دستورات و توصیه های اخلاقی و عبادی و عملی در مورد ماه های محرم و صفر و زیارت اربعین سیدالشهدا
        

          هر سال می‌خوانمش، برایم مثلِ پای منبر نشستن است. هر سال باید در گوشم خوانده شود.
 گویی در مسیر اربعین، زمینِ خیس‌خورده‌‌ت، توانِ بروز می‌یابد.
        

          این دومین کتابی بود که از فیاض بخش مطالعه می‌کردم و دیدم رو نسبت به منظومه‌ی فکریِ این شخص، نسبت به قبل کامل‌تر کرد. 
فیاض بخش رو می‌شه در دسته‌ی مکتب عرفانی نجف اشرف قرار داد که به نظر می‌یاد این مکتب چند پایه‌ی اصلی داره:

۱- معرفت نفس: در این مکتب معرفت نفس، کلیدِ معرفت به خدا و همه‌ی عبادت‌هاست و بهترین راه برای رسیدن به مقام معرفة اللّه و خرق حجاب نورانیه و ظلمانیه همین معرفة نفس هستش

۲- دومین مولفه که احتمالا اصلی‌ترین مولفه هستش، نگاهِ توحیدی که نسبت به همه‌ی مسائل داره و همه چیز رو در چارت توحید حل می‌کنه و غیر از توحید چیزی باقی نمی‌مونه


ببخشید سرتون رو درد آوردم، این چیزایی هم که فهمیدم با علمِ کمی که داشتم متوجه شدم پس حتما اشتباه و خطا داره .
        

          در مسیر اربعین خوندم و در یکی از موکب ها گذاشتمش و صفحه اولش نوشتم وقف طریق اربعین.
به نظرم جا داره هر سال قبل از محرم تورق بشه جهت یادآوری
        

          سلام بر حسین...
ورودی است بر ماه محرم و صفر .
ابتدا جایگاه و عظمت این ماه و شخصیت سید الشهدا بیان میشود و سپس به سراغ ترسیم مسیری برای رسیدن به این فرصت ناب و خود سازی میرود... از مراقبه و حضور در هیئت ها شروع میکند تا سفر عاشقانه ی اربعین حسینی... 
        

          آن چیزی که بود خوب بود ولی خوب‌های زیادی نبود
        

          خواندنش خالی از لطف نیست ، مخصوصا در ماه محرم و صفر