یادداشت امیر امامی

        احتمالا اگر ژول ورن اثر خود را پس از جنگهای جهانی می‌نوشت نظرش دربارهٔ «وحشیان» آفریقایی شاید تعدیل می‌شد. آنچه در این رمان می‌خوانیم بیشتر نگاهی استعماری به دنیای غیراروپایی دارد تا خیال‌پردازی نویسنده‌ای علمی-تخیلی.
نجات کشیش فرانسوی از دست قبایل وحشی و گفتگوهای میان شخصیت‌ها، هرچقدر هم که ژول ورن خود را از شخصیت‌ها ظاهراً برکنار می‌دارد،  نشان دهندهٔ این خودبرتربینی اروپایی و کلیسای مافوق بشر است.