شخصیت پردازی کامل نبود.
مخاطب وسط مشکلات خانواده یا چشم باز می کرد یا رها می شد.

اما موضوع را دوست داشتم حیف که انتظارات را براورده نکرد.
        

          کمی کتاب گیج‌ کننده ای هست و برای کسی که تازه خوندن رو شروع کرده مناسب نیست.
کمی هم داستان غم انگیزی داره
        

          «دوستای خیالی هیچ وقت ترکت نمی‌کنن. فقط آماده و منتظر می‌مونن تا وقتی که به اونا نیاز داشته باشی. گفتم شاید خیلی معطل شود، اما او جواب داد که ناراحت نمی‌شود و وظیفه‌اش این است.»
        

          نمی دانم.
شاید همه می گفتند کتاب پوج و کودکانه ایست، اما از نظرم اینطور نبود
یعنی در ظاهر پسری است که یک دوست خیالی دارد و ...
اما در باطن داستان پر از حرف های نگفته است.
خیلی دوستش داشتم:) حال و هوا شخصیت را، دغدغه ها و نگرانی هایش را
دوست خیالی اش را و همه چیزش را
بنظرم گاهی نباید به حرف دیگران گوش داد...
        

          این کتاب رو برای هدیه گرفتم ولی وسوسه شدم اول خودم بخونمش
من هیچ وقت دوست خیالی با تعریف کتاب نداشتم ولی از خوندنش لذت بردم.... منم همیشه مثه جکسون دنبال واقعیت ها بوده ام و توی هر اتفاقی دنبال دلیل میگردم.... شاید به قول ماریسول دوست جکسون باید اینکارو رها کنم و دنبال لذت بردن از جادوهای زندگی باشم!!!!
        

          خواندن این کتاب را قطعا پیشنهاد میکنم . این کتاب شما را با دنیای جدیدی اشنا می کند و به شما دوست بودن را یاد می دهد .
        

          کاش داستان نمی‌رفت به این سمت یک واقعیتی در دوستان خیالی وجود دارد و دنیایی هست که همه‌ی دوستان خیالی آن جا همدیگر را می شناسند...
نه این که داستان های تخیلی را دوست ندارم. به این داستان، با راوی منطقی‌اش و اتفاق‌های غم انگیزش نمی‌آمد..

پی نوشت: خودآگاهی راوی داستان، با وجود سن کمش، خیلی قابل تحسین بود. این که حتی تحلیل می‌کرد هر رفتار دوست خیالی‌اش از کدام عنصر زندگی خودش نشات گرفته است.
        

          یک خط باریک بنفش، روی مرز بین خیال و واقعیت.
روایت داستان، اول شخص و از زبان یک کودک پنجم دبستان است و حقیقتا هنگام خواندنش باور خواهید کرد که یک کودک ۱۱-۱۲ ساله داستان را نوشته!

روند داستان در عین حال که میتوان گفت غم انگیز است، اما خواندن داستان برای مخاطب، سنگین و حال‌بدکن نیست.
درون مایه ی اصلی اش به جز خیال و واقعیت، حقیقت و دروغ هم هست.
کتاب، تمایز بین واقعیت و حقیقت را هم به خوبی پررنگ میکند. علاوه بر کودکان در آستانه ی نوجوانی، کتاب برای مخاطب بزرگسال - خاصه والدین- هم می‌تواند لذت بخش و حتی آموزنده باشد. آموزنده از جهت دیدن جهان از دریچه ی چشم یک انسان ظاهرا هنوزْ کوچک.

آن یک امتیاز را به خاطر این‌که واقعی بودن یا نبودن گربه اذیتم می‌کرد، ندادم. همین‌قدر بدجنس! 
        

          این کتاب برای من و داستلن‌هایم دخترخاله حساب می‌شد!
خیلی ارتباط گرفتم و به نظرم به زیبایی برای پیداشدن دوست خیالی در شرایط پراسترس داستان ساخته بود.
        

          قشنگ بود ولی خیلی هم ناراحت کننده بود .
        

          داستان راجع به کودکی است که شرایط نمی‌گذارد که او کودکی کند...
وقتی آنرا می‌خوانید غمگین می‌شوید...
البته که شاید یاد دوست خیالی تان در کودکی بیفتید...
من خودم یک دوست خیالی داشتم...
چقدر دلم برای روزهای کودکی ام تنگ است...
        

          کتاب خوبی بود و جو خاصی داشت ولی کمی آخر های کتاب برام خسته کننده بود به نظرم نویسنده می توانست کتاب رو جذاب تر بنویسه
        

          کتاب خوش حسیه..  نمیخواستم بخونم فکر میکردم واسه رده سنی پایینتری باشه، ولی منو یاد شازده کوچولو انداخت! شاید شخصیت اصلی و ادبیاتش بچگانه بود ولی مفاهیم قشنگ و قابل تامل زیادی میشد ازش دریافت کرد
        

          خیلی احساسی و قشنگ بود از نظر من ارزش خوندن رو داره. 
        

          من تا به حال کتاب های بد زیادی خوانده ام 
ولی این یکی از بدترین هایش بود
داستان اصلا سروته مشخصی نداشت و واقعا مفهوم خاصی هم نمیداد. ولی موضوع ،موضوع خوبی بود(داشتن دوست خیالی) البته اگر نویسنده میتوانست بهتر موضوع را توصیف کند و همین طوری چیزی ننویسد که صفحه را پر کند ،کتاب ، کتاب جذابی میشد
در آخر پیشنهاد میکنم این کتاب را به هیچ عنوان نخوانید
        

          می گوید:
زندگی فراز و نشیب دارد،هیچ وقت همه چیز عالی نیست.
در نگاه دینی همان پذیرش رنج و تلاش برای مدیریتشان است.اینکه در مواجهه با آن ها چگونه باشیم؟
رد و انکار یا پذیرش و تلاش؟
به زعم من ،داستان تقابل بین واقع گرایی و تخیل است.
جکسون میخواهد واقع نگر و مقاوم باشد.
اما نمیدانم داستان چقدر مسئله رنج را برای نوجوان درست و متناسب با سنین رشدش تبیین می کند!
از ترجمه انتشارات پرتقال خوشم آمد.
        

          ارزش یکبار خواندن را دارد
        

          زیبا بود :)
        

          این داستا راجب بدبختی یه پسر بچه بود واقعا کل داستان تو همین خلاصه میشه فقط خواستم اطلاع بدم 
(به سلیقه هرکی بستگی داره که خوشش بیاد یا نیاد) 
        

          برای ماهایی که فقط دوست خیالی داشتیم مثل همدرد بود