به پایان رساندن یک کتابِ با ارزش همواره همراه با تجربه‌است. تجربه‌ای شخصا نزیسته اما با همان پیام‌ها و مفهوم‌ها.
سربازِ ناساز اثرِ ژیل مارشان، یکی‌ از این آثار است و خواندن‌ش یکی از نزدیک‌ترین تجاربِ نزدیک به جنگ بود. هرچند که ژیل مارشان این کتاب را در سال ۲۰۲۲ منتشر کرده و شخصا در جنگ و در زمان جنگ نبوده‌، به خوبی می‌تواند یک تجربه‌ی نزدیک به جنگ را در اثرش ارائه کند و این نزدیکی نه‌ از منظرِ روایت‌ و چگونگی رقم خوردن جنگ‌ها یا توصیف نبرد‌ها و کشته شدن‌ها بلکه به این‌خاطر است که نویسنده تصمیم‌ بر این می‌گیرد که انسان‌ها را در جنگ‌ روایت کند. انسان‌هایی که هرکدام به نحوی چه با اختیار و چه به اجبار درگیر جنگی شده‌اند که زندگی‌شان را تحت شعاع خود قرار می‌دهد و این نوع و سبک روایت، شامل ارزش‌گذاری‌هایی می‌شود که جنگ و مفهومِ در جنگ‌بودن‌ را نسبت به هر شخصیت تعریف می‌کند. این شکل از نوشتار دریافتِ تجربه است. تجربه‌ی در جنگ بودن. خواندنش لزوما خواندن تجربه‌ی یک فردِ حاضر در جنگ نیست. تجربه‌ی افرادی‌ست که هرکدام زندگی‌شان با جنگ گره می‌خورد و بخشی از خودشان را برای همیشه از دست می‌دهند و بعضا تا ابد در جنگ باقی می‌مانند. در این کتاب از عاشقانی صحبت می‌شود که همچنان در خلالِ جنگ ناامیدانه عاشق‌اند، از سربازانی گفته می‌شود که برای زنده ماندن و سر نرفتن حوصله‌شان همه چیز را افسانه‌ای جلوه می‌دهند و یا از آدم‌هایی که به واسطه‌ی احساس گناهشان دیگر مانند سابق نمی‌توانند زندگی را تجربه کنند و همه‌جا و همه‌ی زندگی‌شان وقف جنگ شده. این آمدن و رفتن شخصیت‌ها، نوع مواجهه‌شان، تفاوتشان و نقطه‌نظر مختص به خودشان هرکدام روایتی‌ست که تماما قطعه‌هایی از یک پازل را شکل می‌دهند‌. پازلی که دورنمایِ آن تصویرِ هولناک و سیاهی‌ست که شمایِ کلی جنگ را نشان می‌دهد. 

خواندنش را توصیه می‌کنم.
        

          از من خواست با صدای بلند به شما بگویم
که در جنگ بازنده‌ایم، حتی در صورت پیروزی. 


سرباز ناساز یک اثر ضد جنگ تمام عیار بسیار خواندنی است که تلفیق جنگ و نکبت‌های بی‌پایان اون رو با قصه‌ای عاشقانه و جانسوز به خوبی پیوند داده و روایتی حزن آلود از جنگ و بعد اون ارائه داده و برای چندمین بار این مساله رو ثابت می‌کنه که جنگ تمام نمی‌شود و اثرات سوء آن پایدار خواهد بود.

سربازی فرانسوی که راوی قصه است در جنگ جهانی اول شرکت می‌کنه و در ماه‌های ابتدایی دست خودش رو از دست میده و به همین دلیل از ادامه جنگ معاف میشه..او تصمیم می‌گیره برای اینکه برای جامعه‌اش مفید باشه و  گره‌ای از کار باز کنه و هم‌چنین درآمدی هم برای رتق و فتق امور زندگی‌اش کسب کنه به جست‌و‌جوی مفقودان جنگ بپردازه. در این اثنا پرونده یک شاعر عاشق پیشه به نام امیل ژوپلن به او محول میشه و او در پی یافتن امیل و معشوقه‌اش می‌افته و تصمیم می‌گیره و در این بین با افراد مختلفی صحبت می‌کنه تا ردی از امیل پیدا کنه. در واقع نویسنده با بیان خاطرات بازماندگان جنگ هم توصیفی هولناک، اثرگذار و صریح و بی پرده از جنگ ارائه میده و هم از لا به لای خاطرات این افراد راوی قصه سعی می‌کنه گمشده خودش، امیل رو پیدا کنه و این پرونده رو به سرانجام برسونه. تلاش‌های راوی داستان برای یافتن امیل و سرانجام این تلاش‌ها شالوده‌ی اصلی کتاب سرباز ناساز رو تشکیل میده.

شری بزرگ‌تر از جنگ وجود نداره.. یک پدیده مخرب چند وجهی که بر همه ابعاد زندگی انسان‌ها تاثیر مخرب و منفی میذاره. چه زندگی هایی نابود و چه عشق‌هایی پرپر شدند. چه جان‌های عزیزی گرفته شد و چه غم‌های بزرگی بر دل‌ها نهادینه شد. چه خرابی‌ها و آوارهایی از این نکبت به بار آمد و بشر به درد نخور امروزی هم‌چنان از جنگ برای پیشبرد اهداف و آمالش استفاده می‌کنه. خواندن این کتاب در روزهایی که سایه‌ی شوم جنگ و پاسخ اسرائیل به ایران عزیز وجود داره و هر شب ممکنه آسیبی به کشور و مردم بزنه حس عجیب و غریبی بود. امید که روزی شعله‌ی جنگی در هیچ کجا دنیا برافروخته نشه. روایت مارشان به غایت قوی بود. همه چیز در سطح عالی قرار داشت. چه داستان عاشقانه و عشق امیل و معشوقه‌اش چه تلاش راوی برای یافتن امیل و چه توصیفات جنگ مارشان همگی خواندنی و درجه یک و تاثیرگذار بود. قلم مارشان آنجا که از جنگ می‌گفت بسیار قوی و تاثیرگذار و خشن بود و آنجا که از عشق می‌گفت بسیار لطیف و روح‌نواز. این تضاد روایت‌ها، این پلشتی و زیبایی و این غم داستان، در نهایت اثری خواندنی  رو به وجود آورده که علاقه‌مندان به ادبیات ضد جنگ رو میتونه راضی کنه. یک اثر خوب دیگه از نشر خوبِ خوب که از ترجمه خوبی هم برخوردار بود و دم این انتشارات بابت چاپ آثار خواندنی حسابی گرم.
 حسن ختام این معرفی هم اختصاص میدم به جمله ای از کتاب :

جنگ، وقتی چشیده باشی‌اش، توی تنت است، زیر پوستت. می‌توانی بالا بیاوری، می‌توانی هر چقدر دلت بخواهد خودت را بخارانی، تا پوستت خونی شود، ولی هیچوقت نمی‌رود. در وجودت است.
        

          ۱. بررسی فنی یک کتاب ادبیات که طبیعتاً کار من نیست و در این باب نظری ندارم.
‌
۲. این کتاب یک اثر ضدِ جنگِ تمام‌عیار است. روی دیگری از سلحشوری و آرمان‌های جنگ را به گونه‌ای نشان می‌دهد که هر خواننده‌ای از ترسیم او از وقایع یک جنگ مضطرب خواهد شد.
هنر نویسنده در گره زدن این روایت به ماجرایی عاشقانه است که تأثیر آن را چند برابر می‌کند.
‌
۳. اوایل کتاب خیلی گیرا نبود، و شاید ناشی از ترجمه باشد ولی رفته‌رفته با شروع روایت امیل و لوسی، جذاب و جذاب‌تر می‌شود. نقطه‌ی قوت کتاب به تصویر کشیدن تلخ‌کامی‌های بازماندگان جنگ است. به نظرم کتاب شباهت‌هایی به «من قاتل پسرتان هستم» از احمد دهقان داشت.
‌
در کل از خواندنش راضی بودم.
        

           داستان کتاب:
یه سربازی گم شده(مفقود الاثر) ، مادرش از یه جانباز دیگه میخواد که پسرش رو براش هر طور که شده پیدا کنه! و باور داره که پسرش زنده است:') 
این آقای جانباز(یه دستش رو به قول خودش جنگ ازش گرفته) با سرنخ‌های کوچیک و بزرگ می‌ره دنبال این سرباز بگرده و پیداش کنه و با ماجراهای عجیبی مواجه می‌شه. ماجرای عمیق و بسیار قشنگ عاشقانه‌ این سرباز، ردپای اون در جبهه‌های مختلف و... 

من در یک بازه سنی کلی کتاب درباره جنگ دفاع مقدس خوندم، از نورالدین پسر ایران و پایی که جا ماند و این‌ها...
این کتاب هم یک کتاب جنگی بود، اما جنگ جهانی اول.
نقاط اشتراک "جنگ" برام خیلی جالب بود. 
مثلا ما برای روحیه دادن به سربازها انواع مداحی‌ها و هیئت‌ها رو داشتیم، اونا هم شراب و شب نشینی و... 
یا تفاوت‌هامون به دلایل پیشینه‌ی مذهبی یا فرهنگی در مواجهه با مجروح، اسیر و...

بسیار کتاب قشنگی بود، خیلی وقت بود انقدر یه کتاب بهم نچسبیده بود. ساعت 1.30شب تمومش کردم و واقعا آخراش از شدت هیجان و انواع و اقسام احساسات مختلف میخواستم کتاب رو پاره کنم! :))) 

بسیار کتاب قشنگی بود و در عین حال خیلی تلخ بود! 
جملات  قشنگ و عمیقی داشت. کلمات و جملاتش احساسات و عواطف رو درگیر می‌کرد.

روند کتاب سریع بود و اصلا خسته‌کننده نبود، بلکه من خودم جلوی خودم رو گرفتم که در 2 ساعت نخونمش و بذارم با آرامش بخونم(گذاشتم دم بکشه به‌اصطلاح) 

تجربه جنگ در ایران و خوندن از جنگ، تجربه‌مون از دیدن بازمانده‌های جنگ، جانبازها و... باعث شد خیلی با این کتاب راحت ارتباط برقرار کنم. 

ترجمه خیلی روان و خوبی داشت.
یک نکته ترجمه‌ای خیلی جالب رو یکی از بچه‌های پاتوق بهش اشاره کرد، اینکه اسم کتاب le Soldat Desaccordeبه فرانسوی یعنی نافرمان، و یه حالتی که آهنگ از ریتم خارج می‌شه و آقای گودرزی خیلی دقیق نام‌گذاری کردن: سرباز ناساز 

پاتوق کتاب‌بازها-جلسه کتاب "سرباز ناساز" 28 آذر 02