من این کتاب رو وقتی نوجوان بودم خوندم و میشه گفت داستان هاش  تاثیر گذاره و آدم رو به تفکر بیشتری راجب زندگی و مسیر پیش روش وادار می‌کنه. به نظرم خوندن این کتاب برای همه مناسب هست. 
        

          کتاب جالبی بود. اما این که تعداد شخصیت های داستان زیاد بود داستان افراد زیادی رو هم زمان روایت می‌کرد گاهی برای خواننده گیج کننده می‌شد. همچنین رمان ریتم خیلی آرومی داشت و فقط انتهای داستان یکم هیجان و فراز فرود داشت.‌ در هر حال یک بار خوندنش خوبه.
        

          اولین مواجهه‌ی من با کتاب آدمخواران در پی علاقه برای خواندن کتاب لاشه‌ی لطیف آمد که دوست خوبی از این چنل پیشنهاد داد که اگر به دنبال ورژن طولانی‌تر و ناراحت کننده‌تری از آدمخواران هستی میتوانی آن کتاب را هم بخوانی. من هم که یک نیروی محرک درونی، همیشه سوقم میدهد به هرکتابی که در دلش رنج و غم و خشم زیادی نهفته است. ژان تولی از معدود نویسندگانیست که کتاب‌هایش را بدون هیچ زحمتی می‌خوانم و همیشه از ایده‌هایی که در ذهن این نویسنده جرقه میزند و دست به قلم میشود، لذت میبرم. من احساس میکنم ژان تولی به خوبی قسمت ناراحت‌کننده و تلخ این جهان را میبیند و بازگو میکند و مانعی نمیبیند که اوقات مخاطبش را تلخ کند، چون به هرحال زندگی همین است! داستان آدمخواران یا Eat him if you like  داستان واقعی سرگذشت آلن دومونی، جوان متعلق به قرن نوزدهم فرانسه است که در روستایی در جنوب غربی فرانسه زیست میکرد و از خرده‌مالکان آنجا بود. طبق روایت‌ها مردی بوده که به همه کمک می‌کرده و با وجود ثروتمند بودن تصمیم میگیره قرعه‌ی خوب یک انسان فقیر رو نخره و با قرعه‌ای که به نام خودش افتاده به جنگ در مقابل پروسی‌ها برود. گاهی اوقات فکر میکنم اگر آلن پایش به جنگ می‌رسید و در آنجا میمرد چقدر خوشحال‌تر بود! حالا شاید از خودتان بپرسید پس اگر در جنگ نکرد و داستان، داستان جنگ نیست پس چگونه مرده؟ که بدین صورت من شمارا به خواندن این کتاب در یک نشست دعوت میکنم. فقط هشدار میدهم که خواندن این کتاب چیزی را در درون آدم به حرکت وامیدارد و بسیار می‌رنجاند. شاید در بین پاراگراف‌ها نیاز به تنفس داشته باشید تا بروید آبی بخورید یا هوایی استشمام کنید و بعد دوباره ادامه دهید.
        

          کتاب گرم و نرم تو چیه؟ ‌
توی آلوده‌‌ترین روزهای تهران با یه نیمچه سرماخوردگی و یکم منقبض (!؟) بودن از کتاب قبلی، فهمیدم نیاز به یه کتاب گرم و نرم دارم! یه کتاب مثل فیلم‌های کریسمسی؛ «تنها در خانه». دلم می‌خواست تو طول مدت خوندن کتاب هیچ استرسی نداشته باشم، مطمئن باشم قراره همه زنده بمونن، همه به هم برسن و آخرش با یه جشن داستان تموم بشه. تجربه نوشیدن یه هات چاکلت گرم و غلیظ از تو یه ماگ قرمز و گنده. 
یکم پیدا کردن کتابی که هم تمام ویژگی‌هایی که گفتم رو داشته باشه و‌ هم کتاب «خوبی» باشه سخته. اما خوشبختانه یکم لابه‌لای کتاب‌هام رو گشتم و اسمش چشمم رو گرفت؛ #سه_نفر_در_برف و اینجوری شد که من گرم و نرم‌‌ترین کتابِ کتابخونه‌ام رو تو اولین روز برفی تهران شروع کردم.
حالا از کتاب بگم، داستان خیلی بامزه بود، توصیفات انقدر دقیق بودن که تمام کتاب مثل یک فیلم روایت می‌شد. داستان در مورد کارخونه‌دار ثروتمندیه که تصمیم می‌گیره یه مسابقه برگزار کنه و برنده قراره یه سفر تفریحی بره! اما کارخونه‌دار عجیب‌ ما اخلاق‌های جالبی هم داره. مثلا ممکنه یهو هوس کنه خودش توی مسابقه خودش شرکت کنه و…
کتاب رو پیشنهاد می‌کنم؟ معلومه! اگه بی‌حوصله هستید، تحمل جدایی و مرگ و خون رو ندارید و دلتون یه مرخصی دویست صفحه‌ای از زندگی می‌خواد، برید سراغش.
        

          من توی دوران دبیرستان با فلسفه آشنایی داشتم اما این کتاب اینقدر روان و جذاب داستان فلاسفه رو توضیح داده بود که بیشتر تمایل پیدا می‌کنی راجب فلسفه مطالعه کنی در ضمن فصل های آخرشم واقعا جالب و هیجان انگیز بود.
        

          بسم الله

داستانی از شخصیت های متفاوت و متضاد که هنگام خوندن قرار است حسابی واکنش نشون بدین و حرص بخورین و گاهی از کوره در بروید برای اینهمه خودخواهی و بی پروایی و...
و البته در نهایت دچار غمی میشوید  که شما را به دنبال ریشه تمام رفتار ها و اشتباهات  تک تک افراد داستان میفرستد و به دنبال آن به کشف اشتباهات و سوء برداشت هایی در زندگی جاری....
#البته‌که‌اشک‌من‌رو‌هم‌درآورد.
        

          خیلی قشنگ بود، خیلی زیاد.. دیالوگ های رت باتلر، جوری که اسکارلت با مشکلات و چالش هاش برخورد میکرد و در آخر جمله ی معروف اسکارلت: فردا راجع به این موضوع فکر میکنم..