یادداشت سمی

        چقدر این کتاب رو دوست داشتم و چقدر من رو برد به سال‌هایی که گاهی از کارم می‌نوشتم و چقدر برای نوشتن ذوق و شوق داشتم و حالا شدم فقط فردی که بچه‌ها رو تشویق می‌کنم و ازشون می‌خوام اگر استعدادش رو دارند نگذارند کسی یا چیزی این انگیزه رو ازشون بگیره و مدام نویسندگی را مثل یک مهارت تقویت کنند.
این کتاب هم مثل کتاب تا روشنایی بنویس از آقای اخوت برای من تداعی کننده روزهای خوب و پیدایش حسی فرح‌بخش و تازگی بود. البته کتاب ای نامه و تفنگ چخوف هنوز مونده و برای خوندن اون‌ها هم کلی مشتاقم... در این کتاب از نویسنده‌ها و تجارب و عادت‌های آن صحبت شده که به نظرم خیلی جالب بودند.
فصل‌هایی از کتاب:
خود نوشتن که شامل مصاحبه‌ای بسیار عالی از مارکزه
سنگ سنگ است
گذاشتن قلم بر کاغذ، اما نه هرقلم و نه هر کاغذ
صحنه‌های نوشتن
زمان امضای نوشته
حذف‌ها و نانوشته‌ها
جایی که می‌نویسم
میز تحریر من
نوشتن در ذهن
نوشتن در راه
دست‌های نویسنده
کتابچه‌ی نویسنده
افق‌های نویسنده
سطل کاغذهای باطله نویسنده
برای تکه‌ای نان
در ستایش تکثیر
اضطراب انتشار
به اسم دیگری
حاشیه نویسی
بازده نزولی متن
پسامرگی