اتسوکو، یک زن میانسال ژاپنی که سال‌ها پیش به انگلستان مهاجرت کرده، در مدتی که دخترش نیکی به دیدنش آمده، خاطراتش رو از گذشته و زندگی در ناگازاکی مرور می‌کنه...
علی‌رغم خواندنی بودنش، سوال‌های بسیاری رو بی‌جواب می‌گذاره و هیچ توضیحی در موردشون نمیده؛ دوست داشتم طولانی‌تر بود و مفصل‌تر. اما شخصیت‌پردازی اوگاتاجان و رابطه‌ش با عروس‌ش رو خیلی دوست داشتم و از خوندنش لذت بردم.
+ تجربه نشان داده همه ایشی‌گورو پسند نیستند، اگر شما هستید حتما بخونیدش :)
++ چند نفر از ترجمه شکایت کردن... من ترجمه‌ی امیر امجد از انتشارات نیلا رو خوندم که بسیار خوب و روان بود و موفق شده بود روح ژاپنی اثر رو حفظ کنه (می دونم اصل کتاب به انگلیسی نوشته شده و ایشی گورو هم از بچگی انگلستان بوده، اما نثر کتاب و فضای کلی کتاب کاملا ژاپنی بود). 
          

            به ریویوی ستاره و آرزو مراجعه کنید. با تشکر.
<a href="https://www.goodreads.com/review/show/2092094421?book_show_action=false&from_review_page=1">ستاره</a>
<a href="https://www.goodreads.com/review/show/764636650?book_show_action=false&from_review_page=1">آرزو</a>
          

            چهار زن توی این داستان بودند و هستند و خواهند ماند.
وقتی کتاب رو شروع کردم حس میکردم خیلی اتفاقی وارد زندگی «اتسوکو» شدم و یه گوشه نشستم تا برام از زندگی بگه.
و ما باهم خیلی جاها رفتی و خیلی چیزها دیدیم؛
از کلبه‌ی چوبی «ماریکو و ساچیکو» و گربه‌های «ماریکو» و اون رودخانه‌ی خطرناک، دیدن کردیم. حرف‌های «اوگاتاجان» رو شنیدیم و تاسف خوردیم که چرا «جیرو» انقدر نفهمه!؟ برای زندگی «ساچیکو و ماریکو» حرص خوردیم و استرس کشیدیم و سعی کردیم بفهمیم این مادر از زندگی چی میخواد ولی نتونستیم. و در آخر هم باهم و دختران «اتسوکو» رفتیم بیرون شهر لندن خانه‌ای خریدیم تا زندگی کنیم و بگذاریم اتفاقات پیش‌بیاد و بفهمیم که چجوری باید به اتفاقت واکنش نشون بدیم. چون حتی سکوت کردن درباره‌ی اتفاقی که افتاده خودش یک واکنش هست.
          

            "همه ی زنا رو این طوری شست و شوی مغزی می دن. فکر می کنن زندگی یعنی ازدواج کردن و یه دوجین بچّه پس انداختن."
همچنان نگاهش می کردم. گفتم: "ولی آخرش نیکی، خوب که نیگا کنی خبر دیگه ای هم نیس."

همین.