یادداشت راضیه بابایی

        این دومین کتاب از سه گانه‌ی امنیتی خانم بلند دوست است که تمام کردم.مثل بیروت  نسبت به کتاب چایت را من شیرین می کنم پیشرفت  محسوسی در زمینه داستان و فوت و فن نوشتن داشته است.
داستان اول به نحوی آشنایی با دانیال و سارا بود و در کتاب دوم زهرا هم وارد قصه می شود.در کتاب اول متن به شدت احساسی بود و منطق و باور پذیری آن می لنگید.پایان بندی اش را دوست نداشتم  آدم های آن به نظرم در سیاره ای دیگر می زیستند و همه پلاستیکی بودند!
از زبان داستان اول شاکی بودم که سخت فهم و شاعرانه  بود.
بعضی موارد بالا در کتاب دوم تا حد زیادی اصلاح شده است و بعضی نه.
همچنان زبان داستان  شاعرانه بود و شخصیت پردازی در دو طیف سیاه و سفید دسته بندی شده بودند.خوبِ خوب یا بدِ بد.
ولی از نظر پایان بندی و پرداخت داستانی بهتر شده بود.
ریتم داستان از نیمه داستان به بعد آنقدر تند و هیجانی است که مخاطب نمی تواند کتاب را  زمین بگذارد.یعنی هیچ مفری برای مخاطب نیست که نفس تازه کند باید با دلهره  کتاب را تورق کند و همان وسط بفهمد منطق داستان و چرایی اتفاقات چه شد !
یک داستان پیچ در پیچ که اگر ریز شوی سوالات و ابهاماتی در پیرنگ کار کشف می کنی ولی چون ویترین کتاب جذاب است حس خوبی از خواندن کتاب برداشت می کنیم.
امیدوارم سومین کتاب از این مجموعه از دو کتاب اول بهتر باشد.
آخرین کتاب باروت خیس نام دارد.
مثل بیرون بود مناسب ۱۵ سال به بالاست‌.