سلام
شبیه داستانهای ر.اعتمادی است. همان دوستیهای نوجوانانه دختر و پسر. همان ماجراهای درهم البته از نوع خارجی! 
یک داستان با کلی عهد و پیمان 
کلی اگر و مگر
چرت و پرت بود.
ولی کشش معماگونه! مجبورت میکند تا انتها ادامه دهی تا  جواب سوالاتت را بخوانی.
.
        

          کتاب اصلا قابل مقایسه با کتاب قبلی نویسنده ، ریشه های شر، ماجراهای هری کیوبرت، که به نوعی جلد اول همین کتابه، نیست.
نویسنده فقط یه سری اطلاعات بدرد نخور به خواننده میده و با چینش زمانی در هم، یک ماجرای ساده رو پیچیده میکنه. برخلاف پرونده هری کیوبرت، خبری از رمز و راز و سورپرایزهای یهویی نیست و همه چی همون اواسط کتاب معلوم میشه و میشه گفت نویسنده زیادی کشش داده.
و اما ترجمه، اونقدر بد و پر اشتباه که میخوام سرمو به دیوار بکوبم.
چه غلط نگارشی و ترجمه، چه تایپی و یا حتی اسم شخصیت ها که جابجا شده😑واقعا از نشری مثل البرز بعیده. جالبه که چاپی که خوندم، چاپ نهم و ویراست جدیده!!!
شاید اگر این اشتباهات نبود، کتاب واسم قابل تحمل بود. اما با وجود این شیوه ترجمه با غلط های زیاد، واقعا به زور تمومش کردم.
در کل توصیه نمیکنمش. نخونیددددد. 
        

          ماجراهای معمایی سه پسرعمو و اطرافیانشان در یک خانواده!
ژوئل دیکر نویسنده توانمندی که معماهای مختلف را در لایه های گوناگونی زمانی و مکانی ترکیب می کند و جان مخاطب را به لبش میرساند تا به جواب برسد، در این اثر جذاب هم مانند کتاب موفق دیگرش پرونده هری کبر، سراغ مارکوس گلدمن نویسنده رفته است. این بار گلدمن از خانواده خود و اتفاقای که در دوران کودکی، نوجوانی و جوانیش افتاده رمزگشایی میکند.
و اثرات آن اتفاقات را در حال برای خودش حل میکند
شاید برخی از گره ها و معماها بنظر دم دستی بیاید اما در کل کتاب جذابی است که مجبورید خیلی زود تمامش را بخوانید تا به جواب برسید:)
        

          از خوندنش لذت بردم ولی اصلا به جذابیت کتاب های دیگه‌ی این نویسنده نبود. بیشتر هم درام و کمی تاحدی معمایی حساب می‌شد تا جنایی. 
        

          قبل از این کتاب «پرونده هری‌کبر» رو از همین نویسنده خوندم که بنظرم از بهترین کتاب‌های جنایی بود،
و شاید بخاطر اون انتظارم از کتاب بالا بود
ولی اصلا نتونست منو راضی کنه!
فقط میخوندم تا برسم به اون «فاجعه» که از اول داستان ازش اسم میبرد😐
درکل کسل کننده بود!
        

          اول از همه اینکه با این پیش زمینه کتاب رو خوندم که مثل پرونده هری کبر جایی هست اما اصلا این طور نیست و روایت داستان خانواده‌ی راوی کتاب هست.
زبان ساده ای داره و سعی کرده کشش خوبی ایجاد کنه اما در جاهایی صرفا زیاده‌گویی هست. تا نصف کتاب هم چیز خاصی نداره و از بعد نصف تازه کمی جذاب می‌شه. 
در واقع ۲ و نیم ستاره داره. اونم به خاطر اینکه از یه جایی به بعد داشتم می‌خوندم که ببینم تهش چی میشه ، پس کشش داره تا حدی.