شاید خیلی خاص نباشه، اما به یادآوری همه خاطرات خوش دوران هری پاتریستی میرزید:)
        

          اگر قبل از خواندن این کتاب، جلد های قبلی هری پاتر را نخوانده بودم و یک پاترهد نشده بودم، می توانستم با خواندن این جلد از هری پاتر و داستان هایش متنفر شوم...
        

          همان زمان که ترجمه شد در جشن امضای ویدا اسلامیه خریدمش و خواندم و از آن زمان تا الان وانمود کردم وجود ندارد.
        

          با تمام عشق تمومش کردم و میتونم بگم که عاشقش شدم. بخش هایی از داستان رو هم با صدای اقای آرمان سلطان زاده گوش دادم که فوق العاده دلنشین بود.
اگر زمان گذشته دستخوش تغییرات بشه ممکنه حتی اسنیپ هم زنده بمونه و یا هر اتفاقی که ممکنه حتی به ذهنمون هم خطور نکنه.
        

          یادمه خوندن این کتاب یک سال پیش که خیلی بیشتر از این توی فضای هری پاتر غرق شده بودم برام مثل نوری روی نور بود. اون زمان هنوز هیچ کدوم از کتابای هری پاتر رو شروع نکرده بودم و هنوز نمیدونستم چقدر میتونه جذاب تر باشه. 
واسه همین یادداشت نوشتن رو گذاشتم برای زمانی که حداقل کتاب های اصلی رو خونده باشم. الان به معنای واقعی میتونم بگم  این کتاب با وجود تمام نقص هایی که داره. که تعدادشون خیلی زیاده! باوجود اینکه خیلی سطحی و سادست، اما یه نمایشنامه است و ما از نمایشنامه نمیتونیم توقع دیگه ای داشته باشیم. عمق داستان اصلی هری پاتر هیچ موقع نمیتونه تبدیل به نمایشنامه بشه و فرزند نفرین شده  هم هیچ وقت نمیتونه به یک داستان واقعی تبدیل بشه و حتی از روش فیلم ساخته بشه. 
واقعا باید بابت اینمه بازیگرا با بازی در فرزند نفرین شده مخالفت کردن خدارو شکر کرد. 
در کل میتونم بگم به عنوان یک نمایشنامه ارزش خوندن رو داشت. 
        

          خب خب خب 
تا تقریبا وسطای کتاب اینجوری بودم که اوغ این دیگه چیه ؟ رولینگ خودشو مسخره کرده؟ ولی یه ذره که جلو تر رفتم جادوی  قدرتمند هری پاتر پرتم کرد توی کتاب و دیگه نتونستم زمین بزارمش   فکر کنم به این دلیل بود که من جلدای قبلو با قلم قدرتمند خانم رولینگ تجربه کرده بودم و شیفته این دنیا شده بودم وگرنه امکان نداشت این کتاب به تنهایی بتونه 4 امتیازو ازم بگیره  در کل خیلی لذت بردم با اینکه اصن کامل نبود نه از نظر نحوه نگارش داستان نه شخصیت کرکتر ها
پ ن : امیدوارم منظورمو درست منتقل کرده باشم
        

          مترجمی بدتر از ویدا اسلامیه تو دنیا وجود داشته؟
پاسخ روشنه! هرگز -_-
        

          اصلا در سطح بقیه کتاب های هری پاتر نیست فقط خوندم چون ادامه هری پاتر بود همین
        

          فقط برای ثبت در خوانده شده ها الان اضافه کردم،. یادش بخیر مجموعه هری پاتر رو در دوران نوجوانی خوندم و بشدت دوستش داشتم
        

          جدای از اینکه نمایشنامه بود و شاید برای کسایی که به رمان خوندن عادت دارن متفاوت بوده باشه...
اگه میخواست اینجوری ادامه پیدا کنه ای کاش اصلا نوشته نمی‌شد
نه فن فیکشن بود نه داستان اصلی
        

          هری پاتر و فرزند نفرین شده راجع به ۲۰ سال بعد از شکست ولدمورت هست که هر کدوم از نقشای اصلی و فرعی زندگی آرومی دارن، بدون نیاز برای جنگ.
عاشق دوستی آلبوس با اسکورپیوس شدم، و اینکه آلبوس هم خیلی شبیه باباشه هم خیلی متفاوت. 
بعد ۲۰ سال هنوز شوخی‌های همیشگی‌شون هست که آمیخته با مسئولیت‌های زندگی (که فقط شامل نجات دنیا نیست) دیده میشه
هم باهاش خندیدم و هم ناراحت شدم، حقیقتا امیدوارم از اینم فیلم بسازن.
        

          هری پاتر یک مجموعه از کتاب ها هست در مورد یک پسر من کل مجموعه کتاب را نخوانده ام ولی فیلم هایش را کامل دیدم دلیل خواندن این کتاب هم این بود که فیلمش ساخته نشده بود ولی از آنجا که همه بهم میگن هری پاتر را بخوان با فیلمش فرق دارد دارم می خوانم . جالبی این کتاب این بود که سدریک دیگوری که کلا داخل یک قسمت های کمی از داستان بود هم هست و واقعا از مرگ تنها نفری که خیلی ناراحت شدم همین سدریک بود اون اضافی نبود.
        

          با اینکه نمایش نامه بود و یه جاهایی که درمورد صحنه حرف میزد حس و حال و تصور ادمو بهم میزد بازم جالب بود و اطلاعات باحالی درمورد سرنوشت کارکتر ها و چیزایی دیگه ای مث زمان برگردون بهمون داد اما به قشنگی ۷ جلد قبلیش نبود 
        

          اینکه یه روز صبر کردم و بعد شروع کردم به خوندش فقط به این دلیل بود که خیلی می ترسیدم به خوبی داستان های قبلی نباشه. اما بالاخره نتونستم با این وسوسه که می تونم دوباره تو اون دنیای جادویی باشم و تمام اتفاقات و از قبل ندونم کنار بیام و شروع کردم به خوندنش. اولش به نظرم اومد نه نه نه نه. اصلا و ابدا. حتا یه جایی گذاشتمش کنار ولی فقط واسه چند دقیقه. آخه نمایشنامه بود و خیلی فرق داشت با اون همه جزییات شگفت انگیزی که بهشون عادت کرده بودیم. و اینکه داستان درباره ی هری، هرمیون،رون، جینی و حتا مالفوی نبود، درباره ی بچه هاشون بود. من تند تند می خوندم تا برسم به صفحه هایی که مربوط به دوستان کودکی خودم بود نه بچه هاشون اما از یه جایی به بعد میخکوب شدم. دنیای جادویی منو فراگرفت و دیگه نتونستم بذارمش زمین تا تموم شد.
من داستان های فانتزی و جادویی زیادی خوندم از بچگی تا حالا، اما بدون شک هری پاتر بیشترین تاثیر و روم گذاشته و دنیاش از تمام دنیاهای دیگه ای که داستان ها و قصه ها برام ساختن جادویی ترین و شگفت انگیز ترینه.
هر چیزی که بتونه لحظه ای اون حس ناب بودن در تمام سوراخ سنبه های هاگوارتز، قطارش، سکوی نه و سه چهارم، ارتش دامبلدور، شنیدن حرف های دامبلدور و حس کردن عشق ناب اسنیپ به لیلی رو زنده کنه ارزش خوندن و داره. تا ابد. تا همیشه.
فقط حیف که نشد از همه بشنویم، من خیلی منتظر دیدن هاگرید و لونا بودم ولی هیچ اثری نبود ازشون.
        

          بخش آخر کتاب هفتم رو یادتونه؟ که هری و الباقی با بچه هاشون تو ایستگاه قطار بودن.. جذابیت این کتاب برای من به اندازه ی جذابیت اون بخش آخر بود :))ا
        

          نمایش نامه خوبی بود ولی با این حال باز ایرادات خودش رو داشت
        

          دوسش داشتم ولی به نظر من جلد های قبلی قشنگ تر بود 🖤
        

          شاهکار
        

          با خوندنش خاطرات هر هشت قسمت برام زنده شد:)
داستان البوس پاتر و اسکورپیوس مالفوی...
دراکوی مهربون!!!... سه دوست قدیمی... و جینی که نمیدونم کجا بزارمش🥲😂