زیاد قوی نبود. اونطور که تصور میکنید اصلا پیش نمیره 
من دوست نداشتم پایانش رو 
ولی اینطورم نیست که ارزش خوندن نداشته باشه
        

          کتاب کلکسیونر کتابی هست که به راحتی می‌تونه خواننده رو با خودش همراه کنه. بهتون قول میدم تا پایان کتاب به هیچ وجه دلتون نمیخواد بذاریدش زمین.
این کتاب، اولین کتابی هست که به سبک رمان تریلر روانشناختی نوشته شده و تمام کتاب‌های تریلر  روانشناختی تاثیر گرفته از این اثر جان فاولز هستند.
کلکسیونر یک داستان دلهره‌آور از زندگی شخصی منزوی، تنها و روانی  و سرشار از عقده هست که قاتل زیبایی هاست.
از این کتاب در سال ۱۹۶۵ فیلمی به نام the collector ساخته شده که می‌تونم بگم فیلم خوبیه اما به پای کتابش نمی‌رسه در هر صورت دیدنش خالی از لطف نیست.
        

          و در آخر این کتاب، تنها احساس تعفن و غم باقی ماند .
 غمی بی پایان و ژرف ، که تمام وجود میراندا را با بی رحمی در خود خفه کرد و تهی ساخت .
میراندا / کالیبان 
        

          اول از همه برخلاف بقیه من اصلا از فردیناند بدم نمیومد و برعکس زیاد از میراندا خوشم نمیومد. فردیناند خیلی باهوش بود و تمام کارهایی که کرد، از صفحه اول تا آخر خیلی خوب درک میکردم و مطمئنم اگه منم جای فردیناند بودم همین کارو میکردم(به قول خودش، پول، امکانات، موقعیت، چرا که نه؟) 
*وقتی کتاب به نامه های میراندا رسید ریدینگ اسلامپ شدم_از جی پی متنفرم
        

          رمان به شدت فضای تاریکی داشت ولی نویسنده خیلی با جزییات توضیح میده طوری که قسمتی از داستان میشید اولش فکر کردم قراره مثل رمان اتاق بشه ولی رفته رفته فضای تاریک داستان مشخص شد طوری که در صفحات انتهایی احساس می کردم تنفسم چقدر سنگین شده
        

          رمان کلکسیونر یه داستان وحشتناک بود. نه این که دارای صحنه‌های وحشتناک باشه، اصل عمل مرد قصه ترسناک بود. مردی که فکر می‌کرد عاشقه و کاراش از روی عشق بوده اما نهایتاً اون یک کلکسیونر بود نه عاشق!
قصه‌ای به شدت پرکشش و در نوع خودش جذاب، اما وقتی خودت رو جای زن قصه می‌ذاشتی واقعا ترسناک بود تحمل همچین فردی و همچین شرایطی.
اگه رمان دوست هستین و خیلی روحیه لطیفی ندارین خوندنش رو بهتون توصیه می‌کنم. من خودم آخراش رو که می‌خوندم واقعا احساساتم درگیر شده بود و اذیت کننده شد برام. خیلی غصه‌ی دختره رو خوردم و عصبی شدم. 
        

          دوستی دارم بنام دنیــا که دختری کتابخوان و بسیار دوست‌داشتنی‌ست؛ 
گاهی اوقات که بعد از اتمام یک کتاب نمیدونم چطور میتونم تمام احساسات، هیجان، ترس، عشق و لذتی که حین مطالعه‌ی کتاب تجربه کردم رو در قالب جمله بریزم و بیانش کنم، اون کتاب رو برای دنیا توصیف میکنم، به گونه‌ای که انگار تصمیم دارم کتاب رو بهش معرفی کنم و اون قصد خوندنش رو داره؛ 

• برای کتاب کلکسیونر همینطور شد، برای دنیا اینگونه نوشتم :
 کتابی در سبک جنایی که از ابتدا فضایی آرام و عادی برای مخاطب ایجاد میکند اما در عین حال حس ترس و نگرانی در پس زمینه وجود داره؛ یک بخش‌هایی خیلی مهیج میشه و دوباره تب داستان فروکش میکنه. 
متن از دیدگاه مردی به معنای واقعیِ کلمه « Psychopath » روایت میشه که ابتدا عاشق پیشه بنظر میاد اما به مرور مشخص میشه که چقدر مشکل روانی داره و رفتارش آسیب رسان هست. 
از فصل دوم شنوندهٔ وقایع از زبان دختری به نام "میراندا" هستیم که به چنگ این فرد دیوانه گرفتار آمده و به دنبال راه فرار است اما هر سری با شکست مواجه میشه و در ⅓ انتهایی کتاب، حتی خواننده هم امیدی به نجات و رهایی یافتنش از دست این دیوانه خو نداره؛ انگار که من انتهای کتاب رو فقط برای اینکه بدونم چه بلایی سر این دختر بیچاره می‌آد میخوندم. 
در آخر، وقتی انتظار داشتم این جنایت تمام شود و تجربهٔ آن صحنهٔ تراژیک را هضم کنم، شروع حیوانی‌گری جدیدی مرا در شوک باقی گذاشت .. 

• نکات جالب توجه متن کتاب :
- نویسنده در داستان از زبان شخصیت‌ها نظراتش رو در مورد یک سری مسائل سیاسی، هنر، فرهنگ و کتابها بیان کرده که خیلی جالبه !
- ما اتفاقات رو یکبار از زبان کلکسیونر و یکبار از زاویه دید میراندا مرور میکنیم که یکی از جذابیتای سبک نوشتهٔ این کتابه !
- اینکه در قالب یک داستان جنایی با کلی مطالب در مورد موسیقی و هنر، آثار هنری و نقاشی های معروف آشنا میشیم دلنشینه !
        

          کلکسیونر یکی از نمونه های اولیه از ژانری است که امروزه با نام تریلر روان‌شناسانه می‌ شناسیم....

داستان کتاب، روایت یک مرد منزوی و روان‌پریش است که دختری دانشجوی هنر را می‌رباید و گروگان می‌گیرد..
 داستان، طی دو بخش از زاویه دید گروگان و گروگان‌گیر روایت شده است

بخش دوم کتاب از زبان میراندا (شخصیت دختر ) بود و به نظرم،عذاب آور ترین و کسل کننده ترین بخش کتاب بود :|||

درکل فکر می‌کردم کتاب جور دیگه ای تموم بشه ، ایده کتاب و اینکه جز اولین ها در این ژانر بود ، دوست داشتم ولی کشش زیادی نداشت..
 در کتاب شاهد سقوط کامل روانی و شخصيتی یک فرد بودیم و این خیلی دلهره آور و تاریک بود ..

فقط اینو نفهمیدم ، کتابی که در زمان خودش( سال ۱۹۶۲ ) انقدر فوق العاده و پر طرفدار بوده چرا باید سال ۹۸ تازه در ایران ترجمه بشه ؟ چرا انقدر دیر ؟
        

          خیلی از این کتاب تعریف شنیده بودم، نمی‌دونم واقعا چی میشه گفت🤷‍♀️
فقط بخش اول کتاب که از زبون مرده بود رو دوست داشتم بخش دوم اصلا برام جالب نبود🚶‍♀️
بخش پایانی کتاب رو دوست داشتم قشنگ اون احساسی که میخواست به مخاطب منتقل بشه به من کاملا منتقل شد 😅
فقط برام سوال شده با این پایان نباید جلد دوم می‌داشت؟😶
        

          می‌خواستم بدونم تهش به کجا می‌رسه. 
تقریبا تو یک سوم اول کتاب متوجه میشیم که ته داستان چیه. امید داشته باشیم یا نه. یعنی نویسنده تو همون یک سوم داستان رو برامون تموم کرد. ولی با وجود این بازم می‌خواستم بخونم، بخونم تا ببینیم چی میشه.
کتاب از چهار بخش تشکیل شده که تو بخش اول داستان رو از زاویه دید ف. (کلکسیونر روانی -_-) می‌خونیم و تو فصل دوم از زاویه دید میراندا ( مورد کلکسیون شده). دو فصل بعدی رو هم باز فردیناند روایت می‌کنه.
برخلاف بعضی از دوستان اضافه شدن نظرات سیاسی، فرهنگی و هنری تو بخش دوم اونقدر برام لذت‌بخش نبود و حتی از موضوع اصلی دورم می‌کرد. 
در کل کتاب رو دوست داشتم و چالش‌برانگیز بود. این که اگه من تو اون شرایط بودم چه می‌کردم و چی می‌شد تا آخرین صفحه‌ی کتاب پس ذهنم بود. 
        

          این کتابیه که منشأ الهام چند تا قاتل سریالی بوده
هر وقت یادش میوفتم این نویسنده از ناسزاهای من در امان نیست
        

          میراندا واقعا حوصلمو سر برد
        

          لعنتی :/
فکر کردن بهش بعد تموم شدنش هم اذیتم میکنه
واقعا متنفر شدم از کتاب که یعنی نویسنده خوب نوشته -_-
کشش خوبی داشت، جذاب بود، حس تنفرت رو قشنگ میبره بالا
ترجمه معمولی بود_راضی بودم در کل
فضاسازی خوب بود با اینکه میشد بهترم بشه، شخصیت هارو هم به خوبی تونست بهمون بشناسونه تا باهاشون ارتباط بگیریم با اینکه سال ها از نگارشش میگذره (تقریبا ۵۸ سال پیش) و تو سبک خودش اولین (با توجه به مقدمه مترجم) با اینحال از خیلی از آثاری که تو این سبک نوشته شدن بعدش و هنوزم نوشته میشه بهتره و هیجان نسبتا بالایی داره و حرف هایی که از شخصیت ها زده میشه مخصوصا تو بخش دوم و از زبان میراندا خیلی جالب و این نشون میده که یه رمان ساده نیست!
ارزش یه بار خوندن رو داشت و چسبید و میرم سراغ مجوس
        

          کشش اولیه ی داستان تا نیمه هاش زیاد بود بطوریکه آدم دوست داشت فقط زودتر پیش بره و آینده رو ببینه ولی از نیمه ی دوم کتاب خیلی کند بود میشه گفت چون یکبار تک تک اتفاقا رو تجربه کرده بودیم ولی دوباره از یه دیده دیگه داشتیم تجربه میکردیم و واقعا بعضی قسمت هاش که از زبون میراندا بود حوصله سر بر بود مخصوصا قسمت هایی که درباره ی جرج حرف میزد و اینکه انتظار یک پایان اینچنینی رو نداشتم در کل کتاب خوبی بود ولی انتظارات من بیشتر بود 
        

          یک نفس خونمدش، قلم نویسنده باعث میشد در بخش اول با شخصیت حس همدردی داشتی و در بخش دوم حس تنفر و انزجار.. به اندازه مجوس خفن نبود ولی خیلی خوندنی بود.دم آقای خاکسار هم گرم بابت حسن انتخابش