یادداشت سعید
1403/1/3
3.8
111
(0/1000)
نظرات
1403/1/3
نصفه رهاش کردم و مابقی کتابهاش رو هم از لیست کتابهایی که باید بخونم حذف کردم. قبلش از به رو هم خونده بودم که دوست نداشتم. و من او که نسبتا دوست داشتم.
2
0
1403/1/3
به هر حالی اونقدر ضعیف و بدون تعلیق بود که قیدار و بیوتن و کلا اسم امیرخانی لا اقل تا مدتی از لیست کتابهام خط خورد. به هوای من او اومده بودم سراغش. @Saberr1364
0
1403/1/4
این دقیقا اولین کتاب امیرخانی بود که من خوندم. اونم توی سن 13 سالگی! یک کم عجیب بود برام.
0
1403/1/4
اولین کتاب آقای امیرخانیه ولی بنظرم خیلی خوبه. من این کتاب رو در کنار بیوتن ، به تمامی کتاب هاشون ترجیح می دهم، حتی به قیدار .
1
1403/1/4
من با داستان‌سیستان امیرخانی رو شناختم. بعدش همه‌ی کتابهاش رو بلعیدم. از ارمیا تا رهش و من‌او و نیم‌دانگ و قیدار و بقیه.
1
1403/1/6
همون طور که بقیه اشاره کردن این اولین اثر به چاپ رسیده از امیرخانیه و به گفته‌ی خودش «ارمیا» حاصل جهل اینه که دیگه هیچ رمانی در زمینه‌ی جنگ وجود نداره ولی خب بعدها خودش فهمیده که اون دوران یه سری رمان ها بوده ولی خودش نمیشناخته. اثر عجیبیه و من هیچ وقت روایت بی‌نقصش رو از روز چهاردهم خرداد ۶۸ فراموش نمی‌کنم. برای منی که چهاردهم خرداد رو ندیدم... میشه این طور گفت که این رمان برای شروع در نوجوانی مناسب تره و بین اونها محبوب تر. باز هم این مسئله امری سلیقه‌ایه و ممکنه فردی این کتاب رو برای شروع دوست داشته باشه یا خیر.
2
1403/5/7
من نوجوان بودم ارمیا رو خودنم و واقعا دوستش داشتم... خیلی خیلی زیاد. دوسال بعدش هم بیوتن رو خوندم و اونم برام فوق‌العاده بود. به نظرم ارمیا برای یه سِنایی هنوز می‌تونه انتخاب خیلی خوبی باشه...
1
سعید
1403/1/3
0