به شخصه شیفته‌ی قلم آقای ضابطیانم. احساس میکنم از یه جادویی استفاده میکنه یا یه رازی داره که انقدر گیرا و جذاب می‌نویسه. شاید اسم این راز و جادو رو بتونیم عشق بزاریم. کتابی که توی نوشتنش‌، نویسنده هیچ عشق و علاقه‌ای به خرج نده که کتاب نمیشه. صرفا یه متنه که یه ماجرا رو با خشک ترین حالت ممکن روایت میکنه.
بلاتکلیف شاید کم حجم باشه یا شاید برعکس بقیه‌ی سفرنا‌مه‌های آقای ضابطیان سفر به یه کشور جدید رو شرح نده اما به طرز عجیبی تونسته حال مردم ایران رو به خوبی توصیف کنه. تونسته ایرانی واقعی بودن رو نشون بده،عشق به وطن و عشق به هموطنامون رو نشون بده...
حاضرم چندین بار دیگه هم این کتاب رو بخونم و مثل دفعه‌ی اول ازش لذت ببرم.✨️
      

        شاید ما اشتباه می‌کنیم.
شاید حقیقت زندگی رو می‌توان در همین کتاب های کودک و نوجوان پیدا کرد نه کتاب های اگزیستانسیالیستی‌ای که این اواخر مردم کنار یه فنجون قهوه باهاش عکس میگیرن و توی اینستا پست میکنن...
ماهی سیاه کوچولو روایت زندگی خیلی از جوون هاییه که میخواستن اقیانوس و دریا رو کشف کنن،اما زورشو نداشتن. محدودیت ها امانشون‌ نداد و مجبور شدن به زندگی معمولشون رضایت بدن.