان و عزرائیل افتاد. سانسور شده بود 🙃 
        

          
باز هم ژوزه ساراماگو و فضای اپیدمیکی دیگر...

این بار ساراماگو از مرگ سخن می گوید. از داغ ترین موضوع در تمام تفکرات و اندیشه ها و فلسفه و از سرنوشت مبهم انسان، مادیات، معنویات و...

داستان به گونه ای است که اگر ساراماگو خوان باشی و بدون اطلاع از نام نویسنده،  شروع به خواندن کتاب کنی، اولین اسمی که به ذهنت خطور خواهد کرد، نام ساراماگو است. فضای داستان شبیه به فضای داستان کوری، بی نام، بی مکان و بی زمان است. داستان از آنجایی شروع می شود که مرگ در پهنای یک سرزمین اتفاق نمی افتد، در صورتی که در نقاط دیگر دنیا و حتی در کمترین فاصله از مرزهای سرزمین، مرگ و میر همچنان پابرجاست. فارغ از توضیحات گه گاه طولانی، می توان گفت ساراماگو فضایی بسیار جالب و تأمل برانگیز را خلق کرده است طوری که برخی جزئیات و مخصوصاً پایان داستان تو را شگفت زده خواهد کرد.


        

          مامور مرگ در کشوری، از یکنواختی کارش خسته می شود و مدتی دست از کار می کشد. مدتی که باعث آشوب خاصی در آن کشور می گردد. مرگ بعد از مدتی با شیوه خاص خودش برمی گردد اما در مورد کشتن یک نفر، ناکام می ماند و به دنبال او می گردد