یادداشت آمنه آزاد

        قلم معصومه صفایی را دوست دارم و این چندمین سفرنامه‌ای‌ است که از او می‌خوانم. 
بدو دجله بدو! یک سفرنامه‌ی اربعین شبیه سفرنامه‌های اربعینی دیگر نیست.
حرف پیاده‌روی اربعین که می‌شود، ذهن‌ها می‌رود سمت نجف و مشایه و کربلا. به موکب و آب تک‌نفره و هلابیکم. اما معصومه صفایی راد فقط به اینها محدود نشده. او یک سفر پر و پیمان را در ایام اربعین تجربه کرده. به چند شهر عراق سرک کشیده و از جاهای مختلف دیدن کرده. مثل موزه‌ی ملی عراق یا مزار نواب اربعه‌ی حضرت حجت (عج). در خانه‌ی مرحوم سید محمد صدر استراحت کرده و با مدیریت هتل المنصور بغداد به گفتگو درباره‌ی عدی صدام (پسر بزرگ صدام) نشسته. و در نهایت از مسیری کاملا عراقی، خود را به دریای عشاق رسانده.
ولی فصل مشترک تمام این بازدیدها و بازارگردی‌ها این است که: معصومه صفایی و همسرش زائرند، حتی در کوچه پس کوچه‌های بغداد، حتی در کافه‌های کاظمیه. همه جا میهمان‌نوازی مردم عراق شرمنده‌شان می‌کند و لطف حسین (ع) تنهاشان نمی‌گذارد.