غزلیات  سعدی  مشهورتر از آن  است  که  به  سخنی  دیگر نیاز باشد. گرچه  وسعت  نظر و عمق  مشرب  و توان  تصویرپردازی های  مولوی  جای  دیگر نشیند و شعر حافظ  خود مجموعه ای  از همان  وسعت  و عمق  و زبان آوری های  بدیع  است . اما ظرافتکاری های  سعدی  در زبان  و نازک  کاری هایش  در عالم  خیال  هنوز نظیری  نمی شناسد. کم تر فارسی زبانی  است  که  غزلی  از او به  یاد نداشته  باشد و گاه گاه  سینه  را به  زمزمة  بیتی  از او از هرچه  غم  عالم  که  هست  نزداید. به  همین  جهت  و بسیاری  جهات  دیگر است  که  دیوان  غزلیات  سعدی  نیز همچون  دیوان  حافظ  همدم  سفر و حضرِ ما بوده  است .