این ماهی سیاه کوچولو عجب وروجکی است.
می‌خواهد کنجکاوی کند و ببیند آخر محل زندگی اش کجاست.
با دیدگاه اول که این کتاب را می‌خوانید به ظاهر بچه‌گانه است ولی... به نظر من باید با نگاهی عمیق تر خواند.
        

          باز هم نسخه‌ای که من خوانده‌ام، در قفسه‌ی کتاب‌های به‌خوان نبود!  بابا می‌گفت از آن کتاب‌‌های  ممیزی‌دارِ قبل انقلاب به شماره می‌رفته و بعد انقلاب هم چاپ نشده. می‌گفت از کانون پرورش فکری کودک و نوجوان هم جمعش کرده‌اند و این یکیِ دستِ ما، عتیقه است! 
خوب یادم هست این کتاب کنار چند کتاب کم‌قطر و دفترْمانند دیگر در کتابخانه، توجهم را جلب کرده بود و مدام از بابا درباره‌اش می‌پرسیدم. بابا گفت اگر الان نخوانی‌اش بهتر است! (۱۴ساله بودم و جاهل به تمام‌معنا!) دست زدم به همان چیزی که "جیز" بود. خواندمش. از آن پس بارها فکرهایی مبنی بر رفتن از خانه و ایجاد انقلاب درونی و پیدا کردن راه زندگی‌ام به سرم زد، اما هربار فرمان را از دست آن کودک کله‌خرابِ درونم می‌گرفتم و مهارش می‌کردم. حتی یادم هست یک‌بار با الهام از دیالوگ‌هایی که ماهی سیاه کوچولو به مادرش می‌گفت، حرف‌هایی به مادرم زدم و از او خواستم رهایم کند! یک فرار ناموفق هم صدقه سر این‌ کتاب در کارنامه‌ام دارم!
برای این کتاب، نشست‌ها برگزار شده و تقدیرها و تشکرها از نویسنده‌ی به دیار باقی شتافته‌اش شده؛ اما من می‌خواهم بگویم خواندن این کتاب، برای عموم کودکان و نوجوانان این سرزمین مناسب نیست. خصوصا با شرایطی که از هر ۵خانوار، ۳خانوار با مشکلات اقتصادی و عاطفی دست و پنجه نرم می‌کنند. (آمار را از خودم درآوردم. حدس می‌زنم این‌گونه باشد!) کودک یا نوجوان با خواندن این کتاب، ممکن است هزار فکر احمقانه به کله‌اش بزند. ممکن است اقدام به کارهایی کند که عواقبش جبران‌ناشدنی‌ است. خواندن این کتاب را برای هیچ کودک و نوجوانی توصیه نمی‌کنم! مگر این‌که مخاطب بخواهد نقدش کند، یا برای واحد درسی ادبیات کودکش در دانشگاه بخواهد کتابی ارائه کند؛ جز این‌ها، از نظر من کتاب، کتاب خطرناکی است!