درباره خود بوطیقا و اهمیتش در شناخت ادبیات به خصوص ادبیات نمایشی ، هرچی بگیم کم گفتیم. یک متن کلاسیک باقی مونده از یکی از بزرگترین فیلسوفان تاریخ یعنی ارسطو که به تبیین اصول ادبیات و ژانرها میپردازه.
به نظرم این بهترین ترجمه و بهترین کتاب برای شناخت ادبیات نمایشی و ژانرها بر اساس دیدگاه ارسطو و بوطیقاست.
کتاب ابتدا با بررسی ترجمه های موجود از این اثر میپردازه و به ما میفهمونه که چرا ترجمه های قبلی از این اثر ، به خصوص ترجمه عبدالحسین زرین کوب اینقد سخت و ثقیله. نویسنده به درستی معتقده که تمام مترجمان قبلی این اثر با توجه به نبودن مصداق های گفتمان ارسطو در بوطیقا در ادبیات فارسی به خوبی متوجه منظور متن نشدند و برای همین با دید بلاغی و رتوریک به ترجمه متن دست زدند. در حالیکه اثر ارسطو به ادبیات به عنوان یک سیستم و ساختار نگاه میکنه و بلاغت رو جز در یک مورد بهش نمیپردازه.
بعد کتاب ترجمه خود بوطیقا رو آورده و در بخش پایانی شرحی بر بوطیقا نوشته که بسیار خوندنی یه. 
با خوندن این اثر میفهمید که اگر با خوندن ترجمه زرین کوب از بوطیقا چیزی نفهمیدید و فکر کردید ایراد از خودتونه یا متن خیلی سخته ، اشتباه کردید و با متنی شیرین و ساده سر و کار دارید.
        

          تنها چیزی که بهش فکر می‌کنم اینه که ارسطو 2 هزار و پونصد سال پیش به چه گفتمان‌هایی رسیده بوده... واقعاً جالبه!