از اشمیت خوشم میاد. فک می‌کنم هیچ‌وقت کاملا نخواهم فهمید چی داره میگه اما با این‌حال خوندنش مث یه نسیم خنک زیر پوستمه. که همزمان هم بهم احساس خوبی میده هم قلبم رو می‌فشره و اشکمو درمیاره. خیلی خوشحالم که یه نویسنده دیگه پیدا کردم که حرفاش اون حس خوب کتاب خوندن رو که مدت‌هاست احساس نمی‌کنم بهم میده. خیلی خیلی از کتاب‌هایی که درباره انسان‌ها می‌نويسن خوشم میاد و خیلی خیلی بیشتر از اونهایی که درباره‌ی عشق می‌نويسن. خوشحالم که با کتاب‌ها می‌تونم عشق رو احساس کنم. چشمام همچنان پر از اشکه و نمیدونم دیگه چی باید بنویسم. من کتاب‌ها رو به‌خاطر همین اپسیلون احساسات نابی که تجربه می‌کنم، دوست دارم. میخوام تا زنده‌م اشمیت بخونم. 
          

            خیلی از این کتاب تعریف شنیده بودم، نمی‌دونم واقعا چی میشه گفت🤷‍♀️
فقط بخش اول کتاب که از زبون مرده بود رو دوست داشتم بخش دوم اصلا برام جالب نبود🚶‍♀️
بخش پایانی کتاب رو دوست داشتم قشنگ اون احساسی که میخواست به مخاطب منتقل بشه به من کاملا منتقل شد 😅
فقط برام سوال شده با این پایان نباید جلد دوم می‌داشت؟😶