هکتور مالو در این رمان گویی مدام از لبان شخصیت های اصلی آیات کریمه «فان مع العسر یسرا» و «ان مع العسر یسرا» را تلاوت میکند. (۵ و ۶ سوره مبارکه الشرح)

خواندن «بی خانمان» هکتور مالو و رمان هایی نظیر آن که رنج های آدمیان را برای ما به تصویر میکشند به منظور ورزیدن عواطف و احساسات برای انسان مدرن درگیر روزمرگی کاملا ضروری است.

شاید بشود گفت که پرداخت مختصر به برخی شخصیت ها در برخی برهه های داستان و عدم شرح بیشتر و افزودن جزئیات در بخشه ای دیگر میتواند اشخاص دمدمی و ایرادگیر دارای حس نقد را به اعتراض وادارد. اما فارق از این «بی خانمان» هکتور مالو یک داستان درگیر کننده، پر از تعلیق، لحظات غم و شادی و لذت بخش به شمار میرود.
.
.
.
...Spoil... 
اگر نمیتوانید فاش شدن حتی مقداری از داستان را تحمل کنید و مایلید داستان برایتان باکره بماند ادامه را نخوانید.
.
.
.
شما در بی خانمان با زندگی کودکی انگلیسی مواجه میشوید که سراسر رنج و ماجراهای دلهره آور و پر تعلیق اما در عین حال جذاب و پرکشش است که نهایت آن به سرانجامی مطلوب ختم میشود. داستان بارها خوش قلبی، تلاش و ناامید نشدن شخصیت اصلی را به انحاء گوناگون به خواننده می نمایاند. طوری که در انتها به شکلی کاملا بدیهی عامل اصلی سعادتمندی و نیکبختی او ناشی از همین عوامل دانسته میشود. 
برخی قسمت های رمان نظیر دیدار با خانم میلیگان برای اولین بار امکان پیشبینی برخی رازها و مکنونات داستان را فراهم میکند. اما به نظرم این امر به هیچ عنوان از جذابیت و کشش آن فرو نمیکاهد. درست است که در انتها شخصیت اصلی و دوستش به زندگی خوش و پایان مطلوب خود میرسند اما نظر به تمام رنج ها و سختی هایی که کشیده اند خواننده این را تماما حق آن ها میداند.
        

          اولین کتابی بود که خودم تنهایی خوندمش
یادمه وقتی کتاب رو بستم احساس میکردم از یه دنیای هیجان انگیز و شیرین پرتم کردن توی این دنیا 
احساس میکردم کلی از آدمایی که میشناختم یهو غیبشون زده 
دیگه نه رمی پیشم بود نه ارباب ویتالیس
کتابی بود که کاملا احساس حضور میکردم در تمام اتفاقات ، صحنه ها و مکان هاش
شیرینی و تلخی داستان رو حس کردم و به لطف نویسنده تونستم با تمام شخصیت ها همزاد پنداری کنم 
فکر نمیکنم دیگه کتابی مثل بیخانمان پیدا بشه
        

          یکی از قشنگ ترین کتاب هایی که خوندم
        

          این کتاب در مورد بچه ای است که بلا های زیادی سرش می اید و ماجرا های خودش را دارد 
هر کسی که عاشق داستان های قدیمی هست این کتاب را بخواند 
به نظر من هکتور مالو قلمی روان دارد و هر کسی که قلم هکتور مالو را دوست دارد به نظر من این کتاب را بخواند
ممنون میشم من را دنبال کنید
        

          بی‌خانمان
وقتی این کتاب‌و می‌خوندم دوباره به روزگار گذشته سفر کرده بودم
داشتم با خودم فکر می‌کردم کتابا تنها جاده‌هایی هستن که منو به این سفرا می‌برن، سفرهایی که من توش بوی هیزم رو حس می‌کنم و سرماش پوست تنم رو می‌سوزونه!

داستان زندگی رِمی از کودکی تا بزرگسالی خیلی زیبا توصیف شده بود
نویسنده هیچ اضافه‌گویی نکرده بود، هیچ توصیفی و واقعه‌ای زیاد و بیش از حد به‌نظر نمی‌رسید؛ به همین دلیل داستان خسته‌کننده نبود و جایی حوصلت سر نمی‌رفت
وقایع داستان انقدر قشنگ بودن که کاملا حس تعلیق بهشون داشتم
متاسفانه شخصیت‌ها به خوبی توصیف نشده بودن، تو داستان‌های کلاسیک به خلقیات شخصیت‌های داستان خیلی پرداخته میشه اما توی این کتاب برعکس بود؛
داستان غنی و پراز واقعه، ولی شخصیت‌ها پوچ!
مثلا ما هیچ ایده‌ای درمورد ناپدری رِمی نداریم چون نویسنده توصیفی ازش نداده بود.

اما درمورد خودِ داستان؛
وقتی می‌دیدم رِمی که یه بچه‌ی خام و خردسالِ داره رشد می‌کنه واقعا ذوق می‌کردم 
تو تمام لحظه‌هایی که درس و موسیقی یاد می‌گرفت شوق یادگیری تو منم زنده می‌شد!
جاهایی که دوست پیدا می‌کرد عمیقا خوشحال می‌شدم، وقتی غذای خوب می‌خورد، وقتی جای نرم و گرم می‌خوابید؛ تو تمام این وقایع منم با رِمی بودم.
شخصیت ماتیا خیلی برای من جذاب بود، رنج‌هایی که ماتیا کشیده بود قلب منو به درد میورد،
شخصیتش خیلی قشنگ و عمیق بود و به‌نظرم داستان رو چند برابر قشنگ کرده بود.
یکی دیگه از شخصیت‌های کلیدی داستان یعنی ویتالی، که یه پيرمرد خوب و مهربون توصیف شده از نظر من اصلا هم مهربون نبود!
به‌نظرم ویتالی یه پیرمرد حسود و خودبزرگ‌پندار بود
چرا؟
چون گاهی تمام شخصیت ما با یک "رها کردن " شکل می‌گیره، و دنیا وادی رها کردنِ
ازنظر من ویتالی جلوی سعادت رِمی رو گرفت و با خودخواهی تمام اون‌رو به سختی انداخت و اسمش رو گذاشت خیرخواهی.

درکل کتاب، بسیار زیبا بود
جمله به جمله‌ی کتاب برام لذت‌بخش بود، حتما بخونیدش و شمام لذت ببرید♡
        

          کتاب را در راستایی زیبا و قلمی روان نوشته است هکتور مالو. داستان یک پسر بچه ای که بلا های زیادی سرش می آید.
این کتاب را توصیه میکنم به افرادی که:
هکتور مالو را دوست دارند و دنبالش می کنند.
کتاب های ماجرایی را دوست دارند.
رمان های قدیمی را به شدّت دوست دارند و می خوانند.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم ):♡
دلم تنگ می شود ، برای پسری به نام رمی که با سازش میان خیابان ها جولان می دهد و برای نان شبش می نوازد.
با خودم می گویم ، کاش پسرانی مانند رمی و ماتیا هرگز وجود نداشته باشند.
رمی پسرکی ۸ ساله که از مادرخوانده اش باربرین جدا می شود و قدم می گذارد به راهی که در آن هیچ خانه ای نیست. پسری که دست به دست می شود میان انسان هایی که گاهی دوستش دارند و گاهی شلاق نفرت را بر بدنش فرود می آورند.
دست سرنوشت چه زیبا قالی زندگیش را بافت ، با وجود سختی هایش اما به رویایش رسید.

میانه شب ، هنگامی که آخرین برگه کتاب را می خوانم با خودم زمزمه می کنم: دوست باید مانند ماتیا باشد ، حتی اگر نخواهی ، بماند و بجنگد برای تو.