این کتاب رو امروز برگشتنی از فرودگاه تموم کردم، چندتا نکته راجع به این کتاب حائز اهمیته:
۱- کتاب راجع به خود نویسندگی و نوشتن هست و از سوژه و بعضی مسائل فنی شروع میشه، تا فرآیند چاپ، قلم نویسنده، دست نویسنده، میزکارش و ...
۲- کتاب با حوصله نوشته شده است و توضیحات مفصل است، بنابراین اگر خواستید کتاب رو شروع کنید ، تندخوانی کنید، خاطرتون جمع توضیحاتی از قلم نمی افته...
۳-برای کسانی که می خواهند بنویسند، مستحب موکد است
۴- متن کتاب خوش خوان و بسیار روان است
۵- مصاحبه ها و نقل قول ها از نویسندگان مختلف فراوان هست و محل استناد است.
یاعلی
        

          ساعات خوبی را با این کتاب سپری کردم. از نوشتن و نویسنده و دغدغه های وی گفت و مثالهای فراوان آورد. با قلمی شیوا و روان و با ادبیاتی بسیار مهرانگیز و وزین. هم کتابهای خوبی در پاورقیها و اشارات داخل متن برای مطالعه یافتم و هم مشتاق شدم کتابها و مقالات دیگر آقای احمد اخوت را در آینده مطالعه کنم
        

          چقدر این کتاب رو دوست داشتم و چقدر من رو برد به سال‌هایی که گاهی از کارم می‌نوشتم و چقدر برای نوشتن ذوق و شوق داشتم و حالا شدم فقط فردی که بچه‌ها رو تشویق می‌کنم و ازشون می‌خوام اگر استعدادش رو دارند نگذارند کسی یا چیزی این انگیزه رو ازشون بگیره و مدام نویسندگی را مثل یک مهارت تقویت کنند.
این کتاب هم مثل کتاب تا روشنایی بنویس از آقای اخوت برای من تداعی کننده روزهای خوب و پیدایش حسی فرح‌بخش و تازگی بود. البته کتاب ای نامه و تفنگ چخوف هنوز مونده و برای خوندن اون‌ها هم کلی مشتاقم... در این کتاب از نویسنده‌ها و تجارب و عادت‌های آن صحبت شده که به نظرم خیلی جالب بودند.
فصل‌هایی از کتاب:
خود نوشتن که شامل مصاحبه‌ای بسیار عالی از مارکزه
سنگ سنگ است
گذاشتن قلم بر کاغذ، اما نه هرقلم و نه هر کاغذ
صحنه‌های نوشتن
زمان امضای نوشته
حذف‌ها و نانوشته‌ها
جایی که می‌نویسم
میز تحریر من
نوشتن در ذهن
نوشتن در راه
دست‌های نویسنده
کتابچه‌ی نویسنده
افق‌های نویسنده
سطل کاغذهای باطله نویسنده
برای تکه‌ای نان
در ستایش تکثیر
اضطراب انتشار
به اسم دیگری
حاشیه نویسی
بازده نزولی متن
پسامرگی
        

          کتابی در مورد نوشتن نه آموزش تکنیک ها بلکه خود نوشتن و بیشتر دغدغه های نویسندگان. 
        

          من واقعا هم کلی از این کتاب یادگرقتم و هم کلی از صحبت هاش لذت بردم.