لئوپلد گورسکی مردنش را از 18 اوت 1920 آغاز کرد.
وقتی راه رفتن می آموخت مرد.
وقتی پای تخته می ایستاد مرد.
و یک بار هم وقتی سینی بزرگی در دست داشت. 
وقتی امضای جدیدی تمرین می کرد مرد.
وقتی پنجره ای را باز می کرد.
تنها مرد، چون خجالت می کشید به کسی زنگ بزند.
یا به یاد آلما مرد.
یا وقتی دیگر نخواست یادش را بکند.
در واقع، چیز زیادی برای گفتن نیست.
او نویسنده ی بزرگی بود.
او عاشق شد.
این بود زندگی اش.