تا مدت ها ذهنم رو درگیر خودش کرده بود
      

        این کتاب از زاویه ای به یکسری مسائل نگاه میکرد که هیچ وقت بهش توجه نکرده بودم
اما اون جذابیتی که انتظارش رو میکشیدم احساس نکردم
قلم نویسنده رو دوست داشتم ولی روند کند داستان باعث میشد حوصله ام سر بره و علاقه ای به ادامه دادن کتاب نداشته باشم
      

        دنیای کودکی رو خیلی قشنگ به تصویر کشیده
برای خواهرم میخوندمش ولی اونقدر داستان های جودی و دوستاش برام جالب و بامزه بود که نتونستم تحمل کنم و قبل از اینکه کتاب رو برای خواهرم کامل بخونم خودم دو ، سه جلد بعدی رو جلو جلو خونده بودم

      

        اولین کتابی بود که خودم تنهایی خوندمش
یادمه وقتی کتاب رو بستم احساس میکردم از یه دنیای هیجان انگیز و شیرین پرتم کردن توی این دنیا 
احساس میکردم کلی از آدمایی که میشناختم یهو غیبشون زده 
دیگه نه رمی پیشم بود نه ارباب ویتالیس
کتابی بود که کاملا احساس حضور میکردم در تمام اتفاقات ، صحنه ها و مکان هاش
شیرینی و تلخی داستان رو حس کردم و به لطف نویسنده تونستم با تمام شخصیت ها همزاد پنداری کنم 
فکر نمیکنم دیگه کتابی مثل بیخانمان پیدا بشه
      

        وقتی 9 سالم بود تصمیم گرفتم بخونمش 
کاملا خودم رو جزئی از داستان میدونستم 
با کار های پینوکیو حرص میخوردم، میخندیدم ، ناراحت میشدم و حتی بعضی اوقات اونقدر از دستش عصبانی میشدم که دیگه دلم نمیخواست کتابو بخونم
هیچ وقت ذوقی که بعد تموم کردنش داشتم رو یادم نمیره
خلاصه که شیرینی این کتاب هنوزم من رو به بچگیم میبره
      

        اینکه خیلی زود داستان بسته شد رو دوست نداشتم
کتابخانه‌ی ارواح قوی تر بود 
      

        قلم نویسنده ساده بود و داستان هم به همون اندازه ساده
اما دغدغه ی نویسنده رو در هر سطر از کتاب میشد دید 
وقت زیادی از ادم نمیگیره و ارزش خوندن رو هم داره
کتابی نبود که بشه بگم خاصه ولی بد هم نبود
      

        به نظرم چیزی که کتاب های ویکتور هوگو رو قشنگ میکنه استفاده ی هوشمندانه ی ایشون از پارادوکس هاست
پارادوکس هایی که شاید در کنار هم اصلا معنی ندن اما جایی که ویکتور هوگو اونها رو به نمایش میگذاره بیشترین و قوی ترین معنی ها رو از خود نشون میدن و به بهترین نحو ممکن خواننده رو متوجه منظور و احساسات نویسنده میکنن
      

        نتیجه طمع‌کاری و انتقامجویی خیلی قشنگ به تصویر کشیده شده بود
شاید درنگاه اول اینطور به نظر نرسه اما مفاهیم زیادی در جملات این کتاب تنیده شده 
قلم نویسنده ساده و خیلی دلنشین بود و توصیف دریا و فضا سازی داستان هم عالی بود
      

        به اندازه ای که ازش تعریف میکنن معرکه نیست اما قشنگه 
وایب خوبی میده
دوستی های قشنگشون  ، روابط دوستانه و حتی جو مدرسه عالی به تصویر کشیده شده
و خب ایده ی« شاید بزرگ » برام خیلی جالب بود
میشه گفت تا قبل مرگ آلاسکا اتفاق خاصی نیوفتاد حتی بعدشم اتفاق خاصی نیوفتاد
با توجه به جو بین پاچ و کنکل و احتمالاتی که میدادن من منتظر چیز بیشتر و جواب بزرگتری بودم ، چیزی که حتی به ذهنم هم نرسه
البته این جواب هم به ذهنم نمیرسید اما فقط به خاطر سادگی زیادش
در کل که ارزش خوندن رو داره اما نه برای اولویت های اول
      

        حال و هوای این جلد نسبت به بقیه ی مجموعه کاملا متفاوته 
با تمام سادگی داستان میشه اون رو یه شاهکار معرفی کرد
نمیدونم مشکل از ترجمه هست یا قلم خود نویسنده به این شکله اما اون جاهایی که نیاز داری غرق داستان بشی و با شخصیت ها همزاد پنداری کنی دقیقا مثل روزنامه خوندن میشه صحنه های نبر و تعقیب و گریز ها خیلی سطحی نوشته شده و اصلا هیجان رو منتقل نمیکنه 
اما خود ایده و روند داستان معرکه و خلاقانه س 
سفر به تشبان در طول این جلد واقعا جذاب بود و اگه دقت کنید میبینید که معماری تشبان و نوع لباس هاشون به شدت شبیه خاور میانه هست و حتی یک جای کتاب هم شمشیر های هلالی تشبان و شمشیر ها صاف نارنیا باهم مقایسه میشه 
همه ی اینها باعث میشن که وقتی به مردم تشبان و عقاید اونها نگاه میکنم کمی ناراحت بشم
ما در طول این داستان آراویس اهل تشبان رو میدیدیم که به اسم آزادی بیان  میخواست به نارنیا بره اینها شما رو یا چی میندازه؟
اما خب باز هم میشه این رو نادیده گرفت و تماما یه اتفاق برداشت کرد که نویسنده میخواسته جایی رو در نقطه ی مقابل نارنیا خلق کنه و خوشبین باشیم که هیچ سیاستی پشت این داستان نیست
و درکل این جلد از دو جلد قبل خیلی قشنگ تر و جذاب تر بود 
و میشه از نارنیا  به عنوان برترین های فانتزی_تخیلی  یادکرد
      

        من به شخصه این جلد رو بیشتر از بقیه ی  مجموعه دوست داشتم و خب میشه گفت داستان نسبتا قوی تر و مفهومی تری رو دنبال میکرد

      

        کتابی پر مفهموم و بی اندازه زیبا 
با این کتاب ما میتوانیم احساسات رو از هیولا کوچولوی دوست داشتنیی که هیچ احساسی رو درک نمی کرد بیاموزیم
فقط من احساس میکنم پایان داستان جای کار داشت و میتونست خیلی بهتر باشه
      

        کتابی غمگین و شیرین 
من به شخصه بعد خوندن این کتاب تا سه ماه تمام نتونستم کتاب جدیدی رو شروع کنم چون به حدی شخصیت پردازی این کتاب قوی هست که نمیشه لحاظه ای از یاد بردش و جملات تأمل برانگیز این کتاب تمام مدن جلوی چشماتون میاد
هردو در نهایت میمیرند کتابیست که زندگی را در بیست و چهار ساعت  از اول به شما می آموزد و بعد خوانندنش تازه میفهمید که زندگی نکردید و فقط زنده بوده اید همین
 زندگی نکردید و فقط برای زنده ماندن تلاش کرده اید
این کتاب مفهموم و معنایی که زندگی در ذهن شما جا انداخته را به کل زیر سوال میبرد 
هر کسی یک بار هم که شده باید آن را بخواند
      

        شروع مهیج و جذابی داشت و پایان هم خوب بود اما روند داستان وحل پرونده میتونست خیلی بهتر باشه 
سوال پشت سوال؛ و جالب بود که نویسنده تونسته پاسخ همه رو بهم ربط بده 
میشه گفت خیلی خلاقانه و جدید بود همینطور پر  مفهوم 
روابط بین پدر و پسر خیلی زیبا و قابل لمس به تصویر کشیده شده بود
درکل از یه سری زوایا کتاب منحصر به فردی به حساب میاد اما اون هیجانی که فکر میکردم رو نداشت و جواب خیلی از معما ها و سوال ها قابل پیشبینی بودن
ارزش خوندنو داره