در یه کشور خیالی که سال‌هاست درگیر جنگ داخلی بین گروه‌های مختلف و مخالفین دولته، رئیس دولت تونسته رهبر یکی از گروه‌های انقلابی رو دستگیر کنه. اما معلوم می‌شه این آدم بین روستایی‌ها و بعضی مردم تبدیل به یه قدیس شده و خدا (یا پسر خدا) می‌دوننش؛ حتی معجزاتی ازش دیده شده! داستان حول دستگیری این فرد و تلاش اطرافیان رئیس دولت برای انصراف از مجازات اون می‌گذره. این وسط پای کلی پول هم وسط کشیده می‌شه! و تا آخر نمایش‌نامه درگیر این هستیم که بالاخره تصمیم چی می‌شه و هر شخصیت چه رویکردی به ماجرا داره.
‌یکی از دیالوگ‌های مورد علاقه‌م این بود:
‌
امیلی: هنری، تو که یک فیلسوف شیفته حقیقتی، بگو ببینم اگر نسل دیگری وجود داشت که می‌توانستی به آن بپیوندی، با کمال میل از نسل بشر کناره‌گیری نمی‌کردی؟
هنری: اوه، البته. اما از کجا مطمئن باشیم که آن از این یکی بهتر است؟
        

          سلام
نمایشنامه سرود رستاخیز اثر آرتور میلر که با نقاب مسیح و عروجش می‌خواهد بخشی از جامعه را به رخ مردم بکشد، رمانی که با عدم تحمل دختری شروع می‌شود و با زیبایی پایان می‌یابد.
هر شخص در این نمایشنامه به خوبی در جایگاه خود قرار گرفته‌ است، جایگاهی که هر کدام نماینده فرقه و گروهی از افراد جامعه هستند؛ افراد منفعت طلب، افراد سودجو، افراد سهل گذرا و افراد مداخله‌گر در صحنه‌ای به خصوص، همه به بیانی شیوا با یکدیگر در تعامل‌اند.
شخصی که در قالب مسیح رمان قرار دارد همانند منتقد سرسختی در برابر سودجویان می‌ایستد در حالی که از پایان خود آگاهی ندارد، افرادی که برای محل زندگی‌اشان، جز سود خودشان چیزی نمی‌خواهند و افرادی که کمر بر میانجیگری میان این دو می‌گذارند در نهایت داستان فردی را در بهت و پوچی رها می‌کنند که نشان‌دهنده آینده جامعه‌‌ی خود فرد است، داستان ، داستانی‌ است که می‌تواند تقابل گروه‌های مختلف یک جامعه را به خوبی نشان دهد.
        

          اگر مسیح در دنیای امروز ظهور می کرد چه اتفاقی می افتاد ؟
پشت جلد کتاب ادعا شده که این نمایشنامه پاسخی به این سوال است . من هم به همین خاطر خواندمش.
 آن طور که فکر می کردم نبود. مسیحی که تصویر شده مردی ست که رابطه خیلی خوبی با تمام زن ها دارد ! و  آدمی ست که حتی معلوم نیست مقدس است یا نه و قدرت های عجیب مسخره ای دارد .
یکم مسیح کج و کوله ای ست.! 
کلا توی بعضی نمایشنامه ها منطقی بودنِ سیر حوادث و روابط علی و معلولی، قربانی جذابیت های نمایشی می شوند و این برای من که زیادی به روابط داستان گیر می دهم اصلا قابل قبول نیست.
پایان هم مثلا باز بود و دوستش نداشتم .
در مجموع اصلا ارتباط نگرفتم .
        

          جمله ای عجیب در این نمایشنامه من را به وجد می آورد : (مردم حاضرند جانشان را بدهند که یک نفر این‌طرف آسمان دردشان را لمس کند و به آن‌ها اهمیت بدهد!) 
اما همین مردم که حاضرند جانشان را برای یک شخص تسلی بخش بدهند روزی حاضر به صلیب کشیده شدنش خواهند شد  . 
به راستی انسان موجود عجیب و البته تهدید امیزی است.
این مردم جان بر کف همان به طاهر انسان هایی هستند که برای منافعشان در مقابل خدا می ایستند 
اکنون به کدام استعاره باید استناد کرد ؟ انسان موجودی تهدید کننده یا جان بر کف؟!
        

          من در نمایشنامه تخصصی ندارم. اما داستانش را دوست داشتم. شخصیت «پسر خدا» را معرکه خلق کرده بود. داستان با شیب آرام صعود می‌کرد. کم‌کم گره‌ها باز می‌شد. گره پشت گره می‌افتاد. و دقیقا صحنه‌ی آخر اوج فوق‌العاده داستان بود. خیلی دوستش داشتم. اما به نظرم اجرایش در هر کشوری کمی سخت باشد. چون حاکمان کشور به خودشان می‌بینند و به احتمال زیاد تهدید علیه امنیت ملی به حساب می‌آوردند. از طرفی توی ایران ملاحظات شرعی هم به آن اضافه می‌شود. البته این بخش را می‌شود با ویرایش دیالوگ‌ها حل کرد. ولی به نظرم دیدنش حسابی دل‌چسب باشد. اگر رمان بود، حداقل ۲۰۰ صفحه‌ می‌شد.
        

          نمايشنامه،
 ظهور حضرت مسیح رو در جهان مدرن در کشوری خیالی به تصویر کشیده و میخواد نشون بده اگر مسیح در همین عصر ظهور میکرد چه اتفاقاتی می افتاد!!!
نمیدونم چرا هر زمان که نمايشنامه ای دستم میاد ،باید صاف و کوبنده بزنه توی برجکم🚀
حیف پول نیست؟؟حیف اون درخت و کاغذ و...چطور؟؟؟💀
اول✔  مسیحِ آقای میلر چهره مقدسی نداره عاشق زنهاست و دوست دختر هم داره😕دائما هم اسمش رو عوض میکنه تازه همه همراهانش آدم های معتادین که به تازگی ترک کردند🙄(البته از نظر غربیا همین که آدم های مورد ظلم رو شفا میده و برای کوچه و بازار موعظه میکنه و کاری به چیزهای دیگه نداره خود تقدسه دیگه)
دوم ✔✔جدا حالم از اغواهای زنانه ای که دو سوته مشکل رو حل میکنند بهم میخوره😐 (یکم فکر کن شاید راه حل بهتری بنظرت رسید خب)،
 صحبت های مشمئز کننده ای که یادت میندازه حالا اینکه کتاب چاپ شده، هیچی!!
اما یکی توی ایران بخواد این اثر  ، روی صحنه بره دقیقا چقدرش رو باید سانسور کنه(البته اگه نظارت در تئاتر مثل چاپ کتاب باشه که هیچی)😶
سوم✔✔✔ نویسنده در جای جای کتاب  خودش رو کشت بس که از خوبیای داشته و نداشته آمریکا دم زد 🥱مثلا میگفت کاش ما مثل آمریکا دموکراسی داشتیم کاش فلان سیستم رو داشتیم اصلا مگه ما آمریکایم و...،
کنجکاو شدم جستجو کردم دیدم عه نویسنده آمریکایه(حلالت باشه اسطوره)😎
اما با تمام این انتقادات درون مایه این نمایشنامه، تصویر ذهنی که نویسندگان و شاید حتی عامه افرادِ غرب دارند تا حدی نشون داده میشه!!
        

          دنیای سرمایه‌داری (دنیای امروز) چگونه با مسیح مواجه خواهد شد؟ «آوای رستاخیز» نمایش‌نامه‌ای است که پاسخی به این پرسش را برای‌مان به صحنه می‌آورد.
در یک کشور دیکتاتوری که ژنرالی ریاست دولت را برعهده دارد، فردی پیدا می‌شود که گفته می‌شود مسیح است. خود این مسیح جایی صحبت نمی‌کند. ما فقط از زبان مخالفان و طرفدارانش درباره او چیزهایی متوجه می‌شویم و در آخر هم نمی‌شود گفت  آن فرد بی‌گمان مسیح هست یا نیست.
این مسیح در جامعه چه می‌کند و حکومت در قبال او چه باید بکند؟ طرفدارانی به گردش جمع می‌شوند و آشوب‌هایی به پا می‌کنند. حکومت او را دستگیر می‌کند و قصد مجازات او را دارند. در این میان برای این حکومت ورشکسته پیشنهاد خوبی می‌رسد و شبکه‌های خبری مهم حق پخش این مراسم را به بهای گزافی می‌خرند و ماجرا ادامه می‌یابد.
مسیح چگونه می‌تواند جامعه را نجات دهد؟ کار درست چیست؟

در یک نگاه کلان‌تر، به این فکر می‌کردم که سرمایه‌داری با امر دینی چه می‌کند؟ در مجموع در حد «مرگ فروشنده» و «همه پسران من» نبود اما خوشخوان، خوب و خواندنی بود.