یادداشت‌های زهرا حق شناس (12)

            این کتاب در کنار دو کتاب دیگری که امسال از ادبیات روسیه خواندم، تجربه های جالب و متفاوتی از خواندن، بودن
به علاوه، ساختار نمایشنامه خیلی برام جالب بود ... شخصیت ها و کنایه ی عمیقی که داستان داشت به طور جالبی کنار هم آورده شده بودند.
          

            دومین اثری که از داستایفسکی خوندم، بر خلاف اثر اول ( شب های روشن ) داستان خیلی زود با خودش همراهم کرد، با وجود غمی که طول داستان جریان داشت هیچوقت کسل کننده نشد. 
          

            روند داستان بسیار کند و پر از جزئیات بود، خیلی بیشتر از حدی که انتظار داشتم خوندنش طول کشید، داستان نقطه عطف خاصی نداشت و گاهی اوقات یکنواختی باعث می‌شد حواست پرت بشه
          

            اگر محفلی با هدفی مشخص دارید این کتاب می‌تونه خیلی کمک کننده باشه؛)
گاهی برای اعضای محافل خوبه که به خودمون بیایم و نقص ها و مشکلاتمون رو برطرف کنیم، تا نقص ها و مشکلات جمعمون برطرف بشه
          

            داستان خیلی زود تورو درگیر خودش می‌کنه و عمیقا غمش رو حس می‌کنی، حین خوندنش دائما به بچه های اوتیسم فکر می‌کردم .. دنیا از دید بعضیا خیلی متفاوت تر از چیزیه که ما می‌بینیم
          

            داستان عمیق و غم انگیز
جمله ی آخر کتاب از اون دسته جملاته که یک بار می‌خونی ولی مدت ها بهش فکر می‌کنی
          

            داستان غیرمنتظره و جالب، به شکل هنرمندانه ای جریان فکری کمونیسم رو به تصویر کشیده بود. این هنرمندانه بودن باعث می‌شد مغز آدم عمیقا تو فضای انقلاب روسیه قرار بگیره
          

            برای شروع مطالعات فرهنگی و نظام دادن به افکار کتاب خیلی خوبی بود، برای فهم بهتر این کتاب کمی پیشینه جامعه شناسی در حد کتاب های دبیرستان کافیه، تجمع خیلی خوبی از تفاوت های فرهنگی، نقص های امروز، پاسخ بعضی شبهات و ... در یک کتاب با قلم شیوای آقای یامین پور
          

            کتاب خوب و قابل تاملی بود اما غالبا به مبانی نظری اشاره داشت.