رمان ندای کوهستان جامع ترین و پخته ترین اثر خالد حسینی است. داستان پیرامون زندگی عبدالله 10 ساله و خواهرش پری 3 ساله و جدایی این دو از یکدیگر بیان می شود. از نظر منتقدین، ندای کوهستان نسبت به دو رمان بادبادک باز و هزاران خورشید تابان، پایان بندی بهتری دارد. روایت داستان تو در تو بوده و راوی در طی داستان عوض می شود. 

        

          داستان برخلاف دو داستان قبلی کمتر در فضای افغانستان اتفاق میوفته و تمرکزش برروی زندگی پس از مهاجرت از افغانستانه. موضوع کتاب و دسته‌بندی اون نشون میده که قراره درصد قابل توجهی از کتاب بیان رنج‌ها باشه چه در افغانستان و چه پس از مهاجرت از اون منتها نسبت به دو کتاب قبلی غم و رنج‌ها کمتر عریانند و البته نوع متفاوتی هم هستند. در مجموع کتاب خوبیه و در کنار دو کتاب دیگه تصویر خوبی از یک بازه‌ی زمانی افغانستان و افغانستانی‌ها به آدم میده.
        

          قدرت نویسنده در نوشتن رو خیلی خوب میرسونه ولی جذابیتی برای اتمام کتاب وجود نداشت و زیاد برام جالب نبود
        

          داستان های روان و خوبی داشت ...
اون نکته ای که ذهنم رو درگیر کرد این بود که حتی افغان هایی که بعد از حمله طالبان از کشورشون مهاجرت کرده بودند حالا یا به اروپا یا آمریکا،  باز هم انگار خوشبخت نبودند ...
به آب زمزم و کوثر سفید نتوان کرد
گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه
        

          ندای کوهستان سومین کتابیه که از خالد حسینی نویسنده افغان خوندم.یکی از ویژگی کتابهای خالد حسینی اینه که وقتی آثارش رو‌ میخونی اصلاً حس نمیکنی که داری یه اثر ترجمه شده میخونی(شاید به دلیل قرابت فرهنگی و یا استفاده از واژگان فارسی و یا اسامی ایرانی).
.🌼
این کتاب به لحاظ سبک کاملاً با دو‌کتاب قبلی(بادبادک باز و هزار خورشید تابان)متفاوت بود و تقریباً هر فصل یک راوی متفاوت داشت و اتفاقات داستان در گذشته،حال و آینده به طور پس و پیش روایت میشدند که سبک نویسنده رو پخته تر و حرفه ای تر میکرد.(به زعم منتقدین).
.🌼
اما به نظر من(سلیقه شخصی ام) این شیوه داستان نویسی در این کتاب کمی ما را از آن حال و هوای دلچسب آثار قبلی خالد حسینی دور کرد و درست در جایی که انتظار میرفت نقطه اوج داستان باشد،داستان آنقدر تکه تکه میشد که اصلاً هیجان و اشتیاقی در آن لحظه برای مخاطب باقی نمیماند.
.🌼
ترجمه کتاب بسیار خوب،روان و خوشخوان بود(البته به جز چندین غلط املایی و یکی دو تا سوتی در لغات انتخاب شده توسط مترجم)😉🌼.

سیزدهم الی سی و یکم خرداد ۹۹🍉
        

          داستان با تعریف کردن یک قصه از زبان یک پدر برای پسر و دخترش شروع میشه و این قصه در واقع خلاصه‌ی کتابه. این خواهر و برادر که مادرشون رو هم از دست دادند و با نامادری و برادر ناتنی زندگی میکنند فردا صبح پس از شنیدن قصه به سفری میرن که باعث جدایی اونها میشه. در ادامه بعد از حدود یک سوم تقریبا داستان کتاب تموم میشه و بعدش به صورت غیرمتمرکز از زبان شخصیت‌های کتاب آینده‌ی اونها رو می‌خونیم. کتاب استخوان‌بندی درستی نداره، آدم رو درگیر نمی‌کنه. به نظرم روح نداره. اگه کتاب بادبادک‌باز و هزاران خورشید تابان رو خونده باشید میدونید که اونها چقدر با روح و روان آدم بازی می‌کنه اما این کتاب نه، حتی از یه جایی به بعد کسل کننده هم میشه. باب میل من نبود در مجموع و این امتیاز ۲ بسیار در مقایسه با دو کتاب دیگه ست، شاید اگه اول این کتاب رو خونده بودم ۳ میدادم.ه
        

          این کتاب بر زندگی پس از مهاجرت تاکید دارد. ساختاری تو در تو دارد و از لحاظ فرمی پختگی بیشتری از آثار قبلی نویسنده دارد. کاراکترها در قیاس با آثار قبلی نویسنده بیشتر است و طبیعتا با داستان‌های فرعی بیشتری روبرو هستید. نثر روان است و آزاردهنده نیست. قصه شما را با خود همراه می‌کند و به نرمی پیش می‌رود.
        

          نمی دونم چرا😕
اما خالد حسینیِ"بادبادک باز"با خالد حسینیِ"و کوهستان به طنین آمد"متفاوت بود برام. مثل بادبادک باز قلبمو تو دستاش نگرفت و نچلوند تا ازش غم و خون بچکه و از چشام هم اشک🥲
پ.ن:ترجمه اما خوب بود🤝
        

          این کتاب دومین اثری بود که از خالد حسینی خوندم.واقعا از خوندنش شگفت زده شدم.خالد حسینی نویسنده ای تواناست که خیلی خوب مخاطب رو با خودش همراه میکنه.من این کتاب رو به صورت pdf خوندم اونم به دلیل اینکه چند روزی به کتاب دسترسی نداشتم.از خوندنش فوق العاده لذت بردم.پیشنهاد میکنم که حتما این کتاب رو بخونید.
        

          به نظرم کتاب متوسطی هست، اما خیلی جذابه.
نویسنده ی این کتاب از کشور افغانستان هست و اکثر بخش‌های کتاب در افغانستان و فرانسه اتفاق افتاده. 
کتاب راجع به این هست که یک پدری که 2 تا فرزند داره، یکی از بچه‌هاش رو ‌( دخترشو ) به یک خانواده خانواده ی ثروتمند میفروشه.
همه چیز کتاب خوبه، اما به نظرم یک نقطه ضعف ( یا شاید هم یک نقطه ی قوت) داره و اون اینه که هر بخش از کتاب، از دیدِ یکی از شخصیت های داستان گفته میشه، که گاهی آزاردهنده میشه.
شاهکار یا کتاب خیلی خاصی نیست، اما ارزش یکبار خوندن رو داره. 
        

          هرچه کردم نتوانستم با ترجمه‌اش کنار بیایم
        

          "وقتی‌ به او و به درد و رنج آخر عمرش و درماندگی خودم در برابر آن فکر می‌کنم ، هر آنچه تا به حال کرده‌ام و هرآنچه دلم می‌خواهد بکنم بیهوده جلوه می‌کند ، مانند عهد و پیمان‌های کوچکی که هنگام خواب با خود میبندی و صبح که از خواب بیدار میشوی همه را از یاد برده‌ای
(از متن کتاب)"
***
احساس می کنم که نسلی که خالد حسینی در این کتاب از آن حرف میزند شباهت هایی با خیلی از ایرانی های مهاجر دهه های اخیر دارد . بچه های ایرانی که در خارج از ایران متولد شده اند و احساس سردرگمی می کنند که واقعا هویتشان چیست ؟ حتی من هم که در ایران دنیا آمده و بزرگ شده ه ام تا حدی با این حس همزاد پنداری داشتم . به یاد گفتگویم با دختر خاله  ی ۸ ساله ام که در کانادا زندگی‌ می‌کند درباره ی کلاس فارسی می افتم که میگفت : حوصله سر بره ...و فارسی را به سختی می خواند .. و تازه اگر بخواند ...
***
   "گفت بعدها قدرهدیه ای که به من میدهد خواهم دانست . میگفت اگر فرهنگ خانهٔ آدم باشد ، زبان کلید در ورودی و در نتیجه اتاق‌های خانه است میگفت بدون این کلید آدم آواره میشود بی‌ خانمان  و بی‌ هویت میشود
(از متن کتاب)"
        

          کتاب شروع خیلی خوبی داشت اما هر چه به آخر می‌رسید ضعیف تر می شد بخش های داستان که فضاش تو افغانستان بود رو دوست داشتم ولی بخش های اروپا و آمریکا شو اصلأ دوست نداشتم .