یک ژانر هیجانی_امنیتی ‌
برای مطالعه این کتاب باید ابتدا کتاب "چایت را من شیرین می کنم" از همین نویسنده خوانده باشید.‌
عنوان کتاب حکایت از سردار حاج اسماعیل از فرماندهان ارشد نیروی قدس سپاه را دارد که مانند بیروت به هم ریخته اما زیباست و آرام.‌‌
دخترش زهرا ناخواسته وارد بازی کثیف دوگانه ی سازمان مجاهدین خلق و داعش شده و در پروپاگاندای رسانه ای علیه او و پدرش هجمه ای ناجوانمردانه به کار می بندند. ‌‌
‌
کتاب حکایت از پیچیدگی های کارهای اطلاعاتی و امنیتی و ناملایمات سیاسی بازان را دارد.‌

نیاز است که  سلسله وار کتاب را بخوانید چون نویسنده آن را غیرقابل پیش بینی درآورده یعنی اسپویل شدن در کتاب جای ندارد.
آخر کتاب نوشته شده "ادامه دارد..." قطعا جلد سومی در راه است.
برای من که به ژانر امنیتی علاقه دارم خوب بود😊
        

          از اون کتابایی که میخوای تند تند بخونی ببینی چی میشه
و در عین حال میترسی که داره تموم میشه
به شخصه منتظر کتاب سومم
        

          در ادامہ چایت را من شیرین میکنم !
سارا و دانیال بار دیگر با مرگ دست و پنجہ نرم مۍ‌کنند و آن کس کہ در ماجراۍ قبل . .
گریختہ بود باز میگردد و این بار دخترِحاج اسماعیل نیز دامنش بہ این بازۍ گرھ میخورد و امنیت کشورمان بھ مخاطره مۍ‌افتد .🇮🇷!

-نویسندھ ❲ زهرا اسعد بلند دوست ❳!
        

          داستان با ریتم تند و هیجان‌انگیزش تو رو با خودش می‌بره و گاهی از شدت غم بغض می‌کنی و گاهی از شدت ترس و استرس دستات یخ می‌شه.
        

          بسیار داستان فوق‌العاده ای بود که توسط قلم زیبای خانم اسعد بلند دوست نوشته شده بود ، شدیدا آدم درگیر داستان میشه و خودش رو داخل ماجرا میبینه 
⚠️ نکته : قطعا لازمه قبل از خوندن این کتاب ، کتاب چایت را من شیرین میکنم خونده بشه وگرنه اصلا مزه نمیده!
همچنین بهتره برای اینکه رشته داستان ها از دست آدم در نره ، بعد از مطالعه این کتاب ، کتاب های باروت خیس و سپس باروت سوخته مطالعه بشن🌹
        

          برای بار سومی ک خوندم هنوزم ، با این داستان خندیدم ، گریه کردم ، اشک ریختم ، هیجان زده شدم و تک تک لحظاتش برام زنده بود و قابل تصور... 
به شدت توصیه به خوندنش میکنم زیاااد👀✨️🤍
        

          رمانی امنیتی؛ نمایش آشوبی طاقت فرسا در دل پایتخت به ظاهر آرام...

        

          رمانی بر پایه واقعیت. 
اتفاقات آبان سال 98پیش چشم مخاطب، جانی دوباره میگیرد. رمانی پر از دوراهی های خطرناک و فتنه هایی که باید از میان شان راه راست را پیدا کرد. 
        

          این کتاب ادامه‌ی «چایت را من شیرین می‌کنم» بود. هیجان خیلی بیشتری نسبت به کتاب اول داشت و من رو وادار کرد توی مدت خیلی کوتاه تری کتاب رو تمام کنم. خوندش رو پیشنهاد می‌کنم👌🏻
        

          یکروزه تمومش کردم 
داستان جذاب و هیجان انگیزی داشت 
با اینکه مستند و واقعی نیست اما آدم رو به فکر فرو میبره . 
کاش بیشتر فکر کنیم و بخونیم و بدونیم 
        

          کتاب روی دور تند تو رو میکشونه تا آخر که تمامش کنی 
و با وجود داستانی که از واقعیت های جامعه و فتنه گران و نفوذشون در کشور ،برداشته شده ولی برای دختر یک نظامی خیلی ضایع بود که نتونه حتی کمی مدیریت کنه فضا رو 
تمثیلات هم کمی زیاد بود و خسته میشه خواننده 

        

          راست می گوید...امنیت را زمانی درک می کنی و شکر می کنی که آن را از دست داده باشی. کاش انسان ها همیشه قبل از از دست دادن چیزی آن را شکر کنند و قدرش را بدانند.
مثل بیروت بود برای من فقط یک کتاب نبود، واسطه ای بود برای شکر نعمت امنیت.
امنیت را مدیون امسال زهرا ها، دانیال ها، و حاج اسماعیل ها هستیم.ما امنیت را از خدای خود داریم.
کاش قبل از اینکه آن را از دست بدهیم شکر کنیم
        

          هر صفحه یه غافلگیری جدید بود.
        

          قبلا تعریف این کتاب شنیده بودم ولی قصد نداشتم بخرمش توی کتابفروشی جمکران دیدمش و به پیشنهاد دوستم خریدمش و گفتم که هر چه بادا باد وقتی هم که خریدمش قصد داشتم اول جلد اولش(چایت را من شیرین میکنم)رو بخونم ولی از اون جایی که جلد اول نداشتم و طاقت هم نداشتم تا جلد اول برسه  پس شروع به خوندنش کردم توی تک تک لحظات هیجان و استرس رو با بند بند وجودم حس کردم یه جاهایی از داستان قلبم تند تند میزد این کتاب واسم یه تجربه جالب جدید و فوق العاده بود:))))))
بسیار بسیار زیاد از خودندش لذت بردم!
البته که ممکنه همه از این کتاب خوششون نیاد و بستگی به سلیقون داره و اینم بگم که کتاب بی نقص نبود و شاید یه جاهایی یه سری ایرادات کوچیک داشت ولی در کل من دوسش داشتم!
        

          بزرگترین وجه تمایزش این بود که کاملا پختگی قلم نویسنده نسبت به جلد اول حس میشد.
و نسبت به جلد اول از اون فانتزی و مسخرگی درآمده بود.
البته همچنان به نظرم بخش هایی از آن خیلی اغراق آمیز بود 
شروعش هم دوست نداشتم تا صحفه ۱۰۰ الی ۱۵۰کتاب به زور خوندم آن هم چون اصولاً از نصفه رها کردن کتاب بدم میاد و گرنه کشش و جذابیتش کم بود و خیلی رو مخ.
اما بعد کشمکش داستان که شروع شد ،جذاب شد و افتادن داستان در لایه های هیجان و ترس قشنگ بود و میخ کوبم کرد.
البته خیلی نتونست حس های ترس و ناراحتی و بهم القا کنه
مخصوصا مرگ سارا حس غم رو نگرفتم از نوشته اش
ولی توصیفاتش خوب بود.
اون صد صفحه چند روز کشید ولی مابقی سریع نصف روزه  خوندم.


در ضمن امیدوارم در جلد سوم خبری از تهوع نباشه دیگه حالم از این کلمه بهم میخوره خیلی هی تکرارش میکنه🤢😑
        

          از همون سطرهای اول و جملات اول، توانایی نویسنده به خوبی به چشم میاد..
کلمه به کلمه و جملات هوشمندانه انتخاب شده بود.
 جملات تکراری نبودن و درست و به موقع زنجیر وار داستان تشکیل داده بودن.
نکته جذابش برای من این بود که در حال مطالعه، حتی جمله بعدی  رو نمی تونید حدس بزنید، موضوع که دیگر بماند..

نکته جالب بعدی اسامی فصل ها در  فهرست بود که به نظرم ابداع جالبی بود 
واقعا به این نویسنده دست مریزاد می گم.. 
و کتاب به دوستان پیشنهاد می کنم 

        

          نسبت به جلد اولش یعنی چایت را من شیرین میکنم، دنیای متفاوتی داشت. فضاش منو یاد کتابای کف خیابون و جان بها انداخت، اگر اونها رو خوندید و پسندیدید احتمالا از مثل بیروت بود هم خوشتون میاد! 
خیلی جاها هیجان داستان باعث می‌شد احساس اضطراب و ترسی که شخصیت‌ها داشتن به منم منتقل بشه و تا تموم کردن آخرین خط کتاب، نتونم کتاب و روی زمین بذارم. 



        

          مثل آب نبات لیمویی بود.
ترش و شیرین و دوست داشتنی.
از جلد پیش جالب تر بود و بیشتر پیشنهادش می کنم.