دقیقاً یادمه مارک و پلو رو که می خواندم همش احساس می کردم بقیه ش کو؟ چرا بیشتر نگفته؟ چرا انقدر سطحی رد شده؟ نه اینکه قشنگ نبود یا خوب ننوشته بود، نه، فقط دلم بیشتر می خواست، عمیق تر. 
مارک دو پلو فرق داشت، به نظر دوست داشتنی بود و عالی. حالا یا به سبک روایتش عادت کرده بودم، یا مدت هاست جدی کتاب نخوانده ام، یا اصلا همینکه آقای ضابطیان انقدر از کنیا تعریف کرده که آدم احساس می کنه از همه جا بیشتر خوش گذشته بهش، یا جون توی کربلا پی امیرکبیر گشته و یا به خاطر چتر آبی فیروزه ایش که رنگ باران به خودش ندیده، مارک دو پلو رو بیشتر دوست داشتم.
همینکه یک نفر انقدر راحت سفر می رود، از بیمارستان بلند می شود می رود فرودگاه، خب خواندن سفرنامه ش لذت بخش می شود.
          

            مثل همیشه
سفرنامه هایی که آدم را با خودش از شرق تا غرب اروپا و آفریقا می برد.
خواندن کتاب های منصور ظابطیان را از دست ندهید.
          

            این کتاب سفر نامه مردی است که به کشور های فرانسه اسپانیا امریکا کره جنوبی .... سفر می کند .
و اتفاقاتی می افتند که واقعا برای من جالب بود .
مثلا سر کجا بخوابم داستان داشت و یک کشور توی یک خانه 3 در 3 با یک نفر دیگر می خوابید یا در خواب گاه .

من این کتاب را به همه پیشنهاد می کنم چو نه جملات سنگین دارد و نه داستان عمیقی دارد 
در نگاه اول کتاب کسل کننده ای است ولی وقتی وارد می شوی دوست داری یک نفس این کتاب را تمام کنی . 
اگر یاداشت منو دوست داشتی من را اگر دوست داری دنبال کن.      ممنون
          

            از اولین کتب سفرنامه‌ای جوانان عهد جدید ایرانی بود که خواندم 
جذاب بود
قلمش هم خوب و روان است نه مطلب را کش میدهد نه خیلی سریع می‌گذرد 
خیلی جاها هم آدم را ول میکند که خودش جمع بندی کند
در تحریک خواننده برای اینکه از جا بلند شوند و حداقل یک سر تا سر کوچه برود و حس و حال سفر بگیرد موثر است
البته الان کو‌ توان مالی برای انجام سفر 
که البته با برنامه ریزی و سبک سنگین کردن اهم فی الاهم کردن شاید هر دو سال یکبار بشود سفری رفت
به هر حال وصف العیش نصف العیش ما هم همراه جناب ضابطیان در خیال همسفرش میشویم
          

            به نظرم کتاب های جدیدتر که عموما مربوط به تنها یک کشور هستن بهترن. هم در مورد هر کشور عمیق تر صحبت شده، هم مطالبی که عنوان شده جذاب ترن. ولی خب این کتاب هم یه جاهاییش رو دوست داشتم. دلم یونان خواست و عطر ریحون، پرتفال و موسیقی فادو و برزیل هم که منو کشت، خدا ازش نگذره :) از بخش عراق اصلا خوشم نیومد، کنیا هم چندان باب دلم نبود، باقی کشورها هم معمولی. می گم، کلا کتاب های جدیدترش بهترن. خصوصا سباستین
          

            چند سالی بود که دوست داشتم کتاب های ضابطیان را بخوانم اما هر بار که در کتابفروشی ها میدیدمش یا پولم کم بود، یا بارم سنگین، یا کتاب های دیگر زورشان میچربید و در سبد خریدم جا میگرفتند، بالاخره یک نفر در امری خدا پسندانه مارک دو پلو را برایم هدیه آورد و درست در شرایطی که روحم از شدت سفر نرفتن داشت میپوسید مارک دو پلو پیدا شد و آتش به همه عالم زد :))

خلاصه با جگری سوخته و یک چشم اشک و چشم دیگر خون مارک دو پلو را خواندم، خندیدم، بغض کردم، هیجان زده شدم، خیلی کتاب خوبی بود !
فقط اینکه... 
چرا تا میرفتیم در حس یک سفر فورا تمام میشد؟ چرا انقدر کوتاه؟ بنظرم هر کدام از سفرهایش قابلیت چاپ شدن در یک کتاب مجزا را داشت! نه اینکه نصفه نیمه آدمی را که هنوز از شنیدن اوصاف یک کشور سیر نشده به کشوری جدید بکشد.. البته خودش هم گفته بود که این ها را برای مجله مینویسد اما خب کاش برای چاپ کتاب کامل ترش میکرد!
تنها اشکالاتم به کتاب یکی همین بیان ناقص و زودگذر بود و دیگری رنگی نبودن عکس ها!
جنابِ نشر مثلت! این همه پول میگیری بابت این کتاب ها! حالا چهارتا عکس را هم رنگی چاپ میکردی بی معرفت! این رسم لوتی گری نیست آخه :))

از اثرات خوب کتاب هم این بود که تصمیم گرفتم یک بخشی از پول هایم را در حال و آینده برای سفر ذخیره کنم و زبان نصفه نیمه ام را به جایی برسانم که در سفرهای برون مرزی ام که با همان ثروت هنگفت و سرمایه عظیمم😂 (بخوانید دو قرون پول) خواهم رفت به مشکل بر نخورم ! ( آرزو بر جوانان و این ها.. )

+ بنظرتون کتاب بعدی که از ضابطیان میخونم چی باشه؟ کتابی که بیشتر آدم رو با سفر همراه کنه و نگه داره.. سباستین خوبه؟
          

            کتاب خوبی هست و به سبک روان نوشته شده 
تجربه ها و داستان ها از کشور های مختلف و دید خودش رو نسبت به مردم اون شهر و کشور بیان میکنه
قطعا اطلاعات بیشتری درمورد کشور ها توی گوگل میتونید پیدا کنید ولی اینجا خلاصه وار و مفید این اطلاعات رو بیان کرده

از معایبش میتونم به تصویر های توی کتاب اشاره کنم 
 تصاویر میتونستن خیلی مفید تر باشن و از مکان ها و افرادی باشن که توی سفرنامه ازشون نام برده شده(البته بگم که کتاب تصاویر خوبی هم داره

بخشی از کتاب :
 سفر به یونان
یونانی ها به بله میگن《Ne》و به نه میگن 《ohi》(شبیه ok) اگر وقت کارکردن با سایت ها در یونان به اینها برخوردید ، حواستون باشه!

و اینکه یونانی ها به کسی خیلی خوب و سلیس صحبت میکنند میگن انگار داره Farsi صحبت میکنه! 
همه این اصطلاح رو میدونستن ولی هیچکس نمیدونست ریشه‌اش کجاست
          

            خوندن این کتاب هم تمام شد. این کتاب به مراتب بهتر از مارک و پلو بود (که بعد خوندش از خریدش پشیمان شدم)  ولی بازم به نظرم کوتاه بود و میشد بیشتر نوشت ولی بازم خوب بود کاچی بهتر از هیچی بود.
ولی عکسها عکسهای سیاه و سفید از نقاط ضعف کتاب بود به نظرم میشد تعداد عکس رو کم کرد و رنگی چاپ کرد و کلا عکسهای سیاه و سفید رو نپسندیدم 

          

            کتاب خوبی بود. راحت الحلقوم و سریع‌الهضم. مناسب برای خواندن در مسیر. پنج‌شنبه خریدم و امروز تموم شد. خوبی ضابطیان مرزبندی نداشتن با دین و رعایت یا حداقل احترام به آداب شرعیه. همین که در کنار برزیل و پراگ رفتن، از کربلا و نجف رفتنش هم تعریف می‌کنه و بدون عقده در مورد خوبی‌ها و بدی‌های هر جا که رفته حرف می‌زنه، همین که از ننوشیدن الکل می‌گه -و حتی به صورت افراطی اسم نیاوردن از نوشیدنی‌های الکلی،- این‌ها باعث می‌شه که آدم دچار گیر و گرفتی نشه موقع خوندن کتاب. 
البته برای من به شخصه تحمل آدمی که با همه بتونه راه بیاد و اخلاقش با همه خوب باشه راحت نیست. آدم اخمو و بدعنق را انگار بیشتر می‌تونم تحمل کنم :)
          

            دومین کتاب ۱۴۰۳🐡
سلیقه من در انتخاب سفرنامه،کتاب‌هایی است که مثل یادداشت خاطرات نویسنده از سفرش می‌مانند؛
با زبانی ساده و روان!به دور از ارائه‌ی گزارشات و اعداد و ارقام و اطلاعات بیش از اندازه!
و به همین خاطر هم این کتاب را پسندیدم.هر چند که دوست داشتم بیشتر درباره‌ی سفرها و کشورهای مختلف بشنوم ولی در اکثر اوقات ناگهان با صفحه‌ی آخر سفر به آن کشور رو به رو می‌شدم!
کاش کتاب ،مفصّل‌تر بود...