داستان‌هایی در باب عشق و عاشقی کردن به قلم شیرین مرادی کرمانی، به شدت توصیه می‌شود :) 

+خیلی وقته از مرادی کرمانی چیزی نخوندم -از شما که غریبه نیستید- قلم‌ش همیشه انقدر شیرین بوده و من فراموش کردم؟ 
++چه شخصیت‌هایی خلق کرده، تمام داستان‌ها پتانسیل رمان شدن رو دارن.
+++خداحافظی در اوج یعنی این. چقدر حیف که تصمیم به بازنشستگی گرفته :( 
++++بسیار مشتاق شدم برم سراغ باقی آثارش.
        

          مجموعه داستانهای کوتاه بود که هرکدام قصه خودش رو داشت 
        

          قاشق چایخوری اولین کتابیه که از آقای مرادی کرمانی خوندم.
قبلش فکر میکردم فضای همه کتابهاشون شبیه سریال قصه های مجیده ولی اصلا اینطور نبود.
این کتاب داستان کوتاهه،بعضی داستانا دو صفحه ای و بعضی  بیست سی صفحه ای . نقطه اشتراک داستانا به نظرم این بود که دو سه صفحه اول خودت باید داستان رو کشف کنی . نویسنده تلاشی نمیکنه که پیشینه ی شخصیت ها رو برات شرح بده . انگاری یهویی و بی مقدمه وارد زندگیشون میشی. 
به کسایی که میخوان تو یه روز خودشونو جای سی چهل تا آدم مختلف از گذشته و حال و آینده بذارن پیشنهاد میشه.

        

          داستان های جالب و  خواندی داره

من که عاشقم

امروز تمومش کردم
        

          اولین کتاب از آثار هوشنگ مرادی کرمانیه که کامل خوندم.
ساختار کتاب، داستان به داستانه و متشکل از چندتا روایت مستقل، که منو یاد کتابای بچگیم مینداخت، مدت‌ها بود از این مدل کتابا نخونده بودم.
قلم نویسنده بسیار جذاب و گیراست، توصیف‌های غیرانسانش فوق‌العاده قشنگ و زنده‌ست، طوری که من تا مدت‌ها به اطرافم که نگاه می‌کردم احساس می‌کردم درختا و حیوونا دارن باهام حرف می‌زنن و شعر می‌خونن. خیلی این موضوع رو دوست داشتم واقعاً
بسیااااار توصیه میشه.
        

          
قاشق چایخوری را تمام کردم، به گمانم من تنها کسی هستم که از داستان های ساده و کوتاهش، برداشت فلسفی کردم و فلسفی ترین داستانش را کوتاه ترین داستانش میبینم،عنوانش "سه چرخه" بود و دو صفحه بیشتر جا نگرفته بود. 
دوست داشتم شخصیت پردازی هارا.دور از زندگیِ ایرانی جماعت ترسیم نشده بود بلکه از دلِ همین خانه و کوچه و خیابان و شهر و دیار بودند و قابل لمس، این هنر نویسنده را نشان میدهد که توانسته بود در روایتی،با ظرافت کسی را پررنگ کند که شاید اگر ما بودیم در نگاه اول، کمرنگِ این فرد را هم نمیدیدیم چه برسد به پررنگش. 
جالب است این ظرافتِ قلم نه فقط در شخصیت های داستان بلکه در تمام زیر و بمش میشود دید.پرداختِ درست به جزییات تصویررسم میکنند در خیالات مخاطب. 
خلاصه کنم، دمتان گرم که نویسنده شدید آقای مرادی کرمانی. 
        

          تعدادی داستان عاشقانه. معمولی بود.
داستانهای طنز مرادی کرمانی را بیشتر پسندیدم. 
        

          اولین کتاب از نویسنده‌ی قصه‌های مجید بود که خوندم.
قصه‌های مجید رو همه قسمتهاشو از تلویزیون نشده که ببینم اما چیزی که ازش یادمه حال خوب،بامزگی و طنز و بدون غم بودنشه.
این کتاب مجموعه داستانه.حال خوب رو میشه گرفت ازش چون مفهوم قشنگ هم کم نداره.
اما؛ « حسـرت » !
حسرتِ از دست دادن، توی بیشتر داستاناش به من خواننده منتقل میشه.حالا شما اسمشو غم میذاری یا حال ناخوب به سلیقه‌ی خودته.

کتابخونی غیرتخصصی😅
        

          مجموعه داستان شیرین و دوست داشتنی.
آقای مرادی کرمانی با قلم روان و جذاب خود بدون پیچیدگی‌های ساختگی،داستانهایی در موضوع عشق و دوست داشتن را در این کتاب جمع‌آوری کرده است. داستانهایی که پر از امید و روشنی است.
        

          کتاب خوب و دلنشینی بود. اولین تجربه من از مجموعه داستان کوتاه و ایضا اولین تجربه از خواندن هوشنگ مرادی کرمانی برایم شیرین و لذت‌بخش بود. مخصوصا داستان قاشق چای‌خوری را خیلی دوست داشتم. نگاه نویسنده به زندگی و آدم‌ها برایم بسیار جالب بود.