من اگه بخوام سفرنامه بنویسم بیشتر از پنجاه درصد سفرنامه تو کتابفروشی ها سپری میشه و کتاب‌هایی رو میخرم که شاید چندین سال بهشون دست نزنم ولی از بین‌شون حداقل یدونه‌شو با هدف خوندن می‌خرم. 
نتیجه اخلاقی 😁: قرار نیست همه کتاب‌هایی که خریدیم رو بخونیم و قرار نیست همه کتابای قابل خوندن رو بخریم.

یادداشت چون درباره سفرنامه بود با بدو دجله بدو! تلفیق کردم.😁
        

          برای تشویق به بهتر دیدن و بهتر سفر رفتن خوب بود. خصوصا کشور عراق که جاهای دیدنی بسیاری داره که هرکدام داستان های زیادی دارند. البته که بعد زیارت پررنگ هست ولی در کنار آن می‌توان به جنبه های دیگر سفر هم توجه داشت.
        

          مشغله‌های کاری و خانوادگی فرصت کتاب‌خواندن را برایم محدود کرده. یک هفته درمیان معمولا مسافر تهرانم. از چند روز قبل برای ساعت ۴.۴۰ صبح بلیط گرفته‌ام، با این خیال که قبل جلسه چند ساعت فرصت دارم بخوابم. ساعت شروع جلسه، ۱۰صبح است. ساعت ۳.۳۰ بیدار می‌شوم. ۳.۴۵ آژانس آمده و ۴.۱۵ فرودگاه هستم.
 از دوستی خواهش کرده بودم کتاب بدو دجله بدو را از تهران برایم بخرد. خریده بود و سر راه تورقی کرده بود که ماحصلش شد دو هفته ماندن کتاب دست ایشان و خواننده اولش ایشان شد.
آنقدر لذت برده بود که بعد خودش داده بود خانمش بخواند.
جمعه که رفته بودیم تماشای سخنرانی سیدحسن در سینما، کتاب را آورد. چند صفحه را شنبه خواندم و دیدم شیرین است. شب قبل سفر تهران که دفتر و خودکار را از میز کارم می‌گذاشتم کیفم، کتاب را هم گذاشتم. هنگام نشستن روی صندلی هواپیما، کتاب را برداشتم و شروع کردم خواندن. هواپیما، فرودگاه، مترو، نمازخانه محل جلسه و سر جلسه.  ساعت ۱۰.۱۵ بود و ۱۵دقیقه گذشته از شروع که کتاب تمام شد و من یک سفر عراق با خانم معصومه صفائی رفته و برگشته بودم.
📕 سفر عراق 🇮🇶 آسان‌ترین سفر خارجی برای ایرانی‌هاست و اربعین هرسال موعدی است که با حقوق چند روز، یک ایرانی می‌تواند به سفر خارجی برود. جدای از اهمیت مسیر مشایه و خود مزارهای ائمه، سفر عراق می‌تواند همراه با سیر در فرهنگ و جامعه این کشور همراه باشد که برای  اکثریت قریب به اتفاق ایرانی‌ها اینطور نیست.
نویسنده کتاب، علاوه بر شهرهای زیارتی چندین شهر عراق از جمله بغداد و آثار فرهنگی و تاریخی آن را گشته و درون این مردم زندگی کرده و مشاهدات خود را نگاشته. همراهی آقای همسفر نویسنده باعث همراه شدن عکس با متن شده.
        

          گرچه درون مایۀ اصلی سفر نویسنده به کشور عراق، راه‌پیمایی عظیم اربعین است اما مخاطب در این کتاب، علاوه بر شهرهای زیارتی نجف و کربلا با شهرهای دیگر کشور همسایه از جمله سامرا، بغداد، حلّه و بابِل نیز آشنا می‌شود. خواننده در این سفرنامه از کنار مشهد شهید فرودگاه بغداد سفرش را آغاز می‌کند، در خیابان متنبی قدم می‌زند و به قهوه‌خانه‌های مشهور بغداد سرک می‌کشد، در «مٌقهی ام‌کلثوم» صدای اسطوره را هورت می‌کشد، به زیارت نواب اربعۀ صاحب‌الزمان می‌رود و دست آخر به محله‌ی کاظمیه می‌رسد و وارد حرم پدربزرگ و نوه‌ای از آل محمد می‌شود.
ترس دارم از لو دادن همه‌ی موضوعات کتاب، پس اتفاقات نجف و حِلّه و بابل و کربلا را می‌گذارم برای عزیزانی که در آینده این کتاب را خواهند خواند.
        

          سفرنامه های خانم صفایی راد بزرگ شده اند! قد کشیده اند و به بلوغ رسیدن ... رشد من رو همیشه خوشحال می کنه (در هر موضوع و حیطه ای که باشه) و این بار وقتی خبر چاپ کتاب جدیدشون رو بشنوم خیلی زودتر دست به کار میشم برای تهیه و خواندنش. 

سفرنامه واقعا اربعینی بود. پر از جزئیات و تصاویر ‌‌. متن کشش خوبی داشت و پیوستگی که حلقه مفقوده سفرنامه های قبلی بود اینجا به طرز دلچسبی کافی و راضی کننده بود. نویسنده در روایت درونیات و اطلاعات تاریخی به تعادل رسیده بود و همین محل تمایز مشخصی از استانبولچی و حتی به صرف قهوه و پیتا .. بود‌‌.

اگر میخواستم سفرنامه اربعین بنویسم خودم هم یک همچین قاب روایتی داشتم. شبیه اربعین‌پرشور و پر پیچ و خم! ترکیب شرمندگی، خوشحالی، خستگی و‌حتی گم شدن ، در فضایی که معنویت مسیر با مزه مزه کردن خوراکی های عراقی در هم تنیده شده و جدا کردنشان چیز خاصی دستگیر آدم نمی کند!

از کتاب طوطی و تاول (تحفه نشر معارف!) خیلی دلگیر بودم ، که به اسم‌روایت‌اربعین‌، چه نگاه خشک و عجیبی را به مخاطب قالب می کند... اما این یکی اثری که خواندم دلگیری ام‌را با خودش برد. اگر از من بپرسی کتاب اربعینی نام ببر؟ بدو دجله بدو و پادشاهان پیاده را می گذارم توی دستت. می گویم امانت از طرف من، بخوان شان و راهی شو... سفرت به سلامت! سفر الی الله ...