سفر  سرخ
 روایت یک زندگی مجاهدانه به معنای واقعی به دور از هرگونه شعار. یک شیعه واقعی امیرالمونین (ع) که از لحظات مبارزه روزای انقلاب تا ثانیه انفجار و سوختن پیکرشون در دشت هویزه آیه های قرآن و خط به خط نهج البلاغه نبض و دستور و شیوه زندگیشون بوده. 
نصرت اللّه محمود زاده قلم روان و توصیفات قابل تصوری داره. 
از انس شهید با قرآن، مسئولیت پذیری بی حد‌ و اندازه، دغدغه مندی و دلسوزیشون برای اسلام، انقلاب، رفاه و آسایش مردم بگیرید تا غریب موندن توی دشت هویزه و ظلم بنی صدر در حق نیرو های مردمی و به خصوص رزمنده‌های علمیات نصر که تقریباً اولین عملیات رسمی ایران در جنگ تحمیلی بوده و در آخر مقاومت عجیبشون تا آخرین لحظه و شهادت عزت‌مندانه... 
همه‌ی این ها رو  محمود‌زاده روان و ساده به صورت داستانی توصیف کرده طوری که از نوجوانی سید‌حسین علم‌الهدی تا آخرین نفس های ۲۲ سالگی این سفر سرخ با او همراه می‌شید. 
البته با این یادداشت کوتاه نمیشه حق مطلب شهید علم الهدی رو ادا کرد. باید خوند و گریه کرد...


        

          از توصیه فراوان یکی از اساتید به خواندن این کتاب سمتش اومدم و خب از بعد خواندن این کتاب شهید علم‌الهدی شد داداش حسین :)
اینکه اون زمان هم دانشجو ها برای انجام فعالیت هاشون با کلی سنگ و چاله رو براه بودند اما؛ نحوه مواجهه خاص داداش حسین باعث کلی معجزه تو روند حرکت  قطار تهران قدس رقم زده و خواهد زد ....
اگر ناامیدی و فکر می‌کنید همه مشکلات برای شماست شده حتی کتاب صوتی  رو تو طاقچه گوش بدید.
        

          خوب بود ولی ارزش شهدای هویزه بیشتر از این حرف هاست...به نظرم خود هویزه بهتر شهید علم الهدی را روایت می کند. 
باید سحر در کنار مزار شهدای هویزه به دعای عهد گوش سپرد و طلوع آفتاب را در مقتل علم الهدی دید تا فهمید....و مزار روستاییانی که در زمان اشغال هویزه به دلیل پناه دادن به یک خلبان ایرانی، همه اعدام شدند. 
یکی از بهترین خاطره هام از هویزه حنا بستن بود و عهد برای ترک یک گناه تا پاک شدن حنا...حتی هنوز هم که به کف دستم نگاه می کنم اثر حنا را می بینم انگار...

کتاب بدی نبود ولی حق هویزه و شهیدانش خیلی بیشتر از این حرف هاست...
        

          این کتاب رو انقدر دوست دارم که نمیشه گفت این کتاب شخصیت یک فرد بشدت مرد و قهرمانه من قبل از اینکه این کتاب رو بخرم حتی اسم ایشون رو نمی دونستم با اینکه فرمانده ای عالی بودن و بعد از خواندن شدن رفیق شهیدم 
حتما بخونین
        

          نمیدونم دقیقا چند بار این کتاب رو خوندم اما طبق یادداشت هام احتمالا به ۶ بار رسیده. چیزی که کتاب رو خیلی خیلی جذاب می کنه، شخصیت فوق العاده حسین علم الهدی ست. درسته که نویسنده اتفاقات رو خیلی خوب و روون به تصویر کشیده اما جذبه و کشش شخصیت خود شهید علم الهدی بیشتر مخاطب رو به خوندن بی وقفه تشویق میکنه. 
        

          این کتاب رو چندین سال پیش خریده بودم ولی نتونسته بودم کامل بخونم. حالا بعد چندسال رفتم سراغش و پشیمونم از این همه سال که سفرسرخ رو در کتابخونه داشتم و این شهید بزرگ رو نشناختم. این که کتاب به صورت داستانی نوشته شده بود خوب بود و تاثیرگذاری بیشتری داشت. البته موافقم با نظر دوستانی که گفتن شأن این شهید خیلی بیشتر از این کتاب هست و جا داشت کتاب بهتر باشه ولی باز هم نمیتونم امتیاز کامل رو به سفرسرخ ندم. خوندن این کتاب و شناخت شخصیت و فعالیت های شهید علم الهدی باعث تلنگری شد که به خودم بگم من چه کار مفیدی دارم انجام میدم؟!:) الان وظیفه من چیه من باید چیکار کنم؟! امیدوارم که بتونم به جواب و عمل برسم...

        

          همیشه فکر میکردم بیشتر شهدای دفاع مقدس فقط تو جبهه و سال های جنگ فعالیت داشتن
اما با خوندن این کتاب دیدم عه شهید  علم‌الهدی با سن کمش چقدر قبل از انقلاب ضد نظام شاهنشاهی فعالیت داشته چقدر یه نوجوان همسن ایشون و دوستاشون دل و جرئت داشتن و کلا دیدم نسبت به این قضیه عوض شد.. 
داستان نثر روانی داره خیلی خوب به زندگی شهید اشاره کرده فقط تیکه آخر که مربوط به شهادت شون هست خ کوتاه بود
فکر میکنم میشد بیشتر روش کار بشه
در کل حتما بخونیدش
        

          ماجرای شهید علم الهدی بسیار جذاب و دلنشینه و چقدر الگوی خوبی برای نوجوونها و جوونهای ماست اما قلم نویسنده رو نپسندیدم و باعث شد نتونم یکباره بخونم و طی مدت طولانی تمومش کردم
        

          جایی شنیدم که "گلستان یازدهم" اولین کتاب دفاع مقدس است که به ساختار "رمان" نزدیک شده است. گمان می‌کنم "سفر سرخ" از دید گوینده دور مانده بود!
کتاب را همین روزها خواندم. روزهایی که مردم به خیابان آمده‌اند و دانشجویان در دانشگاه بلوا به پا می‌کنند. خواستم راه و رسم مبارزات دانشجویان در انقلاب پنجاه و هفت را بدانم.
کتاب، شهید حسین علم‌الهدی را روایت می‌کند. فرزند آیت‌الله علم‌الهدی‌ای که محرم و مرهم دردهای خوزستان بوده است. از مبارزات دانش‌آموزی علیه رژیم فاسد پهلوی می‌گوید تا مبارزه در جبهه‌ی دفاع مقدس علیه رژیم غاصب بعثی. 
نویسنده قلم روان و شیوایی دارد. میان سر و صدای مبارزات بیرونی، قطره قطره، جهان پشت آن‌ها را به مخاطب می‌چشاند. تاریخ می‌گوید بی‌ آن‌که "از تاریخ گفتن" از داستان بیرون بزند. 
کتاب کم حجم نیست اما خوش‌خوان است. من نسخه‌ی الکترونیکی کتاب را در طاقچه خواندم. در دسترس‌تر بود و خیلی ارزان‌تر! در قسمت‌‌هایی از داستان ضمیر‌ را گم می‌کردم. نمی‌دانم نویسنده مبهم نوشته بود یا در طاقچه به آن شکل درآمده بود‌.
از کتاب لذت بردم، با کتاب آگاه شدم، اما جواب سوال‌هایم را نگرفتم. راستش سوال‌هایم بیش‌تر هم شد. سوال‌های جدید ویران‌کننده بودند. و این مرا محتاط می‌‌کند از این‌که کتاب را به هر کسی توصیه کنم. به خصوص در این روزها.
        

          حدود ۱۳ سالم بود که این کتاب رو توی سفر توی امام زاده دیدم و برداشتم خوندم و به شدت ارتباط برقرار کردم با نوجوانی های شهید علم الهدی و مبارزات قبل از انقلابش.
همیشه دوست داشتم مثل ایشون نهج البلاغه بخونم و مسلط بشم.

«سفر سرخ» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/70381
        

          در واقع ۳/۵

من شهید علم‌الهدی رو خیلی دوست دارم، خیلی...
یادمان هویزه هم همیشه برام یه حس خاصی داره و از تمام یادمان‌های جنوب بیشتر دوستش دارم...

این کتابم چون در مورد حسین علم‌الهدی است دوست دارم، ولی به نظرم خوب نوشته نشده و می‌تونست خیلی بهتر از اینا باشه...

https://taaghche.com/book/70381