معلمی که از بچه ها خسته شده و میخواد به عنوان مدیر پاشو بندازه رو پاش  و فکر میکنه مدیریت آسونه
با کمی پارتی مدیر مدرسه ای میشه که سازنده مدرسه هدفش از ساخت مدرسه فقط این بوده که مردم ترغیب شن زمینای دور مدرسه رو بخرن و زمیناشو با سود بالاتر بفروشه
مدید مدرسه ای که اوایل نمیخواست تو هیچ چیزی دخالت کنه ولی مدیر مدرسه بودن یعنی همسو بودن با اجتماع
یعنی پیوند کامل با اجتماع
و مدرسه خاک گلدان جامعه ست 
توی رمان داشتم این قضیه رو احساس میکردم که چقدر مدرسه و جامعه بهم نزدیکن 
و چقدر میشد قشنگ وضعیت جامعه اون دوران رو درک کرد
چقدر حضرت آقا درست میگن که اگر میخواید فضای تاریخی رو درک کنید رمان های اون دوره رو بخونید
جالب بود که جلال آل احمد دغدغه خودش رو با قلم خاطره نگاری جالب و با کنایه نوشته بود.
من تا حدودی دوستش داشتم
اولین باری بود که از جلال آل احمد میخوندم و با قلمش اونقدری آشنا نبودم.
        

                همه ما آدما تو زندگیمون یه قصر آبی داریم 
که اون قصر آبیمون خیلیی برامون جذابه و حاصل سال ها فکر و رویاست
گاها قصر آبی ما اون چیزی نیست که با داشتنش خوشحال میشیم
شاید یه کلبه زیبا بتونه قصر آبی ما بشه
قصر آبی هر آدمی اون چیزیه که همیشه توی رویاهاش میسازه
قصر آبی والنسی عزیزم خیلی قشنگ بود و حقیقتا کلبه چوبی اون قصر آبی منه
قصر آبی من مصداق این جمله ست: 
به نظرم یک بشقاب سیب، یک آتش روشن و یک کتاب جذاب می تواند جایگزین بهشت باشد.
روند داستان رو واقعا دوست داشتم و قلم خوب نویسنده رو همچنین

        

                بابا لنگ دراز  و جودی عزیز 
تو باعث شدی یاد بگیرم از کوچیک ترین چیز هایی که دارم هم  خوشحال باشم.
جودی عزیزم تو با نامه هات باعث شدی که بتونم احساساتتو درک کنم.
جودی عزیزم تو باعث شدی که خیلی چیارو یاد بگیرم.
یاد بگیرم که همیشه سختیا نتیجه بدی ندارن 
سختیا لازمه که باشن.
جودی عزیزم  تو در بین زندگی چیزهایی رو دیدی که من نمیتونستم ببینم و دیدن زندگی از عینک تو خیلی قشنگ بود.
در طی خوندن کتاب عینکی که تو باهاش داشتی زندگی میکردی رو من هم زده بودم به چشمم ولی ای کاش بتونم عینکتو برای خودم همیشه داشته باشم.
حاضر نیستم لحظاتی که داشتم نامه هاتو میخوندم فراموش کنم و دوست دارم همیشه با تمام جزئیات اون رو یادم بمونه‌.
جودی عزیزم ممنونم که خوشحالم میکردی با نامه هات.
        

                
دیدن جهان از دیدگاه یه فردی که هیچ احساسی  نداره خیلی چیز جدید و تازه ای هست.
و البته این جدید و تازه بودن جذابش میکنه 
این که خودت رو میزاری جای اون فرد و میبینی که اوه چقدر احساسات ما خوبن 
چقدر خوبه که واکنش نشون میدیم 
میترسیم
خوشحال میشیم
میخندیم 
حتی لبخند میزنیم 
دیدگاه جدیدی به آدم میده 
که قدردان میشیم بابت چیز کوچیکی که ممکنه انقدر عادی شده باشه و گاهی اوقات حتی خودمون رو ملامت میکنیم بابتش که اون هم احساساتمونه 
هیچ وقت تاحالا فک کردیم اگه احساسات نداشتیم چه شکلی بود؟
جهان چه شکلی میشد؟
نمیشه تصورش کرد
میشه ها ولی سخته  همه جوانب رو نمیتونیم در نظر بگیریم 
ولی متن کتابو که میخونی میبینی که اوپس احساسات نداشتن این شکلیه؟ و خیلیی این دیدگاه جدیدش جذب میکنه ادم رو به خوندنش.
در کل کتاب قوی و جذابیه.
البته من ترجمه دیگری از این کتاب رو خوندم.(ملیحه فخاری)
        

                بعضی کتابا هستن که خیلی سر و صدا میکنن 
وقتی شروع میکنی به خوندن کتاب پر از انرژی میشی و میگی من میخوام دنیارو تغییر بدم بعد چند وقت متوجه میشی که نه...
این چیزا با عقل جور در نمیاد
من صرفا با نشستن توی خونه و فکر کردن به این که میخوام پولدار بشم پولدار نمیشم 
صرفا با نشستن تو خونه و گفتن این که من هنرمند موفقی ام و خودتو توی اون جایگاه تصور کنی هیچی جلو نمیره
اینجور کتابارو که انگیزشی میگن دو روز بعد این که میخونی همچین احساسی داری که من قطعا زندگی را با قانون جذب تغییر خواهم داد
میشینی صبح تا شب میگی من فلان چیزو میخوام...
واقعا نمیتونم بفهمم چرا این تو ذهنمون شکل گرفته که همه چیزو راحت به دست بیاریم؟
اگه قرار بود همه با قانون جذب و فقط فکر کردن به یه مطلبی بهش برسن که الان همه چیز رو داشتیم 
ماهیت زندگی رو بد فهمیدیم
ماهیت زندگی تلاش کردنه 
ماهیت زندگی شکست خوردنه 
ماهیت زندگی سختی کشیدنه
ای کاش یاد بگیریم همیشه کسی که کتاب مینویسه و اسمش زیاد شنیده میشه حرفاش درست نیست.
ای کاش یاد بگیریم منطقی تر فکر کنیم:)
در آخر بخوام پیشنهاد کنم اگر اون زمانی که صرف خوندن کتاب کردم رو میخوابیدم خیلی مفید تر بود...
        

                برادلی چاکرز 
دانش آموز سال پنجم که رفوزه شده بود و بزرگترین دانش آموز کلاس خانم ایبل بود.
حقیقتا خیلی داستان جذابی داشت و برای بار دوم داشتم میخوندمش
امکان نداره این کتابو بخونید و بتونید زمین بگذاریدش
خوندن این کتاب برای هر مادر،معلم و مشاوری واجبه...
ای کاش یاد بگیریم برای برادلی های زندگیمون کارلا باشیم
جف باشیم
برادلی تصویر یه بچه ای رو که  تخس و شرور به نظر میرسه عوض میکنه برامون
در واقع باعث میشه ساده انگارانه با بچه ها رفتار نکنیم و بدونیم که پشت هر رفتارشون یه دلیلی وجود داره و یه عینکی که اون بچه داره باهاش جهان رو میبینه
و اون عینکه گاهی اوقات بخاطر کارای دیگران کثیف میشه و خوب تبعاتی داره ممکنه کثیفی عینک جوری باشه که نتونه دیگران رو خوب ببینه و بهشون بخوره و بندازتشون زمین.

نویسنده کتاب ، دمت گرم بابت این ذهن خلاق و قلم قشنگت:)
        

                موقعی که شروع کردم به خوندن کتاب چون آشنایی نداشتم با قلم این نویسنده 
اوایل میگفتم خوب چی شد داستانش چرا ته نداشت
ولی کم کم که میرسید به اواسط کتاب تازه متوجه قضیه میشید که همه ی حرف نویسنده در طی همون داستان بیان شده.
حال و هوای داستان هاش خیلی جذابه
یه زندگی با اصالت رو نشون میده 
یه خانواده ای که به عیادت مریض میرن و به جای گل معتقدند که گل خراب میشه و برای او هندوانه میبرند
داستان هاش به طور کلی جذابه و قطعا اون سادگی رو از بین اون داستان متوجه میشید
 بعضی داستان هاش طنزه
بعضیشون واقعیت تلخه
ولی در طی اون یه دیدگاه جدیدی ایجاد میشه 
مثل وقتی که میمون دوربین رو میدزده و از داخل قفس عکس میگیره از مردم 
و جهان طوری به تصویر کشیده میشه که انسان ها داخل قفس هستن و جای این دو عوض شده
به طور کلی پیشنهاد میشه که بخونید.
        

                داستان برای بچه هاست.
ولی خدا نگه داره استاد ترم یکمون رو که باعث شد این داستان رو بخونیم و تحلیلش کنیم.
داستانی که بعد یک سال برگشتم و دوباره خوندمش و این بار چقد فرق میکرد دیدگاهم نسبت به داستان.
چقدر عمیق تر شده بودم
داستان در رابطه با نحوه انتخاب کردنه 
نحوه صحیح انتخاب کردن هدف 
ای کاش یاد بگیریم به بچه هامون اینو یاد بدیم
که چطوری راهشون رو انتخاب کنن
اصولا یه ویژگی بد داریم 
به بچه یاد نمیدیم باید چی کار کنه و ازش نتیجه اون کار رو میخوایم 
تو مدرسه از بچه میخوایم درس رو یاد بگیره حتی نحوه حفظ کردنش رو هم نمیگیم چ برسه به یادگیری مطالب...
داشتم به این فکر میکردم که چی شد این جوری شدیم...
چی شد که خیلی از اوقات خوشحال نیستیم
دلیلش همینه
یاد نگرفتیم راهمونو انتخاب کنیم 
حتی تو کوچکترین کار ها
یاد نگرفتیم انتخاب کنیم بین دو تا چیز خیلی کوچیک 
و همین انتخابای خیلی کوچیکن که باعث میشن تو زندگیامون پیشرفت کنیم
باعث میشن حالمون بهتر بشه
تنها چیزی که دلم میخواد بگم اینه که خدایا هممونو عاقبت به خیر کن💜🌱
        

                (وا چقدر آدم ها کارای عجیب و غریب میکنن)
(آدما عدد دوست دارن وقتی با کسی دوست میشی نمیپرسن رنگ مورد علاقش چیه میپرسن چند سالشه چند تا داداش داره)
(این کارو میکنی که چی بشه؟)
یکمی قدرت تحلیلمونو بالاتر میبره 
بعد خوندنش این حس دست میده که چقدر درگیر روزمرگی شدیم...
چقد حل شدیم...
ای کاش میشد مثل شازده کوچولو بود
اینطوری زندگی خیلی جذاب تر میشد.
برای دومین باری بود که میخوندمش و واقعا قشنگ بود و حس تازگی داشت.
به نظرم نیازه هر چند وقت یه بار بیام بخونمش و به یاد بیارم که ببین
درگیر روزمرگی نشیا...
زندگی قشنگیاش خیلی زیاده که تو به قول شازده کوچولو  با چشم سر نمیتونی ببینیش:)♡
        

                تا الان هر چه رمان کوتاه خوندم به دلم ننشسته
انگاری از وسط شروع میکنند و از وسط تموم میشه داستان
معمولا برای وقتی کتابی رو میخونیم بعد فیلم رو میبینیم با تمام احساس اون فیلم رو درک میکنیم چون جزئیات رو توی کتاب خوندیم...
و واقعا کتابه خیلی لذت بخش تر از فیلم هست چون تمااام ریزنکات رو میگه و تصور   خیال خیلی فراتر از این همه تکنولوژیه
ولی اینا روی این قضیه و این کتاب صدق نمیکنه 
فیلم بهتر از کتابچه هست
ولی واقعا میشه گفت جذب نمیکنه این کتاب....
        

                اولین چیزی که از کلمه به کلمه و جمله به جمله کتاب متوجه میشم اینه که چقدررر شهید مطهری جلوتر از اون دوران خودش بوده.
حتی جلوتر از الان ماهاست...
ی سری چیزهایی که الان ابهام داریم رو  چند ده سال پیش شهید مطهری عنوانش کرده...
برای شروع خوانش کتاب های شهید مطهری بهترین کتابیه که میشه انتخاب کرد.
        

                کتابی که وقتی باز میکنی از بوی قشنگش کیف میکنی
کتابی که وقتی تصاویرش رو نگاه میکنی دوست داری هزار سال نگاهش کنی 
منی که زیاد اهمیتی نمیدم جزء به جزء هر تصویر رو نگاه میکردم و حیفم میومد نگاهمو بگیرم ازش
کتابی که وقتی میخونیش توقع یه کتابیو داری که کلی متن داشته باشی  ولی همه حرفشو توی چند تا جمله خلاصه کرده 
و به قول معروف آنچه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند  این هم روی جملاتش صدق میکنه و هم روی تصاویرش 
تصاویرش به قول نویسنده هر کدام تکه ای از روح او هستند.
کتاب یه چیزی تو مایه های شازده کوچولوعه ولی اونقدری داستانی نیست 
فقط جملات مفید یه مکالمه رو داخلش گذاشته و واقعا خیلی حس خوبی میگرفتم از جملاتش 
مثلا:
پاندای بزرگ گفت:(فصل ها کاملاََ با هم متفاوت اند ولی هر کدوم شگفتی های خودشون رو دارن.)
اژدهای کوچگ با نیشخند گفت:(درست مثل ما)

یا مثلا 
اژدهای کوچک پرسید:این درخت چه جوری هنوز سر پاست؟
پاندای بزرگ گفت: توی وضعیت بهتر ریشه هاش عمیق شده ان.حالا می تونه هر طوفانی رو پشت سر بذاره.
        

                کتابی که هر معلم و علی الخصوص هررر مادری باید بخونه 
به نظرم برای هر دو  گروه لازم و ضروری هست 
توی این کتاب میاد در مورد این صحبت میکنه که اختلالات ریاضی به چه شکلی هستن و دیدگاهمونو در رابطه با بچه هایی که ریاضیشون ضعیف هست و برچسب تنبل و عقب مونده میزنیم عوض میکنه‌.
گاهی اوقات مسئله رو خیلی سخت میکنیم برای بچه ، چون نمیدونیم که اون بچه بخاطر ویژگی های بدنیشه نه بخاطر بازیگوشی یا حتی برچسب زشت عقب موندگی و تنبلی.

بعد علاوه بر نحوه شناسایی ، راهکار هم برای تقویتشون میده که خیلیی مناسبه.
راهکار های آخرش اختصاص داره به پایه اول ابتدایی  که فوق العاده کاربردیه و میتونید ازشون ایده بگیرید 
کلا کتاب به ۳ دسته سنی میپردازه و توانایی هاشون رو بررسی میکنه و راهکار هم  برای رفع و درمانشون میده.
به نظرم خیلی مفیده چندین و چند بار بخونیدش🙃🌱
        

                بعضی کتابا هستن انقدر معروف میشن که باعث میشن توقعت از کتاب خیلی بالا بره  و موقع خوندن اون کتاب ببینی که نه اونقدرام خفن نیست
از اون موقعی که این قضیه رو متوجه شدم کمتر سعی کردم به نظرات دیگران و علی الخصوص فضای مجازی زرد😅(البته چیزای خوبش رو در کنار نگذاریم) توجه کنم.
این کتاب از اسمش پیداست میاد در مورد آدم هایی صحبت میکنه که سمی هستند.
ولی خیلی دیدگاه درستی نداره به نظرم 
چون یه چیزی که هست من به عنوان مخاطب دوست دارم یک کتابی رو بخونم که حالم رو خوب کنه نه این که نسبت به واقعیات منو زده کنه.
میومد از آدم هایی که غیبت میکنند باعنوان آدم های سمی یاد میبرد و هر چی ویژگی منفی بود بهشون نسبت میداد(بی اعتماد به نفس.حسود.بدبخت حالا این ویژگی های خوبیه که گفتم خیلی کلمات بدی استفاده میشد و اصلا به نظرم دیدگاه درستی نداشت در رابطه با افراد صرفا الکی ۱۰ تا ۲۰ تا برچسب میچسبوند که بگه آره اینا آدمای بدی هستن.و تنها کسی که به نظر خودش خوب بود خودش بود یعنی میگفت من فلانی رو دیدم اینجوری بود ولش کردم حسی که موقع خوندنش داشتم همچین چیزی بود: باشه همه بدن تو خوبی!)
در کل فقط از قسمت راهکار هاش خیلی میتونید استفاده خوبی بکنید 
راهکار هاش واقعا چیز جالبی بود که خودمم دارم استفاده میکنمشون😅
به طور کلی بخوام بگم
نخونیدش😊

        

                حقیقتا خیلی کتاب جذابی بود برام 
برخلاف کتابایی که تا الان خوندم در رابطه با جنگ خیلی تونستم باهاش انس بگیرم چون خونواده شون رو یه خونواده عادی روایت میکرد خیلی آسمونی نکرده بود🙃
کتاب در رابطه با جنگ نبود در رابطه با خانواده ای بود که در دوره جنگ زندگی میکنند و پسر بزرگ خونواده میره جنگ و داستان زندگیشون در طی اون مدت از طرف پسر شیطون اون خونواده که کوچکترین فرزند هست روایت میشه
جو زندگی های اون دوران رو به شدت جذاب بیان میکنه 
پیشنهاد میشه🙃