با وجود اینکه این کتاب، کتاب نوجوان هست به نظرم قلم ژول ورن انقدر شیرین و قشنگه که آدمو توی هر سنی جذب میکنه.. دومین کتابی بود که از ژول ورن خوندم و منو خیلی شگفت زده کرد که تو قرن ۱۹ام زمانی که تکنولوژی ای به این صورت نبوده ژول ورن پیش‌بینی های بزرگی از آینده کرده.. این کتاب سال ۱۸۶۳ نوشته شده و ژول ورن میاد آمریکا رو قدرت بزرگ دنیا پیش‌بینی میکنه درحالیکه آمریکا اون موقع تو جنگ داخلی خودش بود و در حالت بحران قرار داشت.. یا میاد از نابودی زمین به دست خود بشر حرف میزنه و علتش رو سلاح های هسته ای میدونه و ساخته های بشر و همچنین قدرت آمریکا!! علاوه بر پیش‌بینی هایی که ژول ورن میکنه، ما می‌بینیم که علم این نویسنده در تمام زمینه ها مثل جغرافیا، زمین شناسی، هوا شناسی، ستاره شناسی و... بالا بوده!! و همین آدمو جذب این نویسنده میکنه.
این کتاب فوق‌العاده ای برای یه نوجوان‌ بالای ۱۵ سال بود..میگم بالای ۱۵ سال، چون قسمت های خشن و دلهره آور زیادی داشت..مثلا ادم‌خواری سیاه پوست ها در قرن ۱۹ام، وصل کردن سر آدمها به درخت و از اینجور چیزها.
من که خیلی این کتابو دوست داشتم و حتما کتاب های بیشتری از ژول ورن مطالعه خواهم کرد.
        

          سلام و نور
اگر تاریخ استعمار را نمیدانستم، اگر در سالهای گذشته رفتار وحشیگرانه و برتری جویانه ی غربیها را نسبت به مردم ملل دیگر  ندیده بودم، اگر از برخورد سفیدپوستها با سیاهها و سرخپوستها یی که همین الان هم میتوان دید که چه مردم مظلوم و صلح طلبی هستند، چیزی نمی دانستم، میتوانستم بگویم داستان کتاب صرفا تخیل نویسنده بود، اما نبود ، نمیتوانم از نگاه سیاست زده و نژاد پرستانه و برتری جویانه ی ژول ورن بگذرم و نوشته ی سرتا پا دروغش در مورد آفریقاییها را به تخیلش نسبت بدهم .چیزی که نگذاشت از داستانش لذت ببرم.

فارغ از اینها که گفتم داستان پنج هفته در بالن یک داستان نوجوانانه ی نسبتا مهیج و سرگرم کننده و نسبت به زمان خودش تا حدودی تخیلی بود که توصیفاتش از حد انتظار من خیلی کمتر بود و بیشتر دیالوگ محور بود تا توصیف محور و جا داشت خیلی از مناظر بیشتر توصیف بشوند(البته بدون دروغ)   تا برای خواننده بهتر قابل درک باشند .

خلاصه که حیف .
        

          احتمالا اگر ژول ورن اثر خود را پس از جنگهای جهانی می‌نوشت نظرش دربارهٔ «وحشیان» آفریقایی شاید تعدیل می‌شد. آنچه در این رمان می‌خوانیم بیشتر نگاهی استعماری به دنیای غیراروپایی دارد تا خیال‌پردازی نویسنده‌ای علمی-تخیلی.
نجات کشیش فرانسوی از دست قبایل وحشی و گفتگوهای میان شخصیت‌ها، هرچقدر هم که ژول ورن خود را از شخصیت‌ها ظاهراً برکنار می‌دارد،  نشان دهندهٔ این خودبرتربینی اروپایی و کلیسای مافوق بشر است.
        

          به نام خدا 
کتابش جالب بود و دوستش داشتم. روند خوبی داشت و حوصله سر بر نبود. 
صوتیش هم خیلی خوب بود. تنها چیزی که باعث تعجبم بود  و یه جورایی آزارم می‌داد، دیدگاه شون نسبت به افریقایی ها بود.  
جو شخصیت محبوبم بود و دوستش داشتم. حس خوبی می داد. 
حالا من می‌خوام با بالن سفر کنم کی پاسخگو عه؟! 
        

          نمیدونم والا. شاید برای مردم اون زمان جذابیت داشته اما برای من نداشت. پر از اطلاعات اضافه و موقعیت مکانی و حرف های نژادپرستانه که نمیدونستم باهاشون چیکار کنم.