رمان ندای کوهستان جامع ترین و پخته ترین اثر خالد حسینی است. داستان پیرامون زندگی عبدالله 10 ساله و خواهرش پری 3 ساله و جدایی این دو از یکدیگر بیان می شود. از نظر منتقدین، ندای کوهستان نسبت به دو رمان بادبادک باز و هزاران خورشید تابان، پایان بندی بهتری دارد. روایت داستان تو در تو بوده و راوی در طی داستان عوض می شود. 

        

          داستان برخلاف دو داستان قبلی کمتر در فضای افغانستان اتفاق میوفته و تمرکزش برروی زندگی پس از مهاجرت از افغانستانه. موضوع کتاب و دسته‌بندی اون نشون میده که قراره درصد قابل توجهی از کتاب بیان رنج‌ها باشه چه در افغانستان و چه پس از مهاجرت از اون منتها نسبت به دو کتاب قبلی غم و رنج‌ها کمتر عریانند و البته نوع متفاوتی هم هستند. در مجموع کتاب خوبیه و در کنار دو کتاب دیگه تصویر خوبی از یک بازه‌ی زمانی افغانستان و افغانستانی‌ها به آدم میده.
        

          قدرت نویسنده در نوشتن رو خیلی خوب میرسونه ولی جذابیتی برای اتمام کتاب وجود نداشت و زیاد برام جالب نبود
        

          ندای کوهستان سومین کتابیه که از خالد حسینی نویسنده افغان خوندم.یکی از ویژگی کتابهای خالد حسینی اینه که وقتی آثارش رو‌ میخونی اصلاً حس نمیکنی که داری یه اثر ترجمه شده میخونی(شاید به دلیل قرابت فرهنگی و یا استفاده از واژگان فارسی و یا اسامی ایرانی).
.🌼
این کتاب به لحاظ سبک کاملاً با دو‌کتاب قبلی(بادبادک باز و هزار خورشید تابان)متفاوت بود و تقریباً هر فصل یک راوی متفاوت داشت و اتفاقات داستان در گذشته،حال و آینده به طور پس و پیش روایت میشدند که سبک نویسنده رو پخته تر و حرفه ای تر میکرد.(به زعم منتقدین).
.🌼
اما به نظر من(سلیقه شخصی ام) این شیوه داستان نویسی در این کتاب کمی ما را از آن حال و هوای دلچسب آثار قبلی خالد حسینی دور کرد و درست در جایی که انتظار میرفت نقطه اوج داستان باشد،داستان آنقدر تکه تکه میشد که اصلاً هیجان و اشتیاقی در آن لحظه برای مخاطب باقی نمیماند.
.🌼
ترجمه کتاب بسیار خوب،روان و خوشخوان بود(البته به جز چندین غلط املایی و یکی دو تا سوتی در لغات انتخاب شده توسط مترجم)😉🌼.

سیزدهم الی سی و یکم خرداد ۹۹🍉
        

          کتاب ندای کوهستان (And the Mountains Echoed) اثر خالد حسینی است که توسط مهدی غبرایی ترجمه شده و یکی دیگر از آثار ارزشمند او محسوب می‌شود. این اثر در سال ۲۰۱۲ منتشر شد و شامل داستان‌ها و روایت‌هایی است که غالباً با روایتی احساسی و انسان‌دوستانه، به مسائل انسانی، هویت و ریشه‌های فرهنگی می‌پردازد.
محور اصلی کتاب:
کتاب ندای کوهستان؛ مجموعه‌ای از داستان‌ها است که در آن خالد حسینی به شکلی هنرمندانه و عمیق، زندگی در محیط‌های کوهستانی، آداب و سنت‌ها، باورها و چالش‌های جامعه‌های روستایی و عشایری افغانستان را به تصویر می‌کشد. این کتاب بیشتر نگاهی  دارد به ریشه‌های عمیق و اصیل فرهنگی، تاریخی و انسانی مناطق کوهستانی افغانستان و روایت‌هایی است که در فضای فرهنگی و طبیعی آنجا جریان دارند. حسینی که نویسندۀ مورد علاقه من هم هست در این اثر خود نشان می‌دهد چگونه محیط طبیعی(جغرافیا) و فرهنگ منطقه، بر رفتار، روابط خانوادگی، باورها و سرنوشت شخصیت‌ها تأثیر می‌گذارد. تمرکز اصلی داستان‌ها بر ارزش‌هایی چون خانواده، احترام، وفاداری، عشق، مبارزه و امید است که در دل این مناطق سخت و چالش‌برانگیز، به شکل عمیقی جریان دارد. 

کتاب «ندای کوهستان» بر خلاف دو اثر دیگر حسینی(بادبادک باز و هزار خورشید تابان)، ساختاری مجموعه‌ای دارد، یعنی مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه یا روایت‌های جداگانه که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند، اما در مجموع یک نگاه کلی و جامع نسبت به جامعه و فرهنگ کوهستانی افغانستان را ارائه می‌دهند. نویسنده در این اثر هم از زبانی ساده و روان برای بیان جزئیات زندگی شخصیت‌ها استفاده کرده است. او مثل همیشه، استادانه توانسته احساسات عمیق و زندگی روزمره مردم کوهستانی را به وضوح و با جزئیات بیان کند، به گونه‌ای که خواننده احساس می‌کند خودش در دل کوه‌ها و در کنار شخصیت‌ها قرار گرفته است. از ویژگی‌های متمایز این اثر می‌توانم، توجه نویسنده به بیان جزئیات بسیار در مسائل فرهنگی و سنت‌ها، لباس‌ها، مراسم و زبان محلی منطقه، ارزش‌های معنوی و فرهنگی، هویت و اصالت شخصیت‌ها در روایت‌ها اشاره کنم. 

موضوعات کلیدی در «ندای کوهستان» وجود دارند، عبارتند از: 
1. نقش محیط طبیعی و جغرافیا
2. میراث فرهنگی و سنت‌ها 
3. معنای خانواده، عشق و وفاداری  
4.مبارزه با سختی‌ها و امید به آینده 
   
البته، در کنار تمام تحسین‌هایی که کتاب «ندای کوهستان» دریافت کرده، نقدهایی هم به آن وارد شده است. این نقدها بیشتر بر جنبه‌های ساختاری، روایی و تا حدی هم محتوایی کتاب تمرکز دارند. در مواردی ساختار غیرمتمرکز و پراکندگی روایی وجود دارد. به این دلیل که داستان از چندین روایت مختلف تشکیل شده و بین شخصیت‌های گوناگون در طول زمان جابجا می‌شود و فاقد یک محور اصلی قوی است که همه داستان‌ها را بهم پیوند دهد. حسینی در پرداختن به بعضی از شخصیت‌های کتاب به خوبی نتوانسته تعادل ایجاد کند و گاهی بروز عواطف و احساسات در یک سطح غیرواقعی به نظر می‌رسد. در مقایسه با دو رمان دیگر حسینی که بیشتر به مسائل سیاسی و اجتماعی افغانستان پرداخته بود در این اثر تمرکز بر روی روابط انسانی و تجربیات فردی است با اینکه روایت‌ها همچنان در افغانستان اتفاق می‌افتند. این بخش از نقد من کاملا سلیقه‌ای است و دوست داشتم در کنار فهم از زندگی و آداب ورسوم مردم افغانستان با مسائل دیگر سیاسی و اجتماعی که حقیقتا آمیخته است با زندگی مردم است، روبرو شوم. 
با این حال، کتاب ندای کوهستان یک رمان خواندنی و تامل‌برانگیز است که مخاطب را با خود تا آخرین صفحۀ کتاب همراه می‌کند. 
________________
فاطمه ملکی 
9 تیرماه 1404
        

          "وقتی‌ به او و به درد و رنج آخر عمرش و درماندگی خودم در برابر آن فکر می‌کنم ، هر آنچه تا به حال کرده‌ام و هرآنچه دلم می‌خواهد بکنم بیهوده جلوه می‌کند ، مانند عهد و پیمان‌های کوچکی که هنگام خواب با خود میبندی و صبح که از خواب بیدار میشوی همه را از یاد برده‌ای
(از متن کتاب)"
***
احساس می کنم که نسلی که خالد حسینی در این کتاب از آن حرف میزند شباهت هایی با خیلی از ایرانی های مهاجر دهه های اخیر دارد . بچه های ایرانی که در خارج از ایران متولد شده اند و احساس سردرگمی می کنند که واقعا هویتشان چیست ؟ حتی من هم که در ایران دنیا آمده و بزرگ شده ه ام تا حدی با این حس همزاد پنداری داشتم . به یاد گفتگویم با دختر خاله  ی ۸ ساله ام که در کانادا زندگی‌ می‌کند درباره ی کلاس فارسی می افتم که میگفت : حوصله سر بره ...و فارسی را به سختی می خواند .. و تازه اگر بخواند ...
***
   "گفت بعدها قدرهدیه ای که به من میدهد خواهم دانست . میگفت اگر فرهنگ خانهٔ آدم باشد ، زبان کلید در ورودی و در نتیجه اتاق‌های خانه است میگفت بدون این کلید آدم آواره میشود بی‌ خانمان  و بی‌ هویت میشود
(از متن کتاب)"
        

          من دو تا دیگه از کتابهای خالد حسینی رو خوندم. بادبادک باز و هزار خورشید تابان. من اونا رو بیشتر دوست داشتم. البته این کتاب هم خوب بود.
        

          این کتاب بر زندگی پس از مهاجرت تاکید دارد. ساختاری تو در تو دارد و از لحاظ فرمی پختگی بیشتری از آثار قبلی نویسنده دارد. کاراکترها در قیاس با آثار قبلی نویسنده بیشتر است و طبیعتا با داستان‌های فرعی بیشتری روبرو هستید. نثر روان است و آزاردهنده نیست. قصه شما را با خود همراه می‌کند و به نرمی پیش می‌رود.
        

          نمی دونم چرا😕
اما خالد حسینیِ"بادبادک باز"با خالد حسینیِ"و کوهستان به طنین آمد"متفاوت بود برام. مثل بادبادک باز قلبمو تو دستاش نگرفت و نچلوند تا ازش غم و خون بچکه و از چشام هم اشک🥲
پ.ن:ترجمه اما خوب بود🤝
        

          این کتاب دومین اثری بود که از خالد حسینی خوندم.واقعا از خوندنش شگفت زده شدم.خالد حسینی نویسنده ای تواناست که خیلی خوب مخاطب رو با خودش همراه میکنه.من این کتاب رو به صورت pdf خوندم اونم به دلیل اینکه چند روزی به کتاب دسترسی نداشتم.از خوندنش فوق العاده لذت بردم.پیشنهاد میکنم که حتما این کتاب رو بخونید.
        

          کاش بیشتر بنویسی جناب خالد حسینی
        

          ندای کوهستان از خالدحسینی دومین اثر این نویسنده بودکه من خوندم .
نویسنده در این کتاب خط داستانی متفاوتی از کتاب بادبادک‌باز داشت وبه همه شخصیت ها و داستان زندگیشون پرداخته بود،واین اثرهم مثل اثرقبلی بادبادک باز تونستم ارتباط برقرار کنم‌وجذب داستانش بشم.
        

          به نظرم کتاب متوسطی هست، اما خیلی جذابه.
نویسنده ی این کتاب از کشور افغانستان هست و اکثر بخش‌های کتاب در افغانستان و فرانسه اتفاق افتاده. 
کتاب راجع به این هست که یک پدری که 2 تا فرزند داره، یکی از بچه‌هاش رو ‌( دخترشو ) به یک خانواده خانواده ی ثروتمند میفروشه.
همه چیز کتاب خوبه، اما به نظرم یک نقطه ضعف ( یا شاید هم یک نقطه ی قوت) داره و اون اینه که هر بخش از کتاب، از دیدِ یکی از شخصیت های داستان گفته میشه، که گاهی آزاردهنده میشه.
شاهکار یا کتاب خیلی خاصی نیست، اما ارزش یکبار خوندن رو داره. 
        

          هرچه کردم نتوانستم با ترجمه‌اش کنار بیایم
        

          " به من می‌گویند تن به آبی بزنم که به زودی در آن غرق می‌شوم. پیش از آن‌که به آب بزنم این را برایت در ساحل می‌گذارم. دعا میکنم که آن را پیدا کنی، تا بدانی وقت غرق شدن در دلم چه می‌گذشت."
این کتاب، داستان یک خواهر و برادره، که در سن خیلی کم از همدیگه جدا میشن و در طول داستان، ماجرای آدم های دیگه‌ای که به این دونفر مربوط‌ان رو هم میخونیم... 
خالد حسینی یکی از تحسین برانگیز ترین نویسنده هاییه که شناختم. از بین سه‌تا کتابی که ازش خوندم، هزار خورشید تابان رو بیشتر دوست داشتم، ولی توی این کتاب بشدت احساس کردم که نویسنده بخش هایی از وجود خودش و تجربیات خودش رو بین صفحه‌ها جا گذاشته. خیلی عجیب، غمگین و زیبا.
مهاجرت و فراموشی(آلزایمر)، جفتشون موضوعاتین که برام بشدت حساس و غمگینن و این کتاب، انگار برای درآوردن اشک من نوشته شده بود، چون هردوی این موضوعات توش محوریت داشت.
        

          کتاب شروع خیلی خوبی داشت اما هر چه به آخر می‌رسید ضعیف تر می شد بخش های داستان که فضاش تو افغانستان بود رو دوست داشتم ولی بخش های اروپا و آمریکا شو اصلأ دوست نداشتم .
        

          

«ندای کوهستان» از آن رمان‌هایی‌ست که آرام شروع می‌شود؛ آن‌قدر آرام که در چند فصل اول، دوست داشتم کتاب را کنار بگذارم؛ و البته چند باری هم این کار را کردم. اما این بار تصمیم گرفتم هرطور شده آن را به پایان برسانم.
بعد از آن روایت آهسته‌ی ابتدا، هر چه جلوتر رفتم دیدم نویسنده تکه‌های یک پازل را از زبان اشخاص مختلف کنار هم می‌چیند و همین بود که کشش داستان را برایم بیشتر و بیشتر کرد. انگار هر تکه، پژواکی از تکه‌ای دیگر بود؛ و همین «پژواک» است که عنوان فارسی را معنا می‌کند. 
ندای کوهستان مجموعه‌ای از زندگی‌هاست که با یک تصمیم قدیمی به هم گره خورده‌اند: تصمیم به جداییِ دو خواهر و برادر؛ روایتِ کرامت انسانی زیر فشار جنگ، فقر، مهاجرت و تصمیم‌های دشوارِ خانواده‌هاست. 

❌❌❌❌❌

رمان با یک افسانه آغاز می‌شود: پدری که یکی از فرزندانش را به دیوی می‌سپارد تا خانواده از گرسنگی نجات پیدا کند؛ سال‌ها بعد می‌بیند کودک نزد دیو در آسایش است و برای خیرِ او تصمیم می‌گیرد پسش نگیرد و همین افسانه، کلید فهم رمان است.
در روستای «شادباغ» (نزدیکی‌های کابل)، عبداللهِ خردسال عاشق و نگهدارِ پری، خواهر کوچکش است، خواهری که از بدو تولد، بی‌مادر شده... حالا فقر، پدرشان صبور را وامی‌دارد که پری را به دلالیِ داییِ ناتنیِ بچه‌ها، نبی، به زوجی مرفه در کابل، بسپارد. 
عبدالله از هم می‌گسلد؛ پری با مادری شاعر (نیلا) به پاریس می‌رود و در رفاه، اما با احساس گمشدگی‌ای همیشگی بزرگ می‌شود. 
سلیمان سال‌ها بیمار و زمین‌گیر می‌شود؛ نبی خدمتکارِ وفادارِ خانه، در نامه‌ای بلند سال‌ها بعد اعتراف می‌کند که واسطهٔ این جدایی بوده و از مارکوس وارواریس، پزشک خیریهٔ یونانی که در کابل کار می‌کند، می‌خواهد پری را پیدا کند، او را به ریشه‌هایش برگرداند و خانهٔ وحدتی‌ها را صرف درمانِ کودکان کند.
در این میان، داستان هر یک از شخصیت‌ها، برای خود ماجرایی است پر از درد و درس؛ و در نهایت تمام این رشته‌های پراکنده از زندگی آدم‌ها دور می‌زنند و برمی‌گردند به همان نقطهٔ آغاز ماجرا: جداییِ عبدالله و پری. 
خالد حسینی در مرکز رمان، همان سؤال افسانهٔ آغازین را می‌گذارد: «برای زنده ماندن، چه می‌بخشیم؟» صبور، فرزند می‌بخشد؛ نبی، وجدانش را؛ نیلا، وطنش را؛ عبدالله، کودکی‌اش را؛ و هرکدام سهمی از خویش را از دست می‌دهند تا زندگی به شکلی ناقص ادامه پیدا کند.
مارکوس پس از مرگ نبی، نامهٔ اعتراف و نشانۀ هویت پری را پیدا می‌کند و سرنخ‌ها را به پاریس می‌رساند. پری (خواهر) که حالا زنی میانسال است، به آمریکا می‌آید و عبدالله را پیدا می‌کند؛ اما دیر شده: عبدالله دچار زوال حافظه است. آن آغوشِ سال‌ها به تأخیر افتاده اتفاق می‌افتد، ولی حافظه، سنگدل‌تر از زمان، یاری نمی‌کند. عبدالله گاه پری را به‌جا می‌آورد، گاه نه؛ اما جعبهٔ پرِ طاووس‌ها و خاطره‌های پراکنده، مثل جرقه، روشن و خاموش می‌شوند. پیوندی تازه، از راه پریِ کوچک—دخترِ عبدالله که نامش را از همان خواهرِ گمشده گرفته—ادامه پیدا می‌کند. 
و در نهایت رمان در صدای همین پریِ کوچک جمع می‌شود؛ نامه‌ها و تماس‌ها میان او و «عمه پری» برقرار می‌ماند، و تصمیمِ دیداری دوباره شکل می‌گیرد. پایان، پایانِ دلنشین و خوشی نیست اما در پایان انسانی می‌ماند که بالاخره راهش را یافته‌است ... 

❌❌❌❌❌

اگر در ابتدای رمان صبر کنید و با ریتم چندصدایی‌اش کنار بیایید، «ندای کوهستان» روایتی دلنشین خواهدبود؛ روایتی انسانی، دقیق و پخته از جداافتادگی و جست‌وجوی پیوند؛ از تصمیم‌هایی که برای بقا می‌گیریم و پژواک‌هایی که سال‌ها بعد، در جای دیگری از جهان، سر برمی‌آورند.
«ندای کوهستان» قصهٔ جدایی‌ست که به وصالِ کامل نمی‌رسد، اما به شناخت می‌رسد—و گاهی همین شناخت، همان چیزی‌ست که می‌تواند زخم‌های قدیمی را قابل‌تحمل کند.



        

          داستان با تعریف کردن یک قصه از زبان یک پدر برای پسر و دخترش شروع میشه و این قصه در واقع خلاصه‌ی کتابه. این خواهر و برادر که مادرشون رو هم از دست دادند و با نامادری و برادر ناتنی زندگی میکنند فردا صبح پس از شنیدن قصه به سفری میرن که باعث جدایی اونها میشه. در ادامه بعد از حدود یک سوم تقریبا داستان کتاب تموم میشه و بعدش به صورت غیرمتمرکز از زبان شخصیت‌های کتاب آینده‌ی اونها رو می‌خونیم. کتاب استخوان‌بندی درستی نداره، آدم رو درگیر نمی‌کنه. به نظرم روح نداره. اگه کتاب بادبادک‌باز و هزاران خورشید تابان رو خونده باشید میدونید که اونها چقدر با روح و روان آدم بازی می‌کنه اما این کتاب نه، حتی از یه جایی به بعد کسل کننده هم میشه. باب میل من نبود در مجموع و این امتیاز ۲ بسیار در مقایسه با دو کتاب دیگه ست، شاید اگه اول این کتاب رو خونده بودم ۳ میدادم.ه
        

          داستان های روان و خوبی داشت ...
اون نکته ای که ذهنم رو درگیر کرد این بود که حتی افغان هایی که بعد از حمله طالبان از کشورشون مهاجرت کرده بودند حالا یا به اروپا یا آمریکا،  باز هم انگار خوشبخت نبودند ...
به آب زمزم و کوثر سفید نتوان کرد
گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه