پیام کتاب رو دوست داشتم از پایانش هم راضی بودم ولی کمی کسل کننده بود و طولانی و از خوندنش خسته میشدم 
می‌تونست روند داستانی بهتری داشته باشه
از ترجمه اصلا راضی نبودم بعضی جاها اصلا نمیفهمیدم گوینده کیه و جمله خطاب به کیه
با شخصیتا هم ارتباط نگرفتم متاسفانه فقط خود سیرسه نظرمو جلب کرد
اگه دوست دارین با اساطیر و خدایان یونان آشنا بشین بخونینش اطلاعات خوبی میده 
        

          متن روانی داره که باعث میشه تا شما خسته نشین و مثل خیلی از افسانه های یونانی قلمش سخت نیست به نظر من که خیلی قشنگه
        

          سیرسه، دختری ست از دختران "هلیوس" (خدای خورشید) که برخلاف سایرین بهره ی چندانی از زیبایی و قدرت الهی نبرده و به همین خاطر، عزلت نشینی و گوشه گیری را به همنشینی با خدایان دیگر ترجیح می دهد
با این وجود و با گذشت سال ها، "سیرسه" ی گوشه گیر، عاشق ماهی گیری فانی و متزلزل می شود. نیروی این "عشق"، قدرت جادویی و نهفته ی سیرسه را بیدار می کند... جادویی که به واسطه اش، انسانی، خدا می شود، و الهه ای مبدل به هیولا می گردد
اینجاست که سیرسه برای ابدیت به جزیره ای متروکه تبعید می شود تا زندگی جدید و متفاوتی را تجربه کند
<img src="https://www.uplooder.net/img/image/47/8efb3a1f6870651b9c6dda93678f271a/1.jpeg
"/>
یه جایی قبلا خوندم که نوشته بود هدف "مدلین میلر" از نوشتن این کتاب و چندتایی کتاب در همین سبک این بوده که نسل جدید رو با اسطوره های یونانی آشنا کنه و دیگران رو ترغیب به خوندن این سبک از کتاب ها کنه. از امتیاز خوب کتاب و تعداد بالای خوانندگانِ مشتاقش میشه فهمید که خوشبختانه "میلر" در این زمینه موفق عمل کرده و انتخاب شدنش به عنوان بهترین کتاب "فانتزی" در سال گذشته هم مهر تاییدی بر همین مساله ست. حتی خود من هم بعد از خوندن کتاب به شدت تمایل پیدا کردم که کتاب های ایلیاد و ادیسه رو مطالعه کنم
^^

اما در مورد خود کتاب و داستانش، میشه گفت نسبتا کتاب پر ماجرایی بود. تقریبا هر صد صفحه یک بار اتفاق تازه ای پیش می اومد و جریان داستان تغییر میکرد. با این حال کتاب جذابی نبود، حتی هیجان انگیز هم نبود، یک سری ماجرا بود که پشت سر هم اتفاق می افتادن و وقتی یکی تموم می شد، یکی دیگه شروع می شد. یه جورایی مثل رانندگی تو یه جاده ی صاف و مستقیم بود که هر از گاهی ظاهر شدن یه درخت یا مثلا یه تابلوی تبلیغاتی جلب توجه می کنه و بعد دوباره جاده ی خالی 
-_-
نمی دونم اشکال از شخصیت پردازی بود یا ترجمه، چون من تقریبا هیچ حسی از کتاب نگرفتم، نه خوب بود نه بد. حتی خدایان و قدرت های الهی شون هم به نظر معمولی و پیش پا افتاده می اومدن... یعنی انقدری که ظاهر شخصیت ها و خوش قیافه و خوش هیکل بودنشون برای نویسنده مهم بود یه ذره هم مثلا قدرت الهی و ذاتشون اهمیتی نداشت 
:)))

ترجمه ی کتاب متاسفانه ترجمه ی ضعیفی بود. قسمت هایی از ترجمه به قدری اشکال داشت و نامفهوم بود که بدون مقایسه با نسخه اصلی هم می شد فهمید که یه جای کار اشکال داره
توصیه م برای اونایی که می خوان کتاب رو بخونن اینه که یا صبر کنید ترجمه ی بهتری از کتاب بیرون بیاد(که بعید می دونم این اتفاق بیوفته) یا اینکه نسخه ی زبان اصلی رو بخونید
---
با ارفاق 3 امتیاز می دم
        

          《هو الحق》
من طرفدار داستان‌های اساطیری نیستم، اما سیرسه رو دوست داشتم.
پنجمین همخوانی باشگاه کتابخوانی نور
        

          وقتی این کتابو تموم کردم فکر کردم چیز خاصی به دانسته هام در مورد اساطیر اضافه نکرده ولی چند تا کتاب بعدی که خوندم و داخلشون به داستان هایی از اساطیر اشاره شده بود تازه فهمیدم تمام اون داستانارو به طور خلاصه تو این کتاب خونده بودم
        

          نصفه ولش کردم متاسفانه...
        

          کتاب یازدهم سال 1402
سیرسه دختر هلیوس که بخاطر جادوگری مجازات میشه و به ایایا تبعید میشه و در جزیره ساکن میشه و اتفاق هایی در جزیره رخ میده...
داستان جالبی داشت و منو مجذوب خودش کرد با اینکه هر پنجاه یا صد صفحه‌ اتفاق های جدیدی می افتاد ولی بعضی جاها کسل کننده میشد و میخواستی کتابو ول کنی ولی هی ادامه می‌دادی تا ببینی عاقبت سیرسه چی میشه سیرسه رو خیلی دوسش داشتم  هی داستان ادامه میدادم تا ببینم سرنوشتش چی میشه  با خواندن این کتاب وسوسه شدم بقیه داستان های اساطیری رو بخونم مخصوصا داستان اودیسه رو تازه شخصیت های زیادی داشت که هر کدوم جایی از داستان وارد میشدن و اصلا سردرگمت نمی‌کرد بلکه داستان جذاب تر هم میشد
بریم سراغ ترجمه و ویراستاری  با اینکه یکمی مشکل داشت ولی ایکاش بیشتر توجه میکردن  مترجم و ویراستار باید  دام های رو که ممکنه فرد در ترجمه از زبان مبدا  داخلشون گیر کنه رو بشناسه و طرف اونا نره و اونا رو با کلمه راحتری جایگزین کنه