کتاب با ادبیات مردم تنگسیر در دوره احمدشاه روایت می‌شد این مسئله در ابتدا کمی خواندن را مشکل می‌کرد اما رفته رفته تبدیل شد به یکی از نقاط قوت داستان.
قهرمان داستان محمد، مثل اکثر کتاب های چوبک قربانی تباهی و رکود جامعه شده اما نقطه عطف داستان آنجاست که شخصیت اصلی برخلاف باور های دینی درونی اش خود به انتقام از جامعه بلند می‌شود.
در کل تجربه ی متفاوت و لذت بخشی از رمان ایرانی بود.
      

        کتاب را در سفر اربعین خواندم
می شود با هر جمله ش ده عمود فکر کرد و هزاران مصداق از زندگی روزمره نوشت ..
والعصر، ان الانسان لفی خسر  
      

        داستان کشش خوبی داشت، آغاز جالب اما پایان بندی ناقص و تقریبا باز، نسبت به داستان های ایرانی که در این فضا نوشته شده نسبتا متوسط بود، ولی برای اوقات فراغت داستان سالمی بود که ارزش یک بار خواندن دارد.
      

        نمایشنامه ای باشکوه از روند سرخورده شدن اکثر زنان جهان 

اوایل خواندن بخاطر واضح بودن داستان احتمالا بنظر کمی زیاده روی می آید ولی با لحظه ای تامل می‌شود فهمید چگونه زنان مختلف به همین شیوه در برهه های گوناگون تاریخی حتی همین امروز تنها «عروسک» اند.
ابتدا عروسکِ پدر که هیچ نظری از خودشان بروز نمی‌دهند
بعد عروسکِ بی زبان همسر که همه بر خامی و سادگی اش اتفاق نظر دارند.
به عنوان تجربه ی اول از آثار ایبسن، بی نظیر بود.
      

        یک روایت ساده، تاریک و تلخ از مرگ.
مرگی که به راستی پایان بود ... در طول داستان به پیرمرد ها و پیرزن هایی که میشناسم فکر کردم، به اینکه گاها چقدر در مرگ حل شدند.
مرگ در داستان تولستوی دقیقا نقطه ی پایان بود، برخلاف باور عموم ما با مرگ همه چیز در زندگی ایوان ایلیچ تمام شد.
یک زندگی ساده که در مسیر خوب و مناسب بنظر می رسید ولی نزدیک مرگ واقعیتی فلاکت بار و چرک داشت.
می شود گاها که از حرکت می افتیم به این کتاب برگردیم و ترس همچین تمام شدنی حرکت را برایمان معنی دار کند.
      

        این کتاب در کنار دو کتاب دیگری که امسال از ادبیات روسیه خواندم، تجربه های جالب و متفاوتی از خواندن، بودن
به علاوه، ساختار نمایشنامه خیلی برام جالب بود ... شخصیت ها و کنایه ی عمیقی که داستان داشت به طور جالبی کنار هم آورده شده بودند.
      

        دومین اثری که از داستایفسکی خوندم، بر خلاف اثر اول ( شب های روشن ) داستان خیلی زود با خودش همراهم کرد، با وجود غمی که طول داستان جریان داشت هیچوقت کسل کننده نشد. 
      

        روند داستان بسیار کند و پر از جزئیات بود، خیلی بیشتر از حدی که انتظار داشتم خوندنش طول کشید، داستان نقطه عطف خاصی نداشت و گاهی اوقات یکنواختی باعث می‌شد حواست پرت بشه
      

        اگر محفلی با هدفی مشخص دارید این کتاب می‌تونه خیلی کمک کننده باشه؛)
گاهی برای اعضای محافل خوبه که به خودمون بیایم و نقص ها و مشکلاتمون رو برطرف کنیم، تا نقص ها و مشکلات جمعمون برطرف بشه
      

        داستان خیلی زود تورو درگیر خودش می‌کنه و عمیقا غمش رو حس می‌کنی، حین خوندنش دائما به بچه های اوتیسم فکر می‌کردم .. دنیا از دید بعضیا خیلی متفاوت تر از چیزیه که ما می‌بینیم
      

        خیلی وقته که بار ها به این کتاب برخوردم و گفتم یه روزی می‌خونمش، امروز کمالگرایی برای داشتن نسخه فیزیکشو کنار گذاشتم و نسخه الکترونیکیشو خوندم.
پر از جملاتیه که عمیقا باید بهشون فکر کنی
بعضیاشون خیلی درست و قشنگن و شنیدنشون می‌تونه کل چیزی باشه که برای یه هفته احتیاج داری ...
بعضیا هم کلیشه ای تر و بعضاً نادرستن
مثلا حقیقت اینه که خوشحالی و حال خوب ما، مهم ترین چیز دنیا نیست و اولویت ها بر اساس درستی و نادرستی تغییر می‌کنن؛)
ولی از اونجایی که فقط ده دقیقه وقتم رو گرفت واقعا خوندنش می‌ارزید؛)
      

        داستان عمیق و غم انگیز
جمله ی آخر کتاب از اون دسته جملاته که یک بار می‌خونی ولی مدت ها بهش فکر می‌کنی
      

        داستان غیرمنتظره و جالب، به شکل هنرمندانه ای جریان فکری کمونیسم رو به تصویر کشیده بود. این هنرمندانه بودن باعث می‌شد مغز آدم عمیقا تو فضای انقلاب روسیه قرار بگیره
      

        برای شروع مطالعات فرهنگی و نظام دادن به افکار کتاب خیلی خوبی بود، برای فهم بهتر این کتاب کمی پیشینه جامعه شناسی در حد کتاب های دبیرستان کافیه، تجمع خیلی خوبی از تفاوت های فرهنگی، نقص های امروز، پاسخ بعضی شبهات و ... در یک کتاب با قلم شیوای آقای یامین پور
      

        کتاب خوب و قابل تاملی بود اما غالبا به مبانی نظری اشاره داشت.